________________
શ્રીનવકાર મહામંત્રની આરાધના
૧૨૭ એટલે મેટ છે કે તેના માટે એકાદ બે જીંદગી સમર્પ દેવી પડે છે તે પણ નાની જ જણાય.
નવકારના ઉચ્ચારની સાથે શ્વાસોશ્વાસ મારતા શરીરમાં નવું બળ દાખલ થવા માંડે છે. વધુ ઊંડે ગયા પછી તે બળ આંતર ચેતનાને સતેજ કરે છે. આંતરચેતના સતેજ થાય છે એટલે ઈન્દ્રિયોની સૂક્ષમતા ખીલવા માંડે છે. મનની તેજસ્વિતા સ્થિર બનવા માંડે છે. ટૂંકા સ્થળકાળને મામુલી મહેમાન હવાને બદલે માનવી પોતાને આ વિશ્વને એક અદ્દભુત પ્રકાશવિતરક સમજવા અને સ્વીકારવા માંડે છે.
પરંતુ શરીરમાં જ્યાં સુધી પેટે ગભરાટ, અર્થ વગરને ભય, આવતી કાલની ચિંતા અને રેગની જાડીપાતળી અસરે હોય છે, ત્યાં સુધી નવકારના અક્ષરોના પ્રભાવવિતરણનું કાર્ય જરા મંદ ગતિએ ચાલે છે. વીણાને એકાદ તાર ઢીલો હેય ને તેના ઉપર સંગીત બરાબર ન ઝીલી શકાય, તે જ રીતે શરીરને પ્રત્યેક અવયવ નવકાર માટે તૈયાર ન હોય ત્યાં સુધી તેની ધારી સંપૂર્ણ અસર ન થાય, એ સ્વાભાવિક છે. ,
પણ નવકારને લાભ સમજાયા પછી ઈન્દ્રિ, મન, બુદ્ધિ, ચિત્ત અને શરીરના બીજા નામી-અનામી અવય એકી પગે તેની આજ્ઞા ઝીલવાને માટે ઉત્સુક રહેતા હોવાને નમ્ર સાધકે જાત અનુભવ છે. આ સંસારમાં લાભ મેળવવા માટે કોણ ઘડા નથી કરતું ? સહુ કરે છે. અને
