________________
અદૂભુત અક્ષરધાન
૩૭. ફસાયા સિવાય જ્યાં શાશ્વત સુખ છે એવા મેક્ષમાં પહોંચવા માટેની બધી શરતેનું અણિશુદ્ધ પાલન કરીને પણ અક્ષરવાનમાં જ બેઠા છે.
શરતેનું પાલન કરવું નથી અને અક્ષર–ચાનમાં બેસવું છે, એ બને કઈ રીતે ?
જે દેહ છોડતી વખતે આપણું માનેલું બધું જ છોડવું પડતું હોય, તે સમજીને તેને પહેલાં જ છેડી દેવામાં વાંધો છે ?
જે મળ્યું હોય તે ભોગવવું પણ નહિ ?
ભેગની વાતે દેહના દાસને શુભે. મેક્ષ ખરેખર જેના હૈયામાં હેય, તેને આવી વાતો યાદ જ ન આવે.
નિરંતર શુભભાવમાં નિમગ્ન તે આત્મા તો સંસાર આખાને પિતાની સાથે મેક્ષમાં લઈ જવાની હોંસ રાખે.
જન્મ જ્યારે આ પરમ મંગલકર ભાવ હૈયામાં, ત્યારે સમજવું કે આપણે એક્ષપુરીમાં લઈ જનારા અક્ષરચાનમાં બેસવાની પ્રથમ શરત પાળી. એ પ્રથમ શરતનું નિષ્ઠાપૂર્વકનું પાલન એવું છે કે તે ઉત્તરોત્તર અન્ય શરતેના પાલનની ચગ્યતાને ખેંચી લાવે અને તે પછી જ અક્ષરવાનમાં બેસવાની પરવાનગી મળે.
ક્ષરને પિતાની સાથે લઈને કદી કેઈથી અક્ષરયાનમાં બેસવા માટે જવાય નહિ.
