________________
નવકારની ખેજ
૧૪૫ જઈ શકે, તે વળતા દિવસે જગતમાં ઠેર-ઠેર અમૃતની પરબે માંડી શકે. સ્વયં અમૃતમય બની કષાયના વિષને સંહરી શકે. ટૂંપાતા માનવ લેકને શાંતિનું દાન કરી શકે. જીવનના અમૃતજ્યારાને અભડાવતા “અહંના તમિસને નસાડી શકે.
પરંતુ નવકારની ખોજની સાચી લગની જાગે કયારે ? જીવનને સાત નવકારમયતા પ્રાપ્ત કરી શકે કયારે ? સર્વત્ર “નવકાર નું મંગલમય સંગીત પ્રસરે કયારે ?
–માનવી જ્યારે નવકારમાં પોતાનું સઘળું ઈષ્ટ નિહાળી શકે ત્યારે. નવકારની નેહ નીતરતી અર્મી-કલાને સ્પર્શત થાય ત્યારે. નવકારની આજ સુધીની અનંત ઉપકારકતાને સમજતો થાય ત્યારે.
નાના–મેટા ટેકા અને આધારે વડે આસ્માનને આંબવાની અને સાગરને વાવવાની કલ્પનામાં રાચતો આજને સાહસિક માનવ, હજી સુધી મહાન કેમ નથી બની શકો ? તે પ્રશ્નના ઊંડાણમાં ઉતરવાથી સ્પષ્ટ પ્રતીત થશે કે તે પોતાને ખરેખર મહાન–સમર્થ થવાને ચોગ્ય સમજાતું નથી અને તેથી જે ખરેખર સામર્થ્યશીલ છે, તે નવકારની ખોજની લગની તેના અંતરમાં જાગી નથી
પરંતુ જે પળે તેના હૈયામાં જાગશે કેડ, વિશ્વવિસ્તરતી આત્મપ્રભાને આલિંગવાના, જીવમાત્રને નેહભાવે સમજવાના, સત્કારવાના, તે જ પળે તેને નવકારની ખોટ સાલશે અને તેની ધમાં તેને ખોવાઈ જવું પડશે જ.
