________________ પધારો સાહેબજી 59 પધારો સાહેબજી 60 વસ્તુઓ આપીને ભક્તિ કરવાની છે. તે કરતી વખતે શ્રાવકે દ્રવ્ય-ક્ષેત્રકાળ અને ભાવની પણ વિચારણા કરી એમની ભક્તિ કરવાની છે. દ્રવ્યની વિચારણામાં, વહોરાવવાનું દ્રવ્ય સુલભ છે કે દુર્લભ છે? વગેરે દ્રવ્ય સંબંધી વિચારણા કરીને વહોરાવવાનું છે. ક્ષેત્રની વિચારણામાં, આ સંવિગ્ન સાધુઓથી ભાવિત ક્ષેત્ર છે કે પાર્થસ્થા વગેરેથી ભાવિત ક્ષેત્ર છે? વગેરેનો વિચાર કરી પ્રવર્તવાનું છે. કાળની વિચારણામાં, હમણાં સુકાળ છે કે દુકાળ, ઉનાળો, શીયાળો કે વરસાદનો કાળ છે તે વિચારવાનું છે અને ભાવની વિચારણામાં, આચાર્ય, ઉપાધ્યાય, ગીતાર્થ, તપસ્વી, બાળ, વૃદ્ધ, ગ્લાન (રોગી) સહનશીલ, અસહનશીલ વગેરેનો વિચાર કરી સ્પર્ધા, મત્સર, માયા વગેરે દોષો ટાળીને અને આનંદ, રોમાંચ, ઉલ્લાસ અને આત્મકલ્યાણના ભાવપૂર્વક ઉછળતા પરિણામે, ૪ર દોષથી રહિત પોતે આપે અને અન્યો પાસે પણ અપાવે. જેમ કુશળ વૈદ્ય રોગીની અવસ્થા, વય, દેશ, કાળ આદિ જોઈને ઔષધાદિની માત્રા નક્કી કરે તેમ આ બાબતમાં પણ જાણવું. સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતો વહોરવા માટે પધારે ત્યારે વિનયાદિપૂર્વક એમને વહોરાવતાં જે જે તેમને ખપે તેવી વસ્તુઓ હોય તેનું નામ કહીને વિનંતી કરવાની વિધિ છે. - હવે જ્યારે કોઈ એવો જ સમય આવી જાય કે જેમાં નિર્દોષ ગોચરીચર્યાથી સાધુ-સાધ્વીનો નિર્વાહ થતો ન હોય ત્યારે શાસે એના અપવાદો બતાવેલા છે, આવા અપવાદોને શ્રાવકે પણ ગુરુમુખે જાણી લીધા હોય. જેથી એવા અવસરે તે શાસ્ત્રસાપેક્ષ દાન આપીને સાધુસાધ્વીજીના સંયમની સુરક્ષાનો લાભ મળી શકે. સુયોગ્ય કારણ ન હોય ત્યારે શ્રાવક જો અશુદ્ધ આહારાદિ વહોરાવે અને સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતો પણ તેવો દોષિત આહારાદિ લે તો યોપિ દિg-ટાઢોદિત સંસારપ્રવૃદ્ધિ વાયુનાથાશ તુવાલપચ્ચે થાત્ બંનેને (સાધુ-સાધ્વી અને શ્રાવકને) સંસારની ઘણી વૃદ્ધિ અને અલ્પ આયુષ્યનો બંધ થવાથી અહિતકારી-અપથ્યરૂપ બને છે. સુપાત્રદાનથી આગમ (શાસ્ત્ર) માં શ્રદ્ધા વધે છે. (સિંદૂ. પ્ર.) ઓઘનિયુક્તિ નામના આગમમાં સાધુ જો આ રીતે આહારાદિ લે તો તેનો સંસાર ઘણો વધે છે - એમ જણાવ્યું છે. તો ભગવતીસૂત્ર આગમમાં નિષ્કારણ આવો દોષિત આહારાદિ આપનાર શ્રાવકને અલ્પઆયુષ્યકર્મનો બંધ થવાનું જણાવેલ છે. શાસ્ત્રમાં બતાવેલ અપવાદિક સંયોગોમાં શાસ્ત્રીય વિધિથી અશુદ્ધ આહારાદિ લેનાર અને આપનાર બંનેને લાભ થાય છે- એવું પણ આગમોમાં જણાવેલું છે. યથાશક્તિ કરો ભક્તિ: ભક્તિના લાભો : શ્રીમંત શ્રાવકે તો સ્વપક્ષ, પરપક્ષનો ભેદ કર્યા વિના બધા જ સાધુસાધ્વીજી ભગવંતોને અન્ન-પાન-વસ્ત્ર-પાત્રાદિ આપવાં. જેની આપવાની શક્તિ નથી એવો શ્રાવક પણ દાનની ભાવનાવાળા ઘરો બતાવવા આદિ દ્વારા સાધુ-સાધ્વીજીની સુંદર ભક્તિ કરી શકે છે. મધ્યમ આવકવાળા શ્રાવક માટે શાત્રે મર્યાદા બાંધી આપી છે. એણે પોતાની ઉપર ઉપકાર કરનારા ધર્મગુરૂને અગર તો તેમના પરિવારના સાધુ-સાધ્વીજીને વહોરાવવું. ઓછામાં ઓછી શક્તિવાળા શ્રાવકે વર્ષે એકાદવાર એક મુહપત્તિ આપીને ય ગુરુભક્તિનો લાભ મેળવવો જોઇએ. - સાધુ-સાધ્વીજીની વહોરાવવાની વસ્તુનો કઈ કઈ હોઈ શકે. તેની એક સૂચી શ્રાદ્ધવિધિમાં સંઘપૂજા કર્તવ્યના વર્ણનમાં બતાવી ત્યાં જણાવ્યું निजविभवाद्यनुसारेण भृशादरबहुमानाभ्यां साधु-साध्वीयोग्यमाधाकर्मदिदोष-रहितं वस्त्र-कम्बल-पादप्रोञ्छन-सूत्रोर्णा-पात्रदण्डक-दण्डिका-सूची-कुण्टककर्षण-कागद-कुम्पक-लेखनीपुस्तकादिकं श्रीगुरुभ्यो देयम्, एवं प्रातिहारिक-पीठफलकपट्टिकाद्यपि संयमोपकारि सर्वं साधुभ्यः श्रद्धया देयम् / ભાવાર્થ : શ્રાવકે પોતાના વૈભવનુસારે ઘણા આદર- બહુમાનથી સાધુ-સાધ્વીજીને ખપે તેવાં અને આઘાકર્મ વગેરે દોષ વગરનાં વસ્ત્ર, કાંબળી, આસન, સૂતર, ઊન, પાત્ર, દાંડો, દાંડી(ઓધા વગેરેની), સોય, કાંટો કાઢવાનો ચિપિયો, કાગળ, ખડીયો, લેખણી-પેન, પુસ્તકો વગેરે શ્રી સુપાત્રદાનથી પુણ્ય વધે છે. (સિંદૂ. પ્ર.)
