________________
२६६
चतुर्थ उल्हास. अर्थ ॥ गुणावली ए प्रमाणे फुर्या करती हती एवे समये त्यां पागल एक सूडो ( पोपट ) श्रावीने मीठे स्वरे बोल्यो. हे बाइ ! तुं बहुज दया उत्पन्न श्राय तेवी लागे ने तने कोणे मुहवी ने अथवा कोश्नी साथे तारे कजीयो श्रयो ? ॥ ११॥ हुं जो के देखीतो पदी बुं परंतु देवताइ पदी ते मारा लायक जे का काम होय ते सुखेथी फरमावो. राणीए क के हे गुणना स्थान पक्षी राज मारो पति विदेश गयेल ने ते संबंधीज मारे मुःख वे.॥ १२ ॥
माहारो संदेसो हो तिहां पहोचाडे कोश्नही,श्हां पण नावे हो तेह ॥ अंतरगतिनी हो ज्ञानी विण जाणे नही,दोहिलो नवलो हो नेह ॥ प० ॥ १३ ॥कागल आपो हो राणीजी कहे पंखी, श्रापीश हाथो हाथ ॥
कागल नीनो हो लखता काजल थालमे, आंसुडाने हो साथ ॥ ५० ॥ १४ ॥ अर्थ ॥ जेम मारो संदेशो तेनी पासे को पहोंचाडतुं नथी तेम त्यांथी पण अहींआ कोश् श्रावता नथी. मारा अंतरंगना स्वरूपने ज्ञानी विना बीजु कोण जाणी शके तेम डे ? नवो स्नेह जे श्रयेलो ने ते गेडवो मुस्केल ने ॥ १३ ॥ पक्षीए कह्यु हे राणीजी ! तमे कागल लखीने मने आपो. हुं ते कागल तमारा पतिने हाथो हाथ आपीश. पजी गुणावलीए कागल लख्यो परंतु आंखोमां आंसु श्रावते लखेलो होवाथी आंसुनी साथे काजल सर्यु तेवाज आंसुनां टीपां काजलवालां, पत्रमा पड्या. ॥ १४ ॥
तेहवोज विटी हो दीधो सुवटा नणी, ते लश् चाल्यो आकाश ॥ देव प्रनावे हो कागल दीधो चंदने, विमलपुरीए सहास ॥ प० ॥ १५ ॥ कागल लीधो हो मांड्यो चंदे वांचवा,वरणन दीसे हो क्यांहि ॥ जिहां तिहां दीसे ही टपकां बांसुडा तणां, समज्यो मनडा हो मांहि ॥पण॥ १६ ॥ अर्थ ॥ एवी रीते जीनो श्रयेलो कागल तरतज वालीने ते सूडाने आप्यो. सूडो पण लश्ने आकाशम उड्यो. देव प्रत्नावथी दाणेक वारमा विमलापुरीए आव्यो अने चंद राजाने ते कागल हाथोहाथ आप्यो ॥ १५॥ पक्षीए आपेलो कागल लड्ने चंदे वांचवा मांड्यो परंतु कागल मध्येनो एक पण अक्षर बराबर ते वांची शकयो नही. कागलमां ज्यां देखे त्यां आंसुनां टीपा पडेलां हता. तेथी ते पोताना मनमां खरी वात समजी गयो. ॥ १६ ॥
आंसुने थामे हो श्रदर ए न लिखी शकी, माहारे विरहे हो एम ॥ एम रही गेहे हो एकलमी पुःखडं धरे, जनम नीगमशे हो केम ॥पण ॥१७॥ तिहां हवे जाउं हो थालं थानानो धणी,राणीनी करवी होचिंत॥
क्षण क्षण मांही हो हवे तो मुजने सांजरे, बालपणानी हो प्रीत ॥१०॥१॥ अर्थ ॥ मारा वियोगना कारणश्री (सुनी धारा पत्र लखती वखते वेहेती हशे तेथी ते एक पण अदर बराबर लखी शकी नश्री. श्रावी रीते घरमा एकली रहीने ते महा पुःखने धारण करी रही . हवे एनो जन्मारो केवी रीते जशे ? ॥ १७ ॥ हवे हुँ पण त्यां जश् आनापुरीनो स्वामि (राजा) था. हवे गुणा वलीनी फिकर मारे राखवी घटे . वली मारा मनमां तेणीनी साथे बचपणनी प्रीति होवाथी ते दणे दणे मने सांजाँज करे . ॥ १० ॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
