Jain Katha Ratna Kosh Part 04

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 446

४३४ जैनकथा रत्नकोष नाग चोयो. अने शातागारव तेमां जे घणुं धन धान्य कुटुंब तथा घणा स्वजनादिक परिवारने देखीने गर्वकरे ते दिगारव कहिये ते दिगारव तो आजवने विपे पण पुःखदायी ने जेम दशार्णन गर्व कस्यो तो ते लघुतापणुं पाम्यो. तथा मधुर जोजनादिकनेविपे गृक्षता ते रसगारव कहियें ए महोटा दो पर्नु निमित्त ने जेम मथुरानगरीयें मंगुषाचार्य बहुश्रुत हता पण रसेंदि यनी लोलताथकी नित्यवासें रह्या अनुक्रमें मरीने नगरना खालने विपे यद थया. तथा मृड शय्या आसनादिक एवा जे इंडियने सुखकारी पदा ीने तेनी उपर सुखशातानेमाटे यासक्ति ते शातागारव कहिये ए दुर्गति पडवाना कारणरूप जाणवू जेम शशीराजा एक शरीरना सुखनो लाल ची थको शरीरने पोपी मरीने त्रीजे नरकें गयो. __ तथा ( सन्ना के० ) संज्ञा ते थाहार जय मैथुन अने परिग्रह ए चार संझा अथवा दशसंज्ञा अथवा पन्नरसंझा अथवा शोलसंझा जाणवी तिहां दशसंझा कहे ॥ गाथा ॥ आहार जय परिग्गह, मेदुण तह कोह माण माया ए॥ लोनो लोगोहयसन्न, दस नेया सवजीवाणं ॥१॥ ए दशसंझा सर्व जीवने होय ते प्रायः प्रसिद्ध ले.तेमां ? एकेंझ्यिजीवोने आहारसंझा ते वनस्पतिकाय जलनो थाहार लिये २ नयसंज्ञा ते जेवारे सुतार वृदने बेदे तेवारें वृदने कंपायमान थतो देखिये बैयें तथा लजालुप्रमुखना पत्र जयेंकरीने संकोचित थायडे ३ परिग्रहसंज्ञा ते वेलडी, वृदा दिकने वींटे डे. तथा ४ मैथुन संझा ते कुरुबक अशोकादिवृदने स्त्रीना आलिंगन पाटु प्रहारादिकथकी पुष्प फलादिकनो नजम थाय ने ते मैथुनतंझा जाणवी. नक्तंच ॥ कुरुबयतरुणोफूलं, तिजब आलिंगणेण तरुणीणं ॥ पयोहरितुहा, असोय तरुणो विवयसंति ॥२॥ तरुणीमश्रा गंधेण,तोसिया केसरावि कुस मंति॥चंपय तरुणो फुल्नं, ति सुरहिजलदोहले हिंच ॥वियसंति तिलय तरुणो, तरुणीकडखेंहिं पडिहया जबं॥ फूल्नं,ति विरह रुरका,सोनणं पंच चमुग्गारं ॥
नावार्थः-कुरुबकद स्त्रियोने थालिंगने करीने फूले ने स्त्रीना स्तनना आश्लेषे संतोषाणा एवा अशोकसदपण विकस्वर थायले. स्त्रीना मुखनी मदिराने गंधेकरी संतोषाणा एवा केसरवृदने फूल लागे , सुगंध जलें करीने चंपकवृद फूले ने, स्त्रीने कटादें हण्याथका तिलकतृद विकस्वर थाय . तथा विरहद कंदर्पोद्दीपन वचन सांजलीने प्रफुल्लित थाय ने.