________________ પધારો સાહેબજી 54 પધારો સાહેબજી 53. બધો લાભ ગયો. આ બધા લાભ તમે જાતે મેળવી શકતા હતા, તે તમારા કમનસીબે તમારા હાથમાંથી ગયા. તમારી વેષભૂષા વિકૃત બની છે: ત્યારબાદ કલિકાલસર્વજ્ઞશ્રીજી કહે છે કેशीतादिवारणार्थं च वस्त्रादीनां दानम् / ‘ઠંડી વગેરેનું નિવારણ કરવા માટે જરૂરી એવાં વસ્ત્રો આદિનું દાન સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતોને જેમ સંયમજીવન જીવવા માટે આહાર, પાણી, પાત્ર, ઔષધિ વગેરેની જરૂર હોય છે માટે તમે તે વસ્તુઓ એમને વહોરાવવાનો લાભ લો છો, તેમ તેમના સંયમજીવનમાં સહાયક, ઠંડી આદિથી રક્ષણ આપી ધર્મધ્યાનાદિમાં સહાયક બને એવાં વસ્ત્રો વહોરાવવા એ પણ તમારું એક મહત્ત્વનું કર્તવ્ય છે પરંતુ આ કર્તવ્યના પાલનમાં આજે ઘણી ઉપેક્ષાવૃત્તિ આવી છે. એક કાળ એવો હતો કે જેમાં તમારો પહેરવેશ એવા પ્રકારનો હતો કે એ તમારા વેષમાંથી સાધુ-સાધ્વીજીનાં વસ્ત્રોની જરૂરિયાત આપોઆપ પૂર્ણ થઈ શકતી. આજે તમે તમારો વેષ બદલ્યો છે. એના કારણે તમે આ મહાન લાભથી મોટે ભાગે વંચિત રહી જાઓ છો. શ્રાવકની એક જ ભાવના હોય કે મારે પ્રભુની આજ્ઞા પાળવી છે. મારા માટે બતાવેલ એક-એક ઔચિત્યને વિધિપૂર્વક આરાધવું છે. એ માટે જરૂરી એવું જીવન મારે જીવવું છે. એવું જીવન જીવવા માટે મારે જે કાંઈ કરવું પડે તે કરવું છે. હવે એવું જીવવાનું તમે જ નક્કી કરો તો એ માટે તમારે તમારી વેશભૂષા પણ બદલવી પડે કે નહીં? તમારી વેશભૂષા જો. બદલાય તો જ તમે સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતને નિર્દોષ વસ્ત્રો વહોરાવી શકો. આજની તમારી વેશભૂષામાંથી તમને આ લાભ ન મળી શકે, આજે તો તમે શું પહેરો ? તમારા પાટલૂને સાધુ-સાધ્વીને શું કરવાનાં ? આજે તો કેટલાક લોકો વસ્ત્રો વહોરાવવાં આવે તો પણ અમને પૂછવા આવે, “મહારાજ સાહેબ સુપાત્રદાન સમાન બીજે મિત્ર નથી. (અત્રિ, સં.) ! કઈ મીલનું, કયા પનાનું, કેટલું કપડું લાવું ? અમે કહીએ કે, ‘ભાઈ ! એ અમને પૂછવાનું ન હોય.' તો જવાબ આપે કે, “સાહેબ ! અમે કપડું લઈ આવીએ અને તમને કામ ન આવે તો એ અમારે શું કામ આવે ? પછી એ ફોગટ પડ્યું રહે, એનાં કરતાં આપ જ કહી દો ને કે, કયું કપડું, કઈ મીલનું, કેટલો પનો ?' આગળ વધીને કેટલાક તો અમારી પાસે જ સરનામું માગે, કઈ દુકાનમાંથી લાવવાનું ?" અને કેટલાક તો ક્યાંકથી ય માહિતી મેળવી, ખરીદી લાવે અને અમારી આગળ ઢગલો કરી જાય. અમે કહીએ, ‘ભાઈ! અમને આનો ખપ નથી.' તો કહે, “મહારાજ સાહેબ ! તમારે તો આંગળ-પાછળ પણ કામ આવશે, અમારે તો આમાંનું કાંઈ કામમાં આવવાનું નથી, હું તો આ મૂકીને હાલ્યો.' સંયમ-બળને હણે છે, નિકારણ સદોષ ભિક્ષા : સાધુ-સાધ્વીને માત્ર આહાર-પાણી કે વસ્ત્ર-પાત્રાદિ વહોરાવી દો એટલે તમારું કામ પતી જતું નથી. એ બધું નિર્દોષ વહોરાવવું જોઈએ. નિષ્કારણ દોષિત ભિક્ષા તો અમારા સંયમ-બળનો ઘાત કરનારી છે, શાસ્ત્રમાં એને ‘પૌરુષક્ની ભિક્ષા’ કહી છે. સંયમનો પુરુષાર્થ હણનારી એ ભિક્ષા છે. શ્રાવકોએ સાધુ-સાધ્વીના માત્ર શરીરની જ ચિંતા નથી કરવાની પણ એમના સંયમદેહની પણ ચિંતા કરવાની છે. તમે તમારા દીકરા-દીકરીને ન આપો તેવા ઉત્તમ આહાર-પાણી અમને વહોરાવો છો એની ના નથી; તમારી એ ભાવના ઉત્તમ છે, તે હું જાણું છું. તમે અમને સાધુ-સાધ્વીજીઓને જે અન્ન-પાનાદિ આપો છો એનાથી અમારું શરીર તગડું બને, પણ સંયમ તગડું ન બને તો એની કિંમત કેટલી મહાનુભાવ ? વસ્ત્રોના તાકાના તાકા લાવીને તમે વહોરાવો, પણ એ નિર્દોષ વહોરાવવા શું પ્રયત્ન કર્યો ? ઓઘો પણ વહોરાવાયઃ પછી કહ્યું છે કે, प्रतिलेखनाहेतो रजोहरणादीनां दानम् / સુપાત્રનો અવસર મળે તો વિધિપૂર્વક દાન આપવું એ પારલૌકિક કર્તવ્ય છે. (દશ. મૃ.),
