________________
૨૬
શ્રીનમસ્કાર નિષ્ઠા
નવકારની અણુમેલ તત્ત્વપ્રભાના અનુપમ અનુભવ થવા માંડે છે.
જીવ માત્રને સુખી કરવાના ઉત્કૃષ્ટભાવ તેના જીવનમાં વધવા માંડે છે, અંગત સુખની વામણી વાતા તેને કાંટાની જેમ ખૂંચે છે, ગુણીજનાને જોતાં જ તેનું અંતર નાચવા માંડે છે, પરના દોષ તેને અણું સરસા લાગે છે, સઘળે પથરાએલા જીવનના પવિત્ર પ્રવાહનું તે બહુમાન કરે છે. જીવ માત્ર પ્રત્યે તે સ્વજન સરખા વર્તાવ રાખવાના પ્રયાસ કરે છે, મનાતા સ્વજના પ્રત્યે પક્ષપાતરહિત વર્તાવ રાખે છે, જિનેશ્વર ભગવાની ભાવયાને તે કરે છે. અભિષેક સ કલ્યાણની ઉત્કૃષ્ટ મંગલ ભાવનાને સર્વજ્ઞ ભગવ તાના વિશ્વાષકારી શાસનમાં જેની કાડીની પણ કિંમત નથી એવાં હિંસામૂલક વાણી, વિચાર અને વનથી તે સે'કડા જોજન દૂર રહે છે.
નવકારને અપાતા ઉત્કૃષ્ટભાવ જીવનને સાવ નવું બનાવે. નવું બનાવે એટલું જ નહિ, નવીનતમ પણ બનાવે. કિન્તુ તેના સઘળે। આધાર છે ભાવની માત્રા ઉપર.
સંસારને અપાતા અથહીન વિશેષભાવ બંધ થાય ત્યારે જ નવકારને ભાવ આપવાની સન્મતિ જાગે–સમ્યક્ત્વ પ્રગટે.
સામાન્ય નિયમ એવા છે કે જેને જે ગમે તેને તે ભાવ આપે, તેની તે સેવા કરે, પૂજા કરે, આરાધના કરે, તેને મેળવવા માટે તે વન-જંગલેામાં આથડે, નદી-નાળાં ખૂંદે, ટાઢ-તડકા વેઠે, ભૂખ–તરસ સહન કરે,
