________________ પધારો સાહેબજી 13 પધારો સાહેબજી 14 હતા” એમ ખબર પડે તો તેની અનુમોદના કરવી જોઈએ. જો “પધાર્યા ન હતા” એમ ખબર પડે તો લલાટે હાથ મૂકીને ‘આજે સુપાત્રદાન વિના ભોજન કરવું પડે છે” એનું દુ:ખ અનુભવવું જોઈએ. સવારે નવકારસીના સમય પૂર્વે તેમજ સાંજે રસોઇ બને ત્યારે પણ સુશ્રાવકોએ પૂજયોને ગોચરી-પાણી માટે વિનંતિ કરવાનું ચૂકવું ન જોઇએ. કેમકે ગ્લાન, વૃદ્ધ, બાળ, તપસ્વી, અસહનશીલ, આચાર્ય, ઉપાધ્યાય, મહેમાન સાધુ-સાધ્વીજી ભ. માટે તે સમયે ગોચરી લાવવી જરૂર હોય. વિનંતિ કરનારને તેનો લાભ મળી શકે છે. શ્રાવક ત્યાં જ વસે કે જ્યાં જિનમંદિર હોય, સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતોનું આવાગમન હોય અને અન્ય સાધર્મિકો વસતા હોય. આ રીતે ઘર હોય તો અનાયાસે સુપાત્રદાનનો લાભ મેળવી શકે. ઘણાં શ્રીમંતો ઉપાશ્રયથી 1-1 કિલોમીટર દૂર કે મોટા ટાવરમાં 20-22 મા માળે ઘર લે છે અને પછી ફરિયાદ કરે છે “અમને મહાત્માનો લાભ મળતો નથી !" તો તેમાં વાંક કોનો ? તે વિચારવા જેવું છે. સુપાત્રદાન જેવા પ્રકૃષ્ટ પુણ્યબંધ કરાવનાર - પરલોકને સુધારી દેનાર સુક્ત સામે ઉપાશ્રયની નજીકમાં જગ્યા મોંઘી હોય, દૂર સસ્તી હોય તો પણ- થોડી અગવડ વેઠીને નાની જગ્યા લઈને પણ - ભાવનાશીલ શ્રાવકે ઉપાશ્રયની નજીક જ રહે ! જે મકાનમાં થોડા દાદર ચડતાં જ જૈનોનાં પુષ્કળ ઘર મળતાં હોય ત્યાં ગોચરી સુલભ બનવાથી મહાત્માનો લાભ વારંવાર મળતો હોય છે. જે મકાનમાં જૈનોના ઘર ઓછાં હોય અથવા 1-1 માળે 1-1 ઘર હોય તે મકાન ઉપાશ્રયની નજીક હોય તો પણ મહાત્માનો લાભ ઓછો - ક્વચિત જ મળતો હોય છે. એટલે ભાવનાશીલ શ્રાવકે જૈનોની પુષ્કળ વસ્તીવાળા મકાનમાં રહેવું જોઇએ. ઉપાશ્રયની નજીક અને જૈનોના વસ્તીવાળા મકાનમાં રહેવાના બીજા પણ અનેક લાભો છે જ- જેમ કે બાળકોમાં સંસ્કરણ, પરિવારમાં ધર્મવૃદ્ધિ, કલ્યાણમિત્રોનો સંગ વગેરે. ગોચરી વહોરવા પધારવા માટેની વિનંતિ રોજ કરવી જોઈએ: ચોમાસામાં કે શૈષકાળમાં જે સંયમીઓ (સાધુભગવંત કે સાધ્વીજી ભગવંત) પધારે, તેઓ જો નવા હોય તો એમને તો ખબર જ ન હોય કે જૈનોનાં ઘર કેટલાં ?' કયાં કયાં આવ્યાં છે ? તો તેઓ ગોચરી વહોરવા ક્યાં પધારે ? છેવટે પૂછી પૂછીને થોડાં ઘરો શોધી લે ખરા, પણ એમાં મુશ્કેલી પડવાની જ. એટલે જ શ્રાવકોનું કર્તવ્ય છે કે સવારે દર્શન-પૂજા કરવાં જઈએ ત્યારે ઉપાશ્રયમાં જઈ આવવું. જો સંયમી પધાર્યા હોય તો ઉચિત વંદન સાથે ગોચરીની વિનંતી કરવી. તમને કદાચ વંદન કરતાં ન પણ આવડે, તો ય ક્ષોભ ન રાખવો. હાથ જોડી, માથું નમાવીને ‘સત્યએણ વંદામિ’ બોલતાં તો આવડે ને ? સાથે એટલો વિવેક તો અવશ્ય રાખવો જ કે ભલે પૂ. સંયમી મહાત્મા ગોચરી વહોરવા પધારવાના હોય તો પણ એમનાં નિમિત્તે કશું જ વધારે પણ ન બનાવવું કે રોટલી વગેરે કંઈ વહેલું પણ ન કરવું. કાયમી જે રીતે રસોડું ચાલતું હોય તેમાં કોઈ જ ફેરફાર ન કરવો, તો જ તમને શુદ્ધ લાભ મળી શકે, તેમજ જ્યારે તમારા ઘરે મહાત્મા ગોચરી માટે પધારવાના હોય ત્યારે તેમને તમારા ઘરે રસોઈ કેટલા વાગે બને છે. તે સમય અવશ્ય જણાવવો. જેથી તે સમયે જ મહાત્મા ગોચરી માટે નીકળી શકે. મ. સાહેબને વિનંતી કરીને, ‘તમારું ઘર ક્યાં છે ? એ સરનામું બતાવીને જતા રહો, તો એ ય બરાબર નથી. કેમકે જે સંયમીઓ આ ક્ષેત્રમાં નવા છે, એમણે રસ્તા જોયા ન હોય | સરનામું શોધવામાં રસ્તો ભૂલી જાય, તો કેટલી હેરાનગતિ થાય? એટલે જો શક્ય હોય તો એમને સાથે જ લઈ જવા. એ માટે થોડી રાહ જોવી પડે તો તૈયારી રાખવી, હા! નોકરી-ધંધાદિ કારણોસર ઉતાવળ જ હોય તો જુદી વાત, બીજા કોઈને પણ આ માટે સુચના કરાય. જે સંયમીઓ વિસ્તારથી પરિચિત હોય તો તો તેઓને માત્ર વિનંતી કરીએ તો પણ એકવાર ચાલી જાય તેઓએ ઘર જોયેલાં હોવાથી પોતાની મેળે પણ પધારી શકશે. સંયમી ગોચરી વહોરવા સોસાયટી-એપાર્ટમેન્ટ વગેરેમાં પધારે ત્યારે કયા ઘર જૈનનાં ? કયા ઘર અજૈનનાં ?' એ નક્કી કરવામાં એમને ઘણી મુશ્કેલી પડે. બારણાં બંધ હોય, એટલે પૂછે પણ કોને ? તેવું ન થાય તે માટે તમારું ઘર જૈનનું ઘર છે - તેવો ખ્યાલ આવે તેવી કોઇક નિશાની અવશ્ય હોવી જોઇએ. શિક્ષાગ્રંથો મુજબ જૈનોની બારસાખમાં જિનની આકૃતિ ગોચરી ન મળે તો સાધુ શોક ન કરે, પરંતુ મારે તપની વૃદ્ધિ થશે એમ વિચાર કરે. (દા.) ગૃહસ્થનાં ઘરમાં ઘણી વસ્તુ હોય છે, તેઓ આપે કે ન આપે સાધુ ક્રોધ ન કરે. (દશ.)
