________________ પધારો સાહેબજી પધારો સાહેબજી 76 સુપાત્રદાનનો પ્રભાવ : ધન સાર્થવાહે સાધુ ભગવંતને માત્ર ઘી વહોરાવ્યું. એના પ્રભાવે સમ્યકત્વ પામી ભવિષ્યમાં તીર્થંકર આદિનાથ બન્યા. સાધુ ભગવંતનો વિચિત્ર રોગ દૂર કરવા માટેનો જરૂરી સામાનાદિ લેવા જીવાનંદ વૈદ્ય, રાજકુમાર, મંત્રીપુત્ર, શ્રેષ્ઠીપુત્ર વગેરે વેપારીની દુકાને ગયા. લાખ-લાખ રૂપિયાની કિંમતના લક્ષપાક તેલ, રત્નકંબલ વગેરેની માગણી કરી. વેપારીને સેવાના લાભની ખબર પડતાં એક પણ રૂપિયો લીધા વિના જ બધી વસ્તુ આપી. પછી એવી ભાવધારા પર ચડ્યો કે તે જ ભવે અવસરે સંયમ લઈ પછી કેવળજ્ઞાન પામ્યો. જીવાનંદ વૈધ વગેરેને પણ તીર્થકર, ચક્રવર્તી વગેરે પ્રાયોગ્ય પુણ્યબંધ વગેરે થયા ને તે પછીના પાંચમા ભવે શ્રી આદિનાથ પ્રભુ, ભરત ચક્રવર્તી વગેરે રૂપે થઈ મોક્ષે ગયા. શ્રેયાંસકુમારે આદિનાથ પ્રભુને શેરડીના રસથી પારણું કરાવ્યું અને એ જ ભવમાં કેવળજ્ઞાન પામી મોક્ષે ગયા. | નયસારે જંગલમાં સાધુભગવંતોને ભોજન પાણી વહોરાવ્યાં, એના પ્રભાવે સમ્યકત્વ પામી આપણા શાસનપતિ ભગવાન શ્રી મહાવીરદેવ બન્યા. રેવતી શ્રાવિકાએ સિંહઅણગારને શ્રી પ્રભુવીરના લોહીના ઝાડા દૂર કરનાર નિર્દોષ (પોતાના માટે જ બનેલો) બીજોરાપાક વહોરાવીને જિનનામકર્મ બાંધવા માટેની પાત્રતા વિકસાવી.... (ભાવી ચોવીશીમાં ૧૭માં તીર્થકર થશે...) મારે શ્રી પ્રભુવીરને પારણું કરાવવું છે એવી પવિત્રતમ ભાવનાના પ્રતાપે જીરણ શેઠે પ્રચંડ પુણ્ય બાંધ્યું; મૃત્યુ પામીને બારમા દેવલોકમાં ગયા.' ચંદનબાળાએ શ્રી પ્રભુવીરને અડદના બાકુળા વહોરાવ્યા; એના પ્રતાપે 12 કરોડ સોનામહોરની વૃષ્ટિ થઈ, શ્રી પ્રભુવીરના હાથે દીક્ષા મળી, 36OO સાધ્વીજીનાં ગુરુણી બન્યાં; એ જ ભવમાં કેવળજ્ઞાન પામી મોક્ષે ગયાં. ગોવાળ સંગમે સાધુને ખીર વહોરાવી, બીજા ભવમાં રોજની દેવતાઈ 99 પેટીઓના ભોક્તા શાલિભદ્ર બન્યા; એ બધાને છોડી સાધુ બની દેવલોકમાં ગયા અને ત્યાંથી અવીને મોક્ષ પામશે. ચંદ્રાવલ રાજા અને ધર્મદત્ત શ્રેષ્ઠીની વાર્તા લક્ષ્મીસાગર નામના એક શેઠને ત્યાં લક્ષ્મીચંદ્ર નામના પુત્રના વિવાહનો અવસર આવ્યો હતો. ઘણા મહોત્સવપૂર્વક તે લગ્નનો સમારંભ યોજવામાં આવ્યો હતો. તે જ અવસરે પૂ. આ. શ્રી ધર્મઘોષસૂરિજી મહારાજા પાંચસો સાધુઓના પરિવાર સાથે તે નગરમાં આવ્યા. તેમના સાધુઓ ભિક્ષા માટે ફરતા ફરતા તે શ્રેષ્ઠીના જ ઘરમાં આવ્યા, ત્યારે શ્રેષ્ઠીએ તે લક્ષ્મીચંદ્ર પુત્રને બોલાવીને કહ્યું કે પાંચસો સાધુભગવંતોનો આ વિશાલ પરિવાર છે. તેમાં કોઈક આચાર્ય હોય, કોઈક ઉગ્ર તપસ્વી હોય, કોઈક પ્રતિસાધારી હોય, તો કોઈક બહુશ્રુત હોય, કોઈક બાલ હોય તો કોઈક વૃદ્ધ હોય, કોઈક ગ્લાન (રોગી) હોય તો કોઈક વિવિધ પ્રકારના અભિગ્રહવાળા હોય, કોઈક સ્વાધ્યાયમાં તત્પર હોય તો કોઈક ક્ષીણ શરીરવાળા હોય, તેમને વહોરાવવાથી આપણને ઘણો લાભ મળે, માટે તું એમને બે-ચાર લાડવા નહીં આપતો પણ સોળ લાડવા આપજે. આમ કહીને તેને વહોરાવવા માટે મોકલ્યો.. પરંતુ પુત્ર વિચાર કરે છે કે, “મારા લગ્નમાં તો હજારો લાડવા બન્યા છે એ બધા લાડવા તો મિથ્યાત્વી અવિરતિધર સંસારી જીવો ખાઈ જશે અને આ તો પરમ નિઃસ્પૃહ તપસ્વી સાધુઓ રત્નપાત્ર જેવા છે.પરમ પુણ્યોદય હોય ત્યારે તેમનો યોગ પ્રાપ્ત થાય. વિનંતિ વગર જ તેમની પધરામણી મારા ઘરે થઈ ગઈ છે. તે મહાન ભાગ્યોદય છે.” સંસારીઓ તો આ બધું ખાઈને વધારે પાપકાર્યમાં પ્રવૃત્ત થશે. જ્યારે સાધુભગવંતો આ વાપરીને સ્વાધ્યાય-ધ્યાન- યોગ- તપ- વગેરે કરવા દ્વારા સંયમ જીવનમાં પ્રવૃત્ત થશે. માટે મારા વિવાહ માટે બનેલા લાડવા સંસારી જીવોને આપવા કરતાં સાધુને આપવામાં મને આ ભવ અને પરભવમાં અત્યંત લાભ થશે, માટે મારે માત્ર સોળ લાડવા નહીં, પણ વધારે લાડવા વોરાવવા જોઈએ”. વસતિદાનથી દેવલોકની ઋદ્ધિ; ઉચ્ચકુળમાં જન્મ, અને સુંદર ભોગોની પ્રાપ્તિ થાય છે. (ઉત્ત.) બલરામતપના પ્રભાવથી અનેરકાર સુપાત્રદાનથી કરણ અનુમોદનાથી પાંચમાં દેવલોકમાં ઊત્પન્ન થયા.
