________________
ત્યાગાષ્ટકમ્
(૨૧)
વેગ સમસ્ત પ્રાપ્ત એ ત્યાગી, ત્યાગી યે બધાને નિર્ગુણ બ્રા વરે એ રીતે પરમત કથન પ્રમાને. ગ્રહુ. ૭ વસ્તુત: ગુણની પૂર્ણ દશામાં, શેભા અનંતી ચળકે, સાધક આત્મદશારૂપ ત્યાગી, નિર્મલ શશી સમ ઝળકે. ગ્રહુ. ૮
૮ સાર–હે! ભવ્ય ! પદ્ગલિક ત્યાગ ધર્મની કરણીને તું ગ્રહણ કર–તે મેક્ષ મહેલ પર ચઢવાની નીસરણી છે.
ત્યાગધર્માવલંબીઓ ઉપગ રૂ૫ પિતા અને ધીરજ રૂપ માતાને આશ્રય કરી લોકિક માતાપિતાને કહે છે કે તમે હવે મને વિસરી જાઓ હું હવે તમારે કોઈને નથી.
હે.! લોકિક બંધુ ! અનાદિકાળથી: તમારી અને મારી સ્થિતિ અનિશ્ચિત છે. અને તેથી જ તમારો સંબંધ છોડી જેઓ મારા સરખા સમાન શીલ ગુણવાળા છે, તેમની સાથે બ્રાતા તરીકે સંબંધ જોડીશ.
સમતા એજ મેં સ્ત્રી તરીકે માનેલ છે. અને સમાન ક્રિયા કરનાર તેજ મારી જ્ઞાતિ છે. ઉપરોક્ત રીતે બહાવર્ગને છોડીને હું ધર્મ સન્યાસ ગ્રહણ કરૂ છું.
સત્સંગના ચેગથી પશમાદિ જે જે ધર્મો મને પ્રાપ્ત થયા છે, તેને પણ ત્યાગ કરી ચંદનગંધ સમાન ઉત્તમ એવા ક્ષાયક ધર્મને હવે હું ગ્રહણ કરીશ..
જ્યાંસુધી પિતે પિતાને શિક્ષા દેવાને લાયક એવું ગુરૂપણું પ્રાપ્ત ન કરે ત્યાં સુધી ઉત્તમ ગુરૂ મહારાજની સેવા કરવી યેગ્ય ગણાય છે.
જ્ઞાનાચાર, દર્શનાચાર, ચારિત્રાચાર–તપાચાર અને વીર્યાચારની જે જે હદ શાસ્ત્રમાં બતાવેલ છે તે તે પ્રાપ્ત થતા સુધી જ તદ્યોગ ક્રિયા ઈષ્ટ મનાએલ છે પણ નિર્વિકલ્પ ત્યાગમાં તે વિકલ્પ નહિં અને ક્રિયા પણ નહિં.
સમસ્ત વેગને પ્રાપ્ત કરનાર જ્ઞાની તે તમામ વેગને ત્યાગ કરી નિર્ગુણ બ્રહ્મને પ્રાપ્ત કરે છે એ પ્રમાણે પરધર્મવાદીઓનું કથન છે.
