Jain Katha Ratna Kosh Part 04

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 432

४२० जैनकथा रत्नकोष नाग चोयो.
तेवात सांजली ते निपुण राजा रीज पामीने बोल्यो के जेम कल्पवृद नंदनवनमां रहे तेम सोनानो पुरुष पण गुणाकरने घेर रहेशे देवतानी वाणी कोण अन्यथा करे, बीजे स्थानकें रहेशे नही एम कहेतो पद्मशेतना पुत्र गुणाकरने शीघ्र बोलावी ते सुवर्णपुरुष तेने आपतो हवो,गुणाकर शेठ पण राजानी आझा मागी ते सुवर्णपुरुषने महोत्सव सहित पोताने घेर वाणीने तेनुं फल लेतो हवो सोनाना पुरुषथकी सर्व व्यवहारिया मध्ये अतिशय जाग्यवंत थयो जेम विष्णु कौस्तुनरत्न पामीनें दीपतो हवो तेम गुणाकर पण सुवर्णपुरुषने पामीने दीपतो हवो सर्वलोक गृणाकरनी प्रशंसा करवा लाग्या.
ते गुणाकरना नाग्यनी प्रशंसा सांजलीने गुणधर खेद धरतो को धन धमतो कुबुद्धि थको पालथी तेनो अवर्ण्यवाद वोलतो हवो. धिक्कार पडो एवा मित्रने के जे पोताना मित्रनी कडि देखी शकतो नथी एवो ते गुण घर निर्जाग्यमां शिरोमणी मिय्यानिमानरूप माणिक्यनो राखनार, वाचा जनी कोडीमा मुकुट समान, अदृष्टमुखमांहे अग्रेसर, इषधरवामां शिरो मणी, निर्लङाजनमांहे मस्तकें चढाववायोग्य, जीवाश्मांहे निपुण, खल मांहे अग्रेसर, क्यांते अधममांहे अधम, अने क्यांत उत्तममा उत्तम. जेम इं अने विष्टानो कीडो तेनी पेते ए वेदना संगने धिधिक् था. एम र्व प्रकारनां उनकणेकरी सहित होवाथी सर्व नगरना लोक निरंतर उपहास्य सहित प्रगटवचनें तेनी निंदा करता हवा. जाणियें हत्यादिक पाप करया होय तेम सर्वने पोतानुं मुख देखाडवाने असमर्थ एवो लड़ाये पीडित न घिन मनवालो थको अदेखाइने लीधे ते गुणधर दुःखें बांझवा योग्य एवा प्राणने पोते गलेफांसो खाश्ने त्यजतो हवो जेमाटे पोतंज पोताना श्रात्मानो वैरी थयो. माटे धिःकार होजो संसारनी विटंबना प्रत्ये. ते गुण घर मरण पामीने तिर्यंच नरकादिकनां लाखो प्रकारनां रखनी खाण हो तो हवो.जे धर्मर हित प्राणी होय ते ा नवें अने परनवें मुःख पामे पण सु ख क्याथी पामे ? तेम ते गुणधर फुःखनो जोगवनार थयो. हवे ते दुःखना आगार सरखो एवो गुणधरनो व्यतिकर सोनलीने गुणाकर वैराग्य पाम्यो थको विशेष प्रकारें धर्म करतो हवो'
अन्यदिवसें नगरना उद्याननेविषे श्रीधर्महर्षएवेनामें केवली जगवान आवी समोसखा तिहां गुणाकर ते केवली नगवानने वांदी धर्मदेशना सां