________________
३१४
चतुर्थ उवास. वातो, विषय कथा नवि की रे ॥१॥ थिर थिर रे चेतर संयम पंथे, नूले कां श्राव्ये बाजी रे॥पति पत्नीनुं मन जो राजी,शंकरशे त्यां काजीरे ॥२॥ अर्थ ॥ चंद राजाए गुणावली देवी तथा प्रेमला लली, ए बने राणीने बोलावीने तेनी साथे लोग विलासनी वातो नहीं करता एकांत वैराग्यनी वातो करवा मामी. (कवि कहे ) हे चेतन ! संयम मार्गमा स्थिर था. बाजी जे हाधमां आवी जे ते जीतवामां शुं काम नूल करे जे? जो पति पत्नीनुं मन राजी होय ने तो काजी वचमा पडी शुं करी शकेले. ॥१॥२॥
रे वनिते श्रमे संयम लेशं, श्री पुरूषोत्तम पासे रे ॥ तृप्त थयुं मन राज्य लीलाथी, जिन वाणी विश्वासे रे ॥ थि ॥३॥ जीवित अंजलिना जल सरखं, अथवा जलनो परपोंटो रे ॥ काया असती माया
जेवी, करवो जरुसो ते खोटो रे ॥ थि० ॥४॥ अर्थ ॥ हे विनयवंत स्त्री ! हवे अमे पुरुषोत्तम उत्तम एवा श्री मुनि सुव्रत स्वामि पासे चारित्र ग्रहण करशुं. जिनेश्वर नगवाननां वचन उपर श्रद्धा थवाथी हवे राज्य लोगथी अमारूं मन तृप्त अवाथी ते उपर उदासीनता थर ३ ॥३॥ आयुष्य अंजलिमा राखेला पाणी सरखं अथवा जलना परपोटा सरखं ने; वली शरीर व्यभिचारिणी स्त्रीनी प्रीति जेवू ले. तेनो नरोंसो करवो तेज खोटुं .॥४॥
मांस रूधिर गाराथी कीधी, खडकी हाम नीतडली रे ॥ नसनी वलीउ रोमने घासे, बार काष्टा कुंपडली रे ॥ थि० ॥५॥ जोजन पुरणीए पूरायें, पवनने थंने थंनी रे ॥ श्रन्यंगनादिके लीपी तो
पण, अवधे न रहे उनी रे॥ थि० ॥६॥ अर्थ ॥ मांस अने लोही रूप गाराथी श्रा हांड पिंजर रूप जीत उनी करेली-चणेली ने तेमां नस रूप वलीउनी जोए त्यां गोठवण करी वाल रूपी घासथी आ कायारूप कुंपली गर जे ॥ ५ ॥ जोजन रूपी पुरणीथी तेने पुरवामां आवे ने अने पवन रूपी यांजलाथी तेने टकावी राखवामां आवे बे तथा स्नान विलेपनादिथी लिपवामां आवे ने तो पण मुदत पुरी अतां टकी शकती नथी. ॥ ६॥
कागलने नावमले बेसी, केम उमे जल तरीए रे ॥ तेम ए काया केम ठहराये, ए उस्तर जव दरीए रे ॥ थि० ॥७॥ मेलो श्रापणडो वार अनंती, हुवो नाव्यो बेहडलो रे ॥ श्रथिर ए मेलो केम
करी गजे, गहिली माथे बेहडलो रे ॥ थि० ॥ ॥ अर्थ ॥ कागलनी होडी बनावी तेमां बेसीने ठंडा एवा समुज्ने केवीरीते तरी शकीये ? ते जेम तरी शकाय नही तेम श्रा नवरूपी समुष आवी कायामां स्थिर रही केवी रीते तरी शकीये ॥ ७॥ आपणो अरस परस मेलाप अनंतीवार श्रयो ने तेनो को वखत अंत श्राव्यो नही. तेथी आवा प्रकारना मेलापथी सर्यु ? तेवो मेलाप घेलीना माथा उपरना पापीना बेडां जेवो .॥॥
जे घरणी, धरणी नृपकरणी मणि कणाकोमि कमावे रे ॥ जेह जिहां होवे तेह तिहां रहे, कोइ किण संग न आवे रे ॥ थि॥ ए॥ जगत
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
