________________
३८G
जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. हवे ए व्रतना पांच अतिचारने निउं बूं. आणवणे पेसवणे,सद्दे रूवे अ पुग्गलकेवे ॥
देसावगासियंमि, बीए सिरकावए निंदे ॥३॥ अर्थः-गृहादिकनेविषे देशावकाशिकव्रत करे बते ते गृहादिकथकी बा हेर कोश्क वस्तु के अने ते वस्तु खपे ले तेवारें कोइक चाकर प्रमुखने मो कलीने ते वस्तु मगावे ते आणवणप्रयोग नामे प्रथम अतिचार जाणवो.
१ बीजो पोतानी पासे कोश्क वस्तु ने ते बाहेर मोकलवी ते को चाकरनी मारफत बाहेर मोकने ते पेसवण प्रयोग नामा बीजो अतिचार.
३ पोताना घरादिकथी बाहेर रहेला एवा कोइक पुरुषनी साथै मलवान कार्य ने पण व्रतनंगना नयथी तेने पोतानी पासें तेडी लाववाने असमर्थ तेवारें बीक, उधरस, बगासुं अथवा खोखारो करीने बाहेर रहेला पुरुषने जाण करे जेथी ते तेनी पासें आवे ते शब्दानुपाति नामे त्रीजो अतिचार.
४ चोथो जाली अथवा गोखें अथवा अगासी प्रमुखें उनोरहीने जे नीसाथै कार्यहोय तेने पोतानुं मुख देखाडे ते रूपानुपाति चोथो अतिचार. __५ पांचमो कोई पुरुप पोताना घरनी नजीकथी चाव्यो जतो होय अने तेनी साथें कार्य होय तेवारें तेनी नपर कांकरो काष्टादिक नाखीने पोता पणुं जणावे ते पुजलप्रदेपनामा पांचमो अतिचार जाणवो.
इहां शिष्य पूजे जे के देशावकाशिकव्रत लश्ने पडी कर्मकरादिकनी मार फत को वस्तुने ते पोतेज करे अथवा बीजाने हाथे करावे तेमां शो वि शेप, उलटो मोकले अथवा तेने हाथै मगावे ते कर्मकरादिक तो अयत्ना यें जाय तथा आवे ते करतां पोतेज जाय तो वली घणुं सारं कारण के पोतें तो विवेकी छे माटे यत्नायें जावं आवq करे तो ते रुडं जाणवू. अने एथी तो व्रतनंग थाय ने एमां अतिचार शानो कहो बो ?
हवे गुरु एनो उत्तर कहे जे के पोतें जो नियमनूमिथी बाहेर निकले तो ते व्रतनंग थाय तेना जयथी पोते न नीकट्यो पर्ण पोतें अनानपयोगथी काम कयुं माटे अतिचार लाग्यो जो पोतें जाणी बुजीने दूषण सेवे तो व्रतनंग थाय परंतु अजाणथको सेवे ते अतिचार कहेवाय. ए देसावकासि क नामा बीजा शिदाव्रतनेविषे जे अतिचार लाग्यो होय ते निं ॥२॥
