________________ પધારો સાહેબજી 19 પધારો સાહેબજી 20 ઊભા રહેલા મહાત્મા દેખાય તો તેમને થોડી વિશ્રાંતિ મળે તે માટે આસન, ખુરસી વગેરેની વિનંતિ કરવી જોઇએ. તેઓ લાભ આપે તો તેનો લાભ તમને મળે. ન પણ આપે તો પણ વિનંતિ કરી તેનો લાભ તો મળે જ. નામપૂર્વક સર્વ વસ્તુની વિનંતી કરવી જોઈએ: - સાધુ ભગવંત વહોરવા પધારે ત્યારે જે જે યોગ્ય વસ્તુ હોય તે બધી વસ્તુઓ બરાબર યાદ રાખીને નામપૂર્વક વિનંતી કરે. જો શ્રાવક નામપૂર્વક વિનંતી ન કરે તો અમુક વસ્તુ ઘરમાં હોવા છતાં અને સાધુ ભગવંતને જરૂરિયાત હોવા છતાં લાભ ન મળે. સાધુ ભગવંત કોઈ વસ્તુ માંગીને વહોરે નહિ કારણ કે અમુક વસ્તુની જરૂર છે એમ નામપૂર્વક ગૃહસ્થ પાસેથી માંગીને વહોરવામાં સાધુ ભગવંતને યાચના” નામનો દોષ લાગે. ઘણા સાધુ ભગવંત પોતાને જરૂરિયાત હોવા છતાં વાચીને લેતા નથી. આયંબિલમાં બલવણ જેવી વસ્તુની જરૂર હોય તો પણ માંગીને ન વહોરે. ગૃહસ્થ વિનંતિ કરે તો વહોરે નહિ તો એના વિના ચલાવી લે. શ્રાદ્ધવિધિધર્મસંગ્રહ ગ્રંથમાં શ્રાવક માટે આ વિધિ બતાવી છે. રસોઈ તૈયાર ન હોય તો પણ લાભ મેળવી શકાય? એ વખતે જો ઘરમાં અમુક કે કશી જ રસોઈ તૈયાર ન હોય તો- પણ ગભરાઈ-શરમાઈ ન જવું, “મહારાજ સાહેબ! રસોઈ બાકી છે એમ કહી બહારથી જ વિદાય આપવાની ગંભીર ભૂલ ક્યારેય ન કરવી. ઘર આવેલી લક્ષ્મીને મોઢું ધોવાના વાંકે કાંઈ ના થોડી જ પડાય ! પરિસ્થિતિ હોય તે પ્રમાણે, પણ જેટલો વધુ લાભ મળે- ‘ફૂલ નહિ તો ફૂલની પાંખડી'- એ સમજીને ય જે પણ વસ્તુનો જોગ થઈ શકે તેવું હોય તેની એક વાર વિનંતી તો કરી જ લેવાય. શ્રાવકને તો વહોરાવવાના સાચાભાવે માત્ર વિનંતી કરવાથી પણ પુષ્કળ લાભ - પુણ્યબંધ થાય જ છે અને પાછું, મોટે ભાગે શ્રાવકના ઘરે એવી અનેક વસ્તુઓનો જોગ હોઇ શકે છે કે જેની વિનંતી કરી શકાય, અને મારાજ સાહેબને તે તે વસ્તુઓનો ખપ પણ હોઈ શકે છે. દા. ત. ખાખરા, ઘી, ગોળ, સૂંઠ, પીપરામૂળ, હળદર, દિવેલ, મરી, સાકર, ખાંડ, ઇલાયચી, લવીંગ, ધાણાજીરું. આ બધું તો લગભગ ઘરે-ઘરે હોય જ. એ ઉપરાંત દૂધ પણ ફ્રીઝની બહાર પડ્યું હોય; છુંદો, મુરબ્બો, સીંગની ચટણી, મેથી-મસાલો હોય; કેળાં લાવેલાં છૂટાં જ પડ્યાં હોય; સુખડી-ચીકી વગેરે કોઈપણ પ્રકારની મીઠાઈ, સેવ-મમરા, પૂરી વગેરે ફરસાણ(નમકીન) કરેલાં તૈયાર હોય; દાળિયા, ચણા, સીંગ, પતાસા, સિંધાલૂણ, હીંગ વગેરે ઘર-વપરાશ માટે આવેલાં પડ્યાં હોય; તો આ બધી વસ્તુની પણ મહારાજ સાહેબને વિનંતી કરી શકાય. એવું પણ ન માનવું કે ખાખરા, દૂધ, ચા વગેરે તો નાસ્તાની વસ્તુ છે. એ બપોરે થોડી જ વહોરાવવાની હોય ?' કારણ કે ઘણા મહાત્માઓ એકાસણાદિના તપસ્વી હોય છે. એ જ પ્રમાણે તૈયાર થઈ ગયેલા ભાત-દાળ વગેરેની વિનંતી સવારે પણ કરી શકાય. આ રીતે મહાત્મા ઘરે પધારે ત્યારે સર્વ પ્રથમ દરેક વસ્તુની વિનંતિ કરીને કમસર એક-એક વસ્તુ ભાવ પૂર્વક વહોરાવવી. આ બધી વસ્તુ યાદ ન આવે, તો જેટલી વસ્તુ તમારી નજર સામે છે. તેટલી વસ્તુની ભારપૂર્વક વિનંતી કરવી. ‘મહારાજ સાહેબ! આપને બીજો કોઈ ખપ છે ? મને યાદ નથી આવતું. આપ કહેશો તો મને લાભ મળશે.” આવી વિનંતી જોઈને પૂજ્યો તે તે વસ્તુ માટે પૂછે, અને એ જો તૈયાર અને સૂઝતી હોય તો તમને પૂરો લાભ મળી જાય. યાદ રાખવું કે આમાનું કશું ય ‘લાભ મળી જાય'- તે માટે રાખવાનું કરવાનું નથી પણ ઘરે કાયમ વપરાતું હોય તેમાંથી જ વિનંતી કરવી, લાભ મેળવવા તમારા ઘરમાં નવો વપરાશ ચાલુ કરો તો પછી મહારાજ સાહેબને ઊલટો વધુ દોષ લાગે, માટે આત્મસાક્ષીએ નિર્દોષ વહોરાવવાની જ ભાવના રાખવી અને તેમ જ કરવું. ગોચરી વહોરવા પધારે ત્યારે ઘરમાં શું કરાય શું ન કરાય ? મહારાજ સાહેબ પધારે ત્યારે લાઈટ-પંખો વગેરે ચાલુ હોય તો બંધ ન કરવાં, અને બંધ હોય તો ચાલુ ન કરવા, જે જેમ હોય તેમ જ રહેવા દેવું. વચ્ચે કાચા પાણીની ડોલ પડી હોય કે શાકભાજી, અનાજ વગેરે સચિત્ત (જીવવાળી) વસ્તુઓ પડી હોય, તો એ બિલકુલ હલાવવી નહિ, અને અડવું પણ નહિ. મહારાજ સાહેબ પોતાની મેળે જ અંદર આવી જશે. થોડીક જગ્યા તો ચાલવા માટે મળી જ જાય ને ? જો ઉપર બતાવ્યા પ્રમાણે ન કરો, અને પૂજયો આવે ત્યારે વધુ પ્રકાશ માટે લાઈટ ચાલુ કરી દો કે ઝટ ઝટ લાઈટ પંખા, બંધ કરી દો કે ડોલ વગેરે બાજુ પર હટાવો, તો તેમને દોષ લાગે. કારણ કે એકવાર સ્વીચ બંધ કરવાની તો વિરાધના છે. જ પછી પાછી, ચાલુ કરવામાં પણ વધુ વિરાધના થશે જ, તેથી એ વખતે સાધુ ગોચરીના વખાણ પણ નથી કરતાં, નિંદા પણ નથી કરતા. (દશ) દોષવાળી ગોચરી સારી હોય તો પણ સાધુ તેનો ત્યાગ કરે. (દા.)
