________________
शए जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो. व्या. अने सर्वपांखमी जे पूर्वे बकबकाट करता हता तेना गव टल गया.
हवे राजा घणो आनंद धरतो घणा लोकनी साथें बहुबुद्धिनामा प्रधा नने घेर गयो तिहां माता सहित प्रधाननी पुत्रीने देखीने तेने पोतानी गो त्रदेवीनी पेरें मानतो हवो. ते पुत्रीनुं एवं माहात्म्य सांजलीने देशांतरथी घणा राजा श्रावीने तेनां दर्शन करी यानंद पामीने वली पोताना वरने विपे जागती देवीनी पेठे ते. नवानीनी मूर्तिने पूजीने संपत्तिने पामता हवा. ते पुत्रीपण जगतमाहे सौजाग्यादिक गुणेकरीने उत्कृष्ट होती हवी. जवानीनी वाणी अमोघ होती हवी केमके पाउले नवे रसना जीत्याय की ते जेहबुं बोले तहकुंज झानीना वचननी पेठे तेनुं बोल सत्य थाय,
ते चार बुद्धि अने नोसकलानो नंमार थ६ गुरुतो सादीमात्र हता पण जाणे सर्वे पूर्व जणीनेज आवी होयनी ? एम पूर्वनवना पुण्यना व दयथी झुं उत्तन छे. एरीते ते नवानी जगतमा विद्यायेंकरी प्रतिम था.
एकदा समये घणावादीयोमा वडेरो एवो कोऽक धूतवादी ते सा देश देशना वादीने जीततो, घणो अहंकार धरतो, घणा परिवारे परवम्यो यको राजसनामां आव्यो अने शरदऋतुना मेघनीपरे फोटक शब्दकरी वनि करी। कहेवा लाग्यो के हे राजन् ! तमारा राज्यनेविषे कोइ एवो वादी के जे म हारी साथे वादनी क्रीडा करे. अथवा ढुं वादियोने विपे धूमकेतु जंबो बुं. वादिनावंदने पुर्निद सरखो . वादियोनो कालरूप बु. जगतमां को एवो नथी जे महारी साथे वाद करे ? माटे हे राजन ! को प्रतिवादीने तेडावो के जे मने जीतीने महारा जीतेलां पुतला बोडावे अने महार। या गल हारे अथवा मने जीते एवो कोइ नहोय तो जीतनुं पुतलुं बंधावे. एवं सांजली राजायें प्रजातनो वायदो कस्यो तेवारें वादी पोताने नतारे याव्यो. __ पाब्लथी ते पंमित एवा राजायें बदुबुद्धि प्रधानने कह्यु के कोई वादी ने जीते एवो प्रतिवादी लश् आवो नहीं लावशो तो जगतनेविपे महारी अपकीर्ति थाशे एवं राजानुं वचन सांजली प्रधाने नगरमां पडहो वजडा व्यो पण ते पडो कोश्ये फरस्यो नही तेथी प्रधान चिंतातुर थको महोडी रात्रं पोताने मंदिर आव्यो तिहां पोताना बापने चिंतातुर देखीने नवानी पुन्युं हे पिताजी ! आज तमने एवडी आकरी चिंता शी ने ? तमे तो बहुबु ६ बोज. एवं नवानीनुं वचन सांजलीने प्रधानें जवानी आगल ते वादी
