________________
१९४
द्वितीय उदास. अर्थ ॥ हे सुंदरी, मारा शिवाय श्रा आकाशनो मार्ग कोण नवंघन करी शके ? सिद्धांतमां श्राकाशमां गमन करनारा चारणमुनिज संजलाय .॥३॥ हे मुग्धा! पदीनी गतिनी सीमा बार योजन सुधी बे. पण मारा मंत्रनी गति सीमा वगरनी ॥४॥
जिहां किहां पवन न संचरे, तिहां मारो संचारदो ॥ तेते कारज हु करूं, जे न करे किरतार हो । वी० ॥५॥ कहे सासुने गुणावली, सघली ए साची वात हो ॥ परतद दीतुं में पार, रुडी बाजनी रातहो ॥ वी० ॥६॥ अर्थ ॥ ज्यां पवन पण. संचरे नहीं, त्यां मारो संचार थाय जे. जे कार्य किरतार न करी शके, ते कार्य हुँ करुं वं. ॥ ५॥ गुणावलीए पोतानी सासुने कथु के, तमे कहोगे ते बधी वात साची जे. में तो प्रत्यद पारखु जोयु. आजनी रात्रि रुमी . ॥६॥
पण तमे बाजी पांतर्या, एक वाते निरधार हो ॥ श्राज जे परण्यो प्रेमला, ते महारो जरतार हो ॥ वी॥७॥जो एहमां कुठं पडे,तो मुज देजो गाल हो। सासु कहे रहो रहो वहु, देती मुज सुत बालहो ॥ वी० ॥ ७ ॥ अर्थ ॥ हे बाजी पण तमे एक वाते अजाण्या रह्या नो. जे आज रात्रे प्रेमलाने परण्या ते मारा नर्त्तार .॥७॥ जो ते वात खोटी तरे तो मने गाल आपजो. ते सांजली सासु बोली, अरे वहु, राखो, मारा पुत्र उपर एवं बाल चडावो नहीं. ॥ ७॥
जे नर निरखीश रुथमा, ते शुं कहीश तुं चंद हो ॥ जाएयु में माहापण ता हलं, मुज वश मुज नंददो ॥ वी० ॥ ए॥ चंद सुणी चित्त चितवे,रखे मुज लहेती विमात हो॥हो परएयुं पाधरं श्राणशे, जो ए जाणशे वातदो॥वी॥१॥
अर्थ ॥ जे पुरुषने तुं सुंदर देखीश, ते बधाने शुंतुं चंद कहीश ? में तारुं डाहापण जाण्यु. मारो चंद पुत्र तो मारे वश बे. ॥ ए॥ ते वात सांजली चंद मनमा विचार करे ने के, मारी विमाता रखे आ वात ध्यानमा लेती ! जो ए जाणशे तो पनी था परण, पाधलं लावशेः ॥ १० ॥
एम पंथे वदेतां थकां, निरखतां कौतुक क्रोडदो ॥ हो पुरगिरिवर उद्धंघता, नमता तीर्थ करजोम हो ॥ वी० ॥ ११॥ तेदवे दीग पूरथी, श्राजापुरी अहि गण हो॥ तेदवे करायुध बोलीया, दिनतणा बागेवानहो ॥ वी० ॥१५॥ अर्थ ॥ एम मार्गे वृक्ष उपर चालतां, कोटी कौतुको निरखतां, शेहेर तथा पर्वतोने उलंघता अने तीर्थने बेकर जोडी नमता ते चाट्यां श्रावे . ॥ ११॥ तेम करतां तेमण दूरेथी आजापुरीने दीनी. ते समये दिवसना आगेवान एवा कुकडा बोलवा लाग्या. ॥१२॥ पामी अचरिज देखीने, प्राची दिशि आनंद हो॥हो उदय थया उद्धंगमें, दि नकर जेम नृपचंद हो ॥ वी० ॥ १३ ॥ प्रह विकसी सुवसी जिसे, ननचारी सहकार हो ॥ श्रावी उतर्यो श्राराममें, निज थानक निरधार हो ॥ वी० ॥ १४ ॥ अर्थ ॥ सूर्यने उदय थवानुं आश्चर्य जो पूर्व दिशा आनंद पामी अने चंदराजानी जेम तेना उत्संगमां सूर्यनो उदय थयो.॥ १३॥ प्रजात विकाश पाम्यं, अने सुगंध प्रसरवा लाग्यो. ते समये याकाश चारी आम्रवृक्ष आराममां पोताना स्थानमां श्रावीने उतो. ॥१५॥
Jain Education International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
