________________
વિવેક પ્રીષ નમા’
છે તેમનાથી અકડાઇમાં દૂર રહીએ છીએ. તેથી મુક્તિ આપણાથી દૂર મેં દૂર રહી છે, બંધન આપણી સાથે ને સાથે રહ્યું છે. આ દુનિયાના અનેક માનવાને નાના પ્રસંગે નમતુ પડે છે, તેનું કારણ છે આપણું નમસ્કાર સબંધી જ્ઞાન. રાજાને નમવાથી સેનાપતિને કે પ્રધાનને પણ નમન થઈ જાય છે, તેમ જે આત્મા નમે છે. પાંચ પરમેષ્ઠિ– ભગવતાને તેને પછી આ સંસારના અન્ય માનવાને લાંબા કાળ નમવાનું રહેતું નથી. અરે, તેનામાં નમસ્કારના ચે ખીલતી નમ્રતા, વિવેકદૃષ્ટિ, સૂક્ષ્મતા અને પવિત્રતાના પ્રભાવે માનવ કે સુરગણુ બધાય ઉલટીને સ્વયં તેનું બહુમાન કરે છે.
શરીર બગડે છે ત્યારે આપણે ઝટ દઇને દાક્તર પાસે દોડીએ છીએ, પણ વકીલ કે ઇજનેર પાસે નથી જતા. કારણ કે આપણે સારી રીતે જાણુતા હાઈએ છીએ કે શરીરના ઇલાજ માટે દાક્તર પાસે જ જવું ઘટે, જે ખીજા પાસે જઇએ તે રાગ ઘટવાને બદલે વધી જ જાય. તે જ રીતે વિષય-કષાયના પાશમાં સેલા સંસારી જીવાનું સાચુ શરણું એક શ્રીપંચપરમેષ્ટિ ભગવંતા છે. કારણ કે પ્રથમના એ સવિષય-કષાયથી મુક્ત છે અને પછીના ત્રણ મુક્ત થવાના પ્રયત્ન કરનારા છે. માટે શાશ્વત સુખના અભિલાષી આત્માએ તેમને જ નમવુ જોઇએ, જ્યારે તે વિદ્યમાન ન હાય ત્યારે પણ તેમના નામ, પ્રતિમા અને ગુણુને નમવું જોઈએ. તેમ જ તેમણે પ્રકાશેલા ધના સાચા સાધક આચાર્યાદિ ભગવતાને નમવુ જોઇએ.
