________________
૧૧૨
શ્રીનમસ્કાર નિષ્ઠા આવે છે તે પણ માનવી તેના અપૂર્વ સ્વાગત માટે પિતાના ઘરની તેમ જ બહારથી લાવેલી ઉત્તમ વસ્તુઓ વડે ઘરને શણગારે છે અને આવનારા મહાનુભાવને જરા સરખી પણ ઓછપ ન વરતાય તેવું સુંદર વાતાવરણ ઊભું કરે છે.
-તે પછી પંચ પરમેષ્ટિ ભગવંતેની ભાવપધરામણના અણમોલ અવસર ટાણે આપણી તૈયારી કેવી હોવી જોઈએ? આપણે ઉત્સાહ કે હવે જોઈએ?
- પરંતુ આજે આપણું મન, બુદ્ધિ અને ઈન્દ્રિ બીજે રેકાએલી–ગૂંથાએલી હેવાથી આપણને નવકારની કિંમત સમજાતી નથી. સ્થૂલ બુદ્ધિ અને ઇન્દ્રિયને જે કાંઈ ગમી જાય છે તેની કિંમત આંકવાની પડેલી જૂની ટેવ આપણને નવકારની અપાર શક્તિ મેળવવાથી વંચિત રાખે છે.
નાટક, સીનેમા ને ભવાઈના માત્ર મનોરંજક લેખાતા પ્રસંગોને આપણે પૂરે ભાવ આપી શકીએ છીએ, પરંતુ આપણા જીવનની પવિત્રતા અને તેના પ્રાણાધાર સમા નવકારને નથી ઓળખી શકતા. તેને ભાવ આપવાની, તેની સાથે ન્યાયના ધરણે વર્તવાની વાત આવે ત્યારે દલીલબાજી દ્વારા છટકી જવાની પેરવીમાં પડીએ છીએ.
કિંમત જરૂર આંકે, ભાવ અવશ્ય આપો; પરંતુ જે કિંમતપાત્ર નથી તેની કિંમત આંકીને કિંમતી જીવનની ક્ષણોને બરબાદ કરવાને શું અર્થ ? જેને ભાવ આપવાથી કેવળ ભવ જ વધતું હોય તેને વિચાર આપઘાત સર જ ગણાય ને !
