________________ પધારો સાહેબજી પધારો સાહેબજી જોઈએ. ગુરુમહારાજની દૃષ્ટિ આપણા ઉપર પડે અને આવનારને વિઘ્ન ન થાય તેમ યોગ્ય રીતે બેસવું જોઈએ. પુરુષોએ પૂ. સાધ્વીજી મહારાજને ખમાસમણ દેવાય નહિ અને અમુક્રિઓ ખામીને વંદન પણ કરાય નહિ. બે હાથ જોડીને માત્ર મત્યએણ વંદામિ’ કહેવાય. પુરુષોએ પૂ.સાધ્વીજી મહારાજ પાસે કે અન્ય કોઈ સ્ત્રી પાસે કોઈ પણ પચ્ચખ્ખાણ લેવાય નહિ અને ગોખેલી ગાથા તેમને સંભળાવાય પણ નહિ. કરેમિ ભંતે’ ઉચ્ચરાય નહિ ઉચ્ચરાવાય નહિ અને કોઈપણ આદેશ મંગાય નહિ. પૂ. પુરુષોથી સાધ્વીજી મહારાજનું પૂજન કરાય નહિ અને તેમની પાસે વાસક્ષેપ પણ નંખોવાય નહિ, વ્યાખ્યાન કે માંગલિક પણ સંભળાય નહિ. જ્ઞાનીઓએ સ્વ-પરના હિતને માટે બતાવેલી આ મર્યાદાનું પાલન વર્તમાન વિષમકાળમાં તો વિશેષ પ્રકારે કરવા યોગ્ય છે. મૂંઝવણોના ઉકેલ: પ્રશ્ન : મહાત્માને શું ખપે ? શું ન ખપે ? તેની અમને ખબર જ નથી પડતી. તો બધાની વિનંતી કરવી ? શેની કરવી- શેની નહીં ? ઉત્તર :- મહાત્માઓ મુખ્યત્વે ત્રણ પ્રકારની વસ્તુઓ વહોરતા નથી. 1. સચિત્ત - જેમાં જીવ હોય તેવી વસ્તુઓ જેમ કે કાચું પાણી, કાચું મીઠું, બીવાળાં ફળ, સુધાર્યા વિનાનાં - સુધાર્યા બાદ 48 મિનિટ થયા વિનાનાં ફળ... 2. સંસક્ત - જેમાં જીવોત્પત્તિ થઈ હોવાની સંભાવના હોય તેવી વસ્તુ જેમ કે દ્વિદળ (કાચા દૂધ, દહીં, છાસ + કઠોળ), વાસી કાચી મીઠાઇ (બંગાલી મીઠાઇ, કાચો માવો, કાચી ચાસણીની મીઠાઇ વગેરે બીજે દિવસે વાસી થાય.) 3. દોષિત - સાધુ ભગવંતો માટે જ બનાવેલ વસ્તુ. તે ઉપરાંત કંદમૂળ વગેરેમાંથી બનાવેલ વસ્તુઓ વહોરતા નથી. આ સિવાય કોઈપણ વસ્તુની વિનંતી મહાત્માને નિઃસંકોચપણે કરવી. તેમને કલ્પતું હોય તો વહોરશે, નહીં કલ્પતું હોય તો નહીં વહોરે... પણ “તેમને નહીં ખપે” તેવું વિચારીને વિનંતી જ ન કરવામાં તો તમને મળી શકતા લાભને પણ તમે ગુમાવો, તેવું બની શકે. પર્વતિથિની માન્યતા અને અનેક દ્રવ્યોની કથ્થતા- અકયતા બાબતમાં જુદા જુદા સમુદાયોમાં સામાચારીનો ભેદ પણ છે. એટલે વિનંતી કરવાથી તેમને ખપતું હોય તો તમને લાભ મળી શકે છે. વળી એ પણ ધ્યાનમાં રાખવું કે સાધુ ભગવંતોના આચારોકધ્યાકલ્ચના નિયમો, શ્રાવકો કરતા જુદા છે, કારણ કે શ્રાવકો પોતાને જોઇતી વસ્તુ બનાવી શકે છે. સાધુને નિર્દોષ મેળવવાનું છે. એટલે એવી અનેક વસ્તુઓ છે કે જે શ્રાવકને માટે અકથ્ય હોવા છતાં સાધુને માટે કપ્ય છે. જેમ કે વર્તમાનમાં આયંબિલમાં નિર્દોષ ગોચરી વાપરનાર સાધુ ભગવંતો તેલનું સામાન્ય મોણ નાખેલ રોટલી-ખાખરા વહોરી શકે છે; પણ શ્રાવકોને આયંબિલમાં તેવું વાપરવું ખપતું નથી. એ જ રીતે ખીચડીમાં હળદર હોય તો તેમને ખપી શકે છે જે શ્રાવકવર્ગને ખપી ન શકે. એટલે 1) સાધુ ભગવંત વહોરે છે, એટલે અમને પણ ખપે, એવું ક્યારે ય માની લેવું નહીં. અને 2) જે વાપરવાનો તમને નિષેધ કર્યો હોય, તેવી જ વસ્તુ સાધુ ભગવંત વહોરે, તો તેટલા માત્રથી તેમને હીન આચારવાળા માની લેવા નહીં. સચિત્ત - સંસક્ત વસ્તુ ભૂલથી વહોરાવાઇ ગઇ હોય, અને સાધુ ભગવંતને પાછળથી ખબર પડે, તો તેઓ ગૃહસ્થને તે વસ્તુ પાછી આપે તેવો તેમનો આચાર છે. તેવા અવસરે પાછી લેવાનો ઇન્કાર કરવો નહીં. છેલ્લે એક ખાસ ધ્યાનમાં રાખવું કે સાધુ ભગવંતોને ક્યારેયકારણવશાતું નાનો દોષ લાગતો હોય તો પણ વહોરવું જરૂરી હોય તો વહોરે છે. એ તેમના માટે અપવાદમાર્ગ છે અને તેવું વહોરાવવામાં ધના સાર્થવાહ આદિ અનેક ગૃહસ્થોએ દાનધર્મના પ્રભાવે બોધિબીજને પ્રાપ્ત કર્યું. (યોગ.), શ્રાવક પહેલાં સાધુ-ભગવંતને વહોરાવીને પછી જ પોતે ખાય. (ઉપ)
