________________
३३ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. राख थयुं, घर बली गयुं त्यारे ते अनि उलववा माटे जेटले मातपिता सज थया एटले बालकेंज उठी मंत्रवादीनी पेरे पाणी बांटीने अनि शीघ्रपणे उलवी नारख्यो पोतानो चमत्कार देखाड्यो एवं ते बालकनुं स्वरूप जाणी ने माता पितादिक नयनांत थयां त्यारे तेने ते बालक कहेवा लाग्यो के महारं स्वरूप दी ? महादेवनी पेठे सर्व सृष्टि बने संहार करवा समर्थ डं, ढुं जगतमां विषमो बुं माटे महारी उपर कोई मोह राखशो नही मो ह बांझीने जेम ढुकढुं तेम तमे करो. तमे महारा जन्ममहोत्सवनी वात करी तेथी मुजने कोप चड्यो तेनुं तमने कांक फल देखाड्युं. यतः ॥ अ वंध्यकोपस्य निहंतुरापदां ॥ नवंति वश्याः स्वयमेव देहिनः ॥ अमर्षशून्येन जनस्य जंतुना ॥ नाजातहार्देन च विहिषां दरः॥१॥ सफल क्रोधवाला अने माणसोनी आपत्तिने हणनार एवा पुरुषने सर्वलोको वश थाय अने क्रोध वगरना तथा माणसोपर प्रीति वगरना पुरुषथी शत्रुउने नय थतो नथी.
माटे आज पत्री महारें निमित्तै महोत्सव, मोह, हर्ष, नक्ति, प्रशंसादिक कांइ पण करशो मां,जो थोडो पण मोह करशो तो हुँ तत्काल फल देखाडी श. कोइ दासी प्रमुख पासें मने धवरावजो जेथी महारो निर्वाह थाय तथा जेणेकरी ढुं जीवं उपरांत कां करशोमां जो अधिक करशो तो ढुं तत्का ल फल देखाडीश,जेम राजानी आझानो नंग कस्याथी फल पामीये तेम त में फल पामशो. एवं बालकनुं वचन सांजलीने मातापितादिक सर्व चमत्कार पाम्यां थकां तेमज प्रवर्त्तवा लाग्यां पण पुत्र उपर अधिक स्नेह न राखे.
एकदा पाडोसण पोताना पुत्रने नवनवा आला रमाडती हती तेने देखीने कुमरनी माताने पण मन थयुं तेथी सांजने समय ते बालकने पारणामांथी बाहेर रमाडवाने अर्थं पोताना खोलामां लीधो तेटले ते बा लक राइस सरखो रौप थश्ने घरमांहेथकी बाहेर निकल्यो, रौइमुज्ञ ध रतो जाणीयें को कोपनो समुज होयनी? तेम मातादिकने कहेवा ला ग्यो के जू महारी बाझा नंग करी तेनां फल देखा९ एम कहेतो थ को रीसाश्ने घरमांथी निकली गयो एटले पालथी ते बालकने मनाववा ने अर्थे पित्रादिक सर्व दोडी पोहोता केटलिएक नूमिका सुधी अत्यंत न यत्रांत थकां जाणे अपराध खमावीने घरमां लावीयें एवामां तो ते बाल क नूत प्रेतनी पेठेक्यांय अदृश्य थ गयो नजरें जोतां जोतांमांहे क्यांय
