________________
શ્રીઅરિહંત ભક્તિ સાન્નિધ્યબળે જગતની પ્રજાઓમાં હર્ષની લહરીઓ ઊછળવા માંડે. વાતાવરણમાં દિવાળીને ઉજાસ દેખાવા માંડે.
પરંતુ કલેશ, ખેદ, પરિતાપ, ભય, હિંસા, અસત્ય અને ચિંતાનો ભારો માથે ઉપાડીને જ ફરવાની આદતને આધીન બની ગએલા આપણે આજે ઘડીભરને માટે પણ તે ભારાને આપણા માથા ઉપરથી નીચે ઉતારવા માટે લેશ તૈયાર નથી, અને તેથી આપણા હૈયામાં પ્રભુજીને પધરાવવાની ઉંચી ભાવના સજાગ થતી નથી. માત્ર તે ભારાની સાચવણી માટેની જ એજનાઓમાં જીવનકાળ વ્યતીત થાય છે.
શ્રીઅરિહંત પ્રભુની સાચી ભક્તિ સિવાય, શ્રીઅરિહંત પરમાત્માના પરમ પાવનકારી પાદ– નિજ હદય-પદ્ય સમર્યા સિવાય, શ્રીઅરિહંત પ્રભુના વિશ્વોદ્ધારક નામમાં પિતાની જાતને ભૂલી ગયા સિવાય, શ્રીઅરિહંતદેવના અનંત ઉપકાર સાગરમાં પોતાની જાતને એક બિંદુરૂપે મેળવી દીધા સિવાય, કે શ્રીઅરિહંત પરમાત્માના અનંત આત્મપ્રકાશમાં પોતાના જીવનની અનેકવિધ અપૂર્ણતાનાં યથાર્થ દર્શન કર્યા સિવાય, શું કઈ આત્મા આ જીવસૃષ્ટિના હૈયામાં આદરણીય સ્થાન પ્રાપ્ત કરી શકવાને છે ?
હરગીઝ નહિ!
કારણ કે પશુ, પંખી અને માનવ સહિત સર્વ જીને તેમના અનેકવિધ ભવના રહ્યા સા રસ-કસ સરખી જે તીવ્ર પાપાસક્તિ વળગેલી હોય છે તેનાથી તે સર્વને છોડાવ
