________________
૨૬
કર્મસ્તવનામાં દ્વિતીય કર્મગ્રંથ
આવા સમ્યકત્વ ગુણવાળો જીવ મોક્ષ સુખને ઇચ્છે પરંતુ મોક્ષના કારણરૂપ વિરતિ લેવાને અસમર્થ હોય. તેથી સાવદ્ય વ્યાપારનો ત્યાગ ન હોવાથી અવિરત સમ્યગ્દષ્ટિ કહેવાય છે.
કાળ- સાદિ અનંત.
ક્ષાયિક સમ્યકત્વ પામ્યા પછી જીવને એક-ત્રણ-ચાર અથવા ક્વચિત પાંચમા ભવે મોક્ષ પ્રાપ્ત થાય છે. એમ કહેલ છે. અહીં વિરતિ અને અવિરતિનું વર્ણન આઠ ભાંગાથી સમજાવવામાં આવે છે.
ભગવંતનાં વચનને યથાર્થપણે જાણવા તે– જાણે, દેવ-ગુરુ સમક્ષ પૂર્ણપણે સમજીને ગ્રહણ કરવાં તે– આદરે, અને ગ્રહણ કર્યા પછી યથાર્થપણે પાલન કરવા તે– પાળે, તે જ સર્વવિરતિ છે. જેને સમજવા ૮ ભાંગા છે. તે આ પ્રમાણે છે.
(૯:૮ ભાંગા:-) ૧. ભગવાનના વચનને યથાર્થપણે ન જાણે ન આદરે ન પાળે સામાન્ય મિથ્યાત્વી જીવો
" | " | પાળે | તાપસ વગેરે
આદરે |ન પાળે, પાર્થસ્થાદિ " | " | પાળે | બાળ-અજ્ઞાની તપસ્વી જાણે ન આદરે, ન પાળે, શ્રેણિક મહારાજાદિ જાણે | ” | પાળે ઈન્દ્રાદિ-અનુત્તરદેવાદિ
જાણે | આદરે ન પાળે સંવિશપાલિકાદિ ” જાણે | " | પાળે દેશવિરતિ, સર્વવિરતિવાળા | આ આઠ ભાંગામાંથી ૧ થી ૪ ભાંગા મિથ્યાત્વીને ૫, ૬, ૭ ભાંગા અવિરત સમ્યગ્દષ્ટિને અને ૮મો ભાંગો દેશવિરતિ-સર્વવિરતિધરને ઘટે છે. એટલે આ ચોથા ગુણવાળા ૫ થી ૭ એમ ત્રણ ભાંગાવાળા જીવો હોય છે.
|
|
|
|
|
|
