________________
३०५
चतुर्थ उदास. साध्वी मन संशय धरे, ऐम केम बेहु एह ॥
श्राज तो कोश्क वातनो, दीसे वे संदेह ॥७॥ अर्थ ॥ श्रावी हील चाल देखी साध्वी मनमां विचारवा लाग्याके बंने जणी श्राम केम करती हशे. आजे को बाबतनो तेऊना मनमा संशय उत्पन्न थयो जणाय जे. ॥ ७॥
॥ ढाल २६ मी॥ ॥ को राखेरे सूर सुनट को राखे रे ॥ ए देशी व ॥ बोली नृपनी पुत्रिका रे, अजा सुण मुज वाणी रे ॥ कहुं बु एकांते तुजने रे, राखतुं ताहाँ पाणी रे ॥१॥ को कोश्ने रे, कूडु कलंक न देशो रे ॥ ए श्रांकणी ॥ एहवं तुजने वहोरवु रे, केम गुरुपीए न
पाव्यु रे ॥ गोचरी करतां चोर, रे, एहवं उदय केम श्राव्युं रे ॥ को॥ २॥ अर्थ ॥ एवामां राजपुत्रीए कयुके हे आरजा! हुँ तमने गुप्तरीते कहुं हुं के हवे तमारी शोना जेम रहे तेम करो तो सारू. (कवि कहे के) हे नव्य जीवो! कोश्ना उपर जूतुं बाल न मूकशो. ॥१॥ गोचरी वहोरवा जइए ते वखते लाग पडे तो चोरीपण करी लेवी एवं कश् गुरुणीए तने शिखव्यु हतुं. बाजे चोरवानुं मन केम थयुं? ॥२॥
घृतलेवा घरमां गश्रे, रुपमती एम जोली रे ॥ लीधी कालि तें एहनी रे, ते हवे जरता जोली रे ॥ को ॥३॥ दी नयणे माहरे रे, पण हुं तो नवी चे तीरे ॥ त्यारे जो जानत एवंडं रे, तुजने जवा न देती रे ॥ को० ॥४॥
अर्थ ॥ जे वखते आ सरल मनवाली रूपमती तमने घी वहोराववा सारू लेवा घरमा गइ ते वखते पातरा जोलीमां घालतां तमे तेनी कालि ल लीधी छे. ॥३॥ ते वखते हुं आंखथी जोती हती, परंतु हुँ एम नहोती जाणतीके तमे चोरीजशो. जो एवं जाणती होततो कदापि तमते जवा देत नही. ॥४॥
नहींतो हुं स्याने कडं रे, थश्ने मुखनी फोरी रे ॥ पण तुज चेलीए माहरे रे, माथे चढावी चोरी रे ॥ को ॥ ५॥ बेहेनी नूठं रखे मानती रे, ते माटे हुँ न बोली रे ॥ पण हवे घरघर ताहरो रे, देश पमदो खोली रे॥को॥६॥
अर्थ ॥ मारे आटला वाचाल अपने शामाटे तमने केहेबु जोइए? परंतु ढुं शुं करूं तमारी चेलीये कालिनी चोरी मारे माथे नांखी तेथी मारे कहे, पमे ॥ ५॥ मारी बेहेनने ते वखते खराब लागशे ते कारणथी ते वखते ढुं बोली नही, परंतु हवे तो हुँ एवातनो पडदो-गुप्तजेद घेर घेर तमारोप्रगट करीश.६
साध्वी कहे एम का कदे रे, रे मुग्धे अणजाएयु रे ॥ में तो विना थाहारथीरें, बीजं कांश नथी आएयु रे ॥ को० ॥ ७॥ संशय हो यतो सुखे जुलं रे, ए त्रिपणी ए जोली रे ॥ काली किसी वली हुं किसी रे, ए मुज न खपे जोली रे ॥ को० ॥ ७॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
