________________
૧૮૨
શ્રીનમસ્કાર નિષ્ઠા ધ્રાણેન્દ્રિય આપણ રાત-દિવસ શ્રીઅરિહંત પરમાત્માની ભક્તિની સુરભિ કાજે તડફડે નહીં, ત્વચા આપણી આઠેય પ્રહર શ્રીઅરિહંત પરમાત્માના પરમ પુનિત પાદ સ્પર્શની પ્રતીક્ષામાં પલળે નહીં, ત્યાં સુધી સમજવું કે આપણે હજી ઈટ-માટીની જડ દુનિયાના જ દાસ છીએ, મેટાં મકાન અને ચળકતી મેટરોમાં જ આપણી દુનિયા સમાએલી છે. મેટી તીજોરીઓ અને લાંબા-પહોળાં કબાટમાં જ આપણું જીવન છૂપાએલું છે. રેશમી વસ્ત્રો અને કિંમતી અલંકારે વડે જ આપણે આપણી જાતને ઓળખાવવા ઈચ્છીએ છીએ. . નહિંતર જગત્રયાધાર, લોકના સ્વરૂપને પ્રકાશનારા અને ત્રિભુવનના નયન (વઘૂ સિંદુરસ) સમાન શ્રીઅરિહંત પરમાત્માની ભક્તિ સિવાય બીજે જીવનરૂપી આગવી થાપણને રોકવાનો વિચાર સુદ્ધાં આપણને આવી શકે કેમ ? વળતરને પૂરે વિચાર અને ક્યાસ કર્યા પછી વેપારમાં મુડી રોકનારા આપણે આપણા જીવનરૂપી અણમેલ દ્રવ્યના રેકાણની બાબતમાં કેમ ગફલત ખાઈ બેસીએ છીએ, તે જ સમજાતું નથી ? જ્યાં સુધી જીવન આપણું શ્રીઅરિહંત પરમાત્માની ભક્તિમાં નહિ રેકાય, ત્યાં સુધી આપણને કદી પણ વળતરરૂપે વધુ સુંદર, વધુ પવિત્ર અને વધુ શક્તિની એગ્યતાવાળું જીવન નહિ જ મળે. ચૂપચાપ, કેઈને ય જણાવ્યા સિવાય. જો આપણે આપણું જીવન શ્રીઅરિહંત પરમાત્માની ભક્તિમાં ગોઠવી દઈએ, તે આપણને અ૫સમયમાં જ તેના વડે મળનારા અકથ્ય લાભનાં
