________________
३७०
- जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. माटे राजाने पण हुं हवे अनुग्रह करीने तमारा सेवकनी पे तमारी पासे लावु , जेम ग्रहनी शांति करीये तेम तमारा कषायनी शांति राजाने क रवी जोयें. एवी प्रधानना मुखनी वाणी सनिलीने कुमर बोल्यो हे प्रधा न ! में रुडी बात कही पण राजाने कांक चमत्कार देखाडवो जोयें ते विना गजा माने नही, महारुंपण बहुमान न करे हजीलगण जेम तुं म हारे मंदिर चालीने आव्यो तेम मने संतोषवामाटे राजा याव्यो नही एट लामाटे लोनाक्रांत राजायें अमारी साथें एटलुं कयुं तो अमेंपण कांक प्रतिक्रिया करवा इलिये बैयें. यतः॥ पादाहतं यमुत्थाय, मूनिमधिरोहति ॥ स्वस्थादेवापमानेपि, देहिनस्तरं रजः॥१॥माणसना पगेंकरी हणायेली रज थोडा अपमानथी पण माणसने माथे चढे तो ते रज पण स्वस्थ माणस करता श्रेष्ट डे जे जड उतां पण करेला अपमाननो बदलो वाले ले. वजी पण कह्यु केः-विपदोऽनिनवंत्यविक्रम, रहयत्यापपेतमायति ॥ नियता लघुता निरायते, रगरीयान्न पदं नृपश्रियः॥१॥ पराक्रम वगरना पुरुषने आपत्ति प रानव करेने अने ते आपत्तिवाला पुरुषने पागलो काल ढांकी लेने वली जेणे उत्तरकालनी कांपण विचारणा नथी करी तेने निश्चे लघुता प्राप्त थायडे अने जे लघुताने पाम्यो ते पती राजलक्ष्मीने पामवामाटे पात्र नथी. ___ एटला माटे उतावलो जश्ने तुं राजाने महारं वचन कहे के हे राज न् ! कुमरें एम कदेवराव्यु डे के तुं महारो महोटो अपराधी बो माटे जो तहारूं राज्य आपीश तो हुँ मुकीश, नही तो सर्वथा तने मूकीश नही. जो राज्य नहीं थाप्य तो महारा हाथनी सुखडी चखाडीश एवां कुमरनां वचन सांजलीने प्रधान पण कुमरने पगे लागी त्यांथी उतावलो जश्ने राजाने पगे लागीने कुमरनी कहेली सर्व वात तेणें राजानी आगल कही संनलावी. ते सांजली राजाय पण कुमरनुं वचन मान्युं जीव्यानो उपाय बीजो कोइ न दीठो तेवारें प्रधाननी बुद्धिथकी जेम प्रधानें कडं तेम राजा करतो हवो. यतः ॥ सकिंसखा साधु न शास्ति योऽधिपं । हितान्न यःसंशृणुते सप्रिनुः ॥ सदाऽनुकूलेषु च कुर्वते रतिं । नृपेष्वमात्येषु च सर्वसंपदः॥१॥ जावार्थः-जे प्रधान राजाने हितशिक्षा करतो नथी ते प्रधान कुत्सित में अने जे राजा ते शिकाने हितरूप जाणीने सांजलतो नथी ते स्वामी पण