________________ પધારો સાહેબજી પધારો સાહેબજી 61 ગુરુ ભગવંતોને આપવાં. એ જ રીતે ટેકો લેવા માટેના પીઠના ટેકા, પાટિયા, પટ્ટીઓ વગેરે સંયમને માટે ઉપકારક અન્ય પણ બધું જ સાધુ ભગવંતોને શ્રદ્ધાપૂર્વક આપવું જોઈએ. ગુરુ ભગવંતને સંયમ સાધનામાં ઉપકારક અને તેવી ધર્મસામગ્રી આપવાથી આપનારને શું લાભ થાય ? તે જણાવતાં ટીકાકાર મહર્ષિ લખે "अन्नं पानमथौषधं बहुविधं धर्मध्वजः कम्बलम्, वस्त्रं पात्रमुपाश्रयश्च विविधो दण्डादिधर्मोपधिः / शस्तं पुस्तकपीठकादि घटते धर्माय यच्चापरम् / સેવે સાવિત્રસ્તવત્ન મોક્ષાર્થને ઉજવે છે ? " તથા - "जो देइ ओसहाई मुणीण मणवयणकायगुत्ताणं / सो सुद्धभावविभवो भवे भवे होइ नीरोगो // " इति सम्पादने तृतीयः शुश्रूषाविधिः-३ // દાન આપવામાં કુશળ એવા શ્રાવકે ધર્મવૃદ્ધિ માટે ઉચિત અને પ્રશસ્ત હોય તે ૧-અ, 2- પાણી, 3- ઔષધિ, ૪-રજોહરણ (ઓઘો), પ-કાંબળી, 6- વસ્ત્ર, 7- પાતરાં, 8- ઉપાશ્રય, 9- દાંડો વગેરે ધર્મનાં વિવિધ ઉપકરણો (ઉપધિ) તથા 10- પુસ્તક, 11- પાટિયાં વગેરે બીજી પણ ઘણા પ્રકારની સામગ્રી મોક્ષાર્થી સાધુને આપવી જોઈએ. એ જ રીતે કહ્યું છે કે મન, વચન અને કાયમુર્તિથી ગુપ્ત એવા મુનિઓને, શુદ્ધ ભાવની સંપત્તિવાળો જે (શ્રાવક) ઔષધ વગેરે આપે છે, તે પ્રત્યેક જન્મમાં નીરોગી બને છે.'' આ રીતે ગુરુજનને ઔષધ-ઉપાધિ વગેરે અર્પણ કરવા, કરાવવા, અપાવવા સંબંધી શ્રાવકના સાધુસેવા સંબંધી ત્રીજો મુદ્દો થયો. ગુરુભગવંતને પણ શરીર છે, એમને પણ કર્મના ઉદયે રોગ થઈ સુપાત્રદાન પાપોનો નાશ કરે છે. (સિદ્. પ્ર.) શકે, સહનશીલ મુનિ માટે મુખ્ય માર્ગે રોગ થાય તો એનો સ્વીકાર કરવાની, એ રોગને દૂર કરવા ઔષધ વગેરે નહિ કરવાની પ્રભુની આશા છે. પરંતુ અપવાદપદે અનેક કારણોથી મુનિને ઔષધાદિ લેવાં પણ પડે. ધ્યાનશતક વગેરે ગ્રંથોમાં આનું ખૂબ જ સુંદર શબ્દોમાં વર્ણન કરાયેલું જોવા મળે છે. એમાં જ્યારે પણ ઔષધની જરૂર પડે ત્યારે શ્રાવક ગુરુ ભગવંતને મૂલ્યવાનમાં મૂલ્યવાન ઔષધ પણ લાવી એમની ભક્તિ કરે. ભાવશ્રાવકની એવી ભાવના હોય કે, મારા ગુરુભગવંત નીરોગી રહેવા જોઈએ. એમના બધા સંયમયોગ બરાબર પ્રવર્તવા જોઈએ. સાધુ સેવા માટે જરૂરી છે હૈયાનું પરિવર્તન જ્યારે તમે વંદન કરો છો ત્યારે ઈચ્છકારમાં શું પૂછો છો ? તમે પૂછો છો “સુખ-તપ-શરીર નિરાબાધ - સુખસંજમ-યાત્રા નિર્વહો છો જી ?" આ દ્વારા પહેલા તમે, તપની પૃચ્છા કરો છો, અને તે પછી “શરીર નિરાબાધ?' શરીર બાધા (પીડા) રહિત છે ? નીરોગી છે ? એમ પૂછો છો ! એમાં તમને ખબર પડે કે શરીર બરાબર નથી, તો શું કરો ? સાહેબ, કહી દઉં છું પેઢીમાં, ડૉક્ટર આવી જશે !' અમારા વહીવટદારોને કોઈની પડી જ નથી. મહાત્માઓને લઈ આવે છે, ધ્યાન પણ રાખતા નથી.’ એમ બોલતો જાય, પણ શક્તિ હોવા છતાં એ પોતે કાંઈ ન કરે. જેની આર્થિક શક્તિ ન હોય એ પોતે દોડાદોડ કરીને ય ભક્તિનો લાભ લે- એ ય ઘણું છે. આજ સુધીમાં તમે સંયમયાત્રા માટે કોઈને પૂછવું છે ? “સાહેબ, આપ અહીં સુધી પધાર્યા, બધે વિહાર-ભૂમિ નિર્દોષ મળી ? ગોચરીપાણીનાં ઘરો મળ્યાં ? આપને કાંઈ અગવડ તો નથી પડી ને? ઔષધાદિની કોઈ જરૂર? અમને કાંઈ લાભ મળશે ?' આવું કાંઈ પૂછવાનો વ્યવહાર ખરો ? સભા : પૂછવું પડે ? તમે શ્રમણોપાસક હો તો તમારે પૂછવું પડે, શાસ્ત્રમાં ધર્મદેશના સાંભળ્યા બાદ શ્રાવકે ‘મના િનિમત્રમ્ ' આહારાદિની વિનંતી કરવી.’ સુપાત્રદાનથી સ્વર્ગ મળે છે. (સિદ્. પ્ર.),
