________________ પધારો સાહેબજી તમે ધારો તો આ રીતે નિર્દોષ અન્ન-પાણી વહોરવવાનો લાભ લઈ શકો કે નહિ ? સાધુ-સાધ્વીજીને આપવું એટલું જ મહત્ત્વનું નથી, જે પણ આપો તે નિર્દોષ આપો એ મહત્ત્વનું છે. કારણ વિના દોષિત આપવાથી તમને પણ દોષ લાગે છે. - કપડાની વાત કરીએ તો આજે તમારાં કપડાં અમને શું કામ લાગે ? આજે તમારો વેશ શ્રાવક જીવનની મર્યાદા મુજબ હોય તો તમારો ખેસ, ધોતી બધું કામ લાગે અને તમને પણ નિર્દોષ વસ્ત્ર વહોરાવવાનો લાભ મળે. આજે તમારી રહેણી-કરણી જ એવી થઈ ગઈ છે કે અમને નિર્દોષ ક્યાંથી મળે ? આજે તમારા ઘરમાં વહોરવા આવીએ ને તમારે કહેવું પડે કે, મહારાજ સાહેબ ! આપના માટે કોથમીર વગરનું જુદું રાખ્યું છે.” તમને ખબર છે કે આ અમારે ન ચાલે તો તે તમારે કેમ ચાલે ? ભૂતકાળમાં શ્રાવકોને અતિથિ- સંવિભાગનો નિયમ રહેતો, એ ગુરુભગવંતને વહોરાવવા વિનંતિ કરતા અને ગુરુભગવંત જે વહોરે તેટલાથી જ એ પારણું કરતા. આજે તો કહે, “મહારાજ સાહેબ ! મારે અતિથિસંવિભાગ છે. આપે બધું જ વહોરવું પડશે અને મહારાજ સાહેબને ન ખપ હોય તો ય એને જ વાપરવું હોય તે બધું જ આગ્રહ કરીને વહોરાવે. હું મુંબઈમાં હતો. એક કાકા આવ્યા. એમને અતિથિસંવિભાગ હતો. કાકા બરાબર મોટી ઉંમરના પીઢ અને જામેલા હતા. મારા સાધુને વહોરવા લઈ ગયા. બધું વહોરાવ્યા પછી કહ્યું, ‘મહારાજ સાહેબ ! આ છીંકણી વહોરો, સાધુએ ના પાડી કહ્યું કે, “અમારાથી છીંકણી ન વહોરાય.” તો કહે, ‘વર્ષોથી આ અતિથિસંવિભાગ કરું છું. બધા ગુરુ મહારાજ વહોરે છે અને તમે કેમ ના પાડો છો. તમારે વહોરવું જ પડશે, નહિ વહોરો તો તમારા ગુરુ મહારાજને આવીને ફરિયાદ કરીશ.' શ્રાવેકથી આવું કરાય ? આ તો એક જાતનું ગાંડપણ છે, હજુ માર્ગ સમજ્યા નથી, એની આ નિશાની છે. શ્રાવક તો કોને કહેવાય ? શ્રોતાનિ શ્રાવ: જે સાધુ અને શ્રાવકના આચારોનું ગીતાર્થ ગુરુ ભગવંતના મુખે રોજ શ્રવણ કરતા હોય તે શ્રાવક કહેવાય. શ્રાવકને સાધુના એક-એક આચારની ખબર હોવી જોઈએ. એ વિનંતી કર્યા વગર બોલાવી કરેલું સુપાત્રદાન મધ્યમ કહેવાય છે. (સુભા.) પધારો સાહેબજી જ રીતે શ્રાવકને શ્રાવકજીવનના એક-એક આચારની ખબર હોવી જોઈએ અને શ્રમણજીવન નિર્દોષ કેમ બને, તેની કાળજી હોવી જોઈએ. તમારા જીવન વ્યવહારો નહિ બદલો ત્યાં સુધી સાચું સુપાત્રદાન નહિ આપી શકો : શ્રાવક વ્યાખ્યાનમાં આવે અને વ્યાખ્યાન પૂરું થાય પછી ચારે બાજુ નજર કરે. કોઈ બહારગામથી આવેલા સાધર્મિક દેખાય તો એને વિનંતિ કરીને ઘરે લઈ જાય, એના ઘરમાં એ મુજબની જ રસોઈ બની હોય. સાધર્મિકને લઈ ગયા પછી રસોઈ બનાવવા બેસવું ન પડે. એને રાહ જેવી ન પડે. આજે તો ચાર મારી, ચાર તારી, બે બાબાની, બે બેબીની, એમ ગણી ગણીને રોટલી બને અને એમાં અમને કહે, “મહારાજ સાહેબ ! શહેરમાં કોઈ ભિખારી મળે નહિ. રોટલી વધે તો નાખવી ક્યાં ?" એમાં ય તમારી ફ્લેટ સિસ્ટમમાં તમારો ભૈયો નીચે ઊભો હોય. ભિખારી હોય તો ય તમારા ઘર સુધી પહોંચી ન શકે. ભિખારીની વાત તો જવા દો. અનુકંપાદાનથી તો વંચિત થયા. હવે સુપાત્રદાનથી પણ વંચિત થયા છો. અમારા સાધુ વહોરવા જાય ત્યારે નીચે જ તમારો ગુરખો સાધુને રોકે. ઉપર ફોન કરે. તમે કહો, “આવવા દો.” પછી એ સાધુને ઉપર જવા દે. ‘૩થાવાદ-૩થાડપાયા ' અમારા નિમિત્તે ઘરનું બારણું પણ ખોલો તો અમને દોષ લાગે અને આજે ફોન કરવા પડે ? ગુરખો પૂછે, પછી જવા દે, આવું બધું ચાલે ? તમે ગયા હોય ઑફિસે, દીકરો ગયો હોય સ્કુલે અને બહેનો બિચારાં ઘરમાં એક્લાં હોય. એટલે અમારે સાધુને ગોચરી વહોરવા મોકલવા હોય તો પણ કેવી રીતે મોકલવા-એની ગુરુજનોને ચિંતા થાય. તમે એક પગથિયું ચૂક્યા, એમાંથી બધું ચૂક્યા. આ બધું સમજવા માટે પણ તમારે ભણવું પડશે અને તમારું જીવન બદલવું પડશે. આજે મોટો ભાગ એવું માને છે કે ગોચરી-પાણી વહોરાવી દીધાં. થોડીક દવાઓ વહોરાવી દીધી. ચોમાસા પહેલાં કપડું વહોરાવી દીધું, એટલે સાધુસેવા થઈ ગઈ, પણ એ સાધુસેવા નથી. સભા : એનાથી પુણ્ય બંધાય ? અણસમજ હતી ત્યાં સુધી જુદી વાત. હવે સમજ મળ્યા પછી પણ સાધુ પાસે મંગાવીને આપેલું સુપાત્રદાન અધમ કહેવાય છે. (સુભા.),
