________________ પધારો સાહેબજી પધારો સાહેબજી (( સોને મઢ્યું પરોઢ પુસ્તકમાંથી સાભાર ) કલિકાલસર્વજ્ઞશ્રીજી આગળ જણાવે છે કે, औपग्रहिकानां च दण्डकादीनां दानम् / ‘સાધુને ઔપગ્રહિક એવા દાંડા વગેરેનું દાન કરવું.’ ઔધિક ઉપધિમાં મુખ્યપણે પાત્રા, ઝોળી, ગુચ્છા, પૂંજણી, પલાં, રજસ્ત્રાણ, ત્રણ વસ્ત્રો (બે સૂતરાઉ અને એક ઊનનું : કાંબળી), ઓધો (રોહરણ), મુહપત્તી, માત્રક (મોટું પાત્ર) અને ચોલપટ્ટો આવે છે તો ઔપગ્રહિક ઉપધિમાં સંથારો, ઉત્તરપટ્ટો, ઓધારિયું, નિશીથીયું, દાંડો, નખ વગેરે કાપવા માટે નરણી વગેરે ઉપકરણોનો સમાવેશ થાય છે. આ બધી વસ્તુઓ શ્રાવક સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતોને વહોરાવે. એના ઘરે આ બધી જ વસ્તુઓ પ્રાયઃ ઉપલબ્ધ હોય. ઉજમણું કરવા દ્વારા પણ વસ્તુઓ રાખેલી હોય, પરિવારજનોને દર્શનથી દીક્ષાનો ભાવ જાગે માટે ય રાખેલી હોય, અંતિમ અવસ્થામાં સંથારા દીક્ષા દ્વારા આત્મકલ્યાણ સાધવા માટે ય રાખેલી હોય તેમ બને. આ રીતે રાખેલી વસ્તુઓ સાધુસાધ્વીજી માટે નિર્દોષ બને છે, તે વહોરાવવાનો લાભ લઈને શ્રાવક ભવજલ તરે, માટે જ એ સાધુ સાધ્વીજીને કહે કે, “ભગવંત ! મારા ઘરે સંથારો અને ઉત્તરપટ્ટો પણ છે. ભગવંત ! કાંબલી અને દાંડો પણ છે. ભગવંત ! આખી દીક્ષાની છાબ છે. ખપ હોય તો લાભ આપીને અમારો નિસ્તાર કરો'. તમે આવી વિનંતી ક્યારે ય કરી છે ? સભા : વિનંતી કરીએ છીએ પણ લાભ મળતો નથી. લાભ ન મળે એની ચિંતા નહિ. તમારું કર્તવ્ય વિનંતી કરવાનું છે. તમારે વિનંતી કરવાની. સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતો યોગ્ય લાગશે તો લાભ આપશે. તમે રોજ ગોચરીમાં લો-લો કરો તો લઈ લે ? યોગ્ય લાગે તો લે, તેવું જ આમાં છે. હજી 7 ગુરુ ભ.ની સામે જવાથી, વંદન-નમસ્કાર કરવાથી, સુખશાતા ઈ પૂછવાથી કે જરૂરિયાત વગેરે સંબંધી પૂછવાથી લાંબાકાળથી થિ બાંધેલાં કર્મો પણ ક્ષણવારમાં ખપી જાય છે. (ઉપદેશપ્રાસાદ) શ રૂ-સંપાથળ: ગુરુને નિર્દોષ ઔષધાદિનું પ્રદાન કરવું-કરાવવું હવે ગ્રંથકાર મહર્ષિ ગુરુશુશ્રુષાકારી શ્રાવકના ત્રીજા મુદ્દાનું વર્ણન કરતાં લખે છે કે ‘ગોદમેસના ન, ય પો ય સંપUITHફ . सइ बहुमन्नेइ गुरुं भावं च णुवत्तए तस्स // 51 // ગુરુશુશ્રષાને કરનારો શ્રાવક ત્રીજા નંબરે ઔષધ અને ભેષજ વગેરે પોતે પણ સારી રીતે આપે અને બીજા દ્વારા પણ અપાવે. એ જ રીતે, ચોથા નંબરે પોતે ગુરુ પ્રત્યે બહુમાન ધારણ કરે અને એમને - ગુરુને અનુકૂળ થઈ વર્તે. આ જ વાતને સ્પષ્ટ કરતાં ટીકાકાર મહર્ષિ લખે છે કે औषधानि केवलद्रव्यरूपाणि बहिरुपयोगीनि वा, भेषज्यानि सांयोगिकान्यन्तभॊग्यानि वा, आदिशब्दादन्यान्यपि संयमोपकारकाणि वस्तूनि, स्वतः-स्वयं दानेन, परत:- अन्यजनप्रदापनेन च सम्यक् प्रणामयति-सम्पादयति गुरुभ्य इति प्राकृतत्वात् / ઔષધ એટલે જેમાં એક જ દ્રવ્ય હોય, તે અગર જે શરીરના બાહ્ય ઉપયોગમાં (એક્સટર્નલ યુઝમાં) હોય તે, ભેષજ એટલે જેમાં ઘણાં દ્રવ્યો ભેગાં કરાયાં હોય તે અગર જે શરીરમાં લેવાનું હોય (ઈન્ટર્નલ-મુખમાં આવતું હોય) તે. ‘આદિ’ શબ્દથી સંયમ માટે ઉપકારક અન્ય વસ્તુઓ પણ જાણવી. આ બધું પોતે ગુરુને આપવું અને અન્ય વ્યક્તિ દ્વારા પણ સારી રીતે અપાવવું. સાધુની ભક્તિ કરો તે દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાળ- ભાવ જોઈને કરો ! ગુરુ ભગવંતની આહાર-પાણીથી લઈ વસતિ-ઉપાશ્રય સુધીની જે સુપાત્રદાનથી જ્ઞાનની વૃદ્ધિ થાય છે.(સિદ્. પ્ર.) સુપાત્રદાનથી પ્રશમભાવ પુષ્ટ થાય છે. સિંદૂ. પ્ર.)
