________________
१६०
तृतीय उवास. ___ अर्थ ॥ में तो तमने जरा शिखामणनी वात करी तो तमे तो सामुं लोट करतां वधारे खूण लववा जेवं कर्यु. हुं तो एम जाणतो हतो के मारी वातथी तमे राजी श्रशो परंतु तमे तो अवलीज बाजी खेखवा मांमी. ॥ १३ ॥ हे राजमाता! श्रावू बोलवू ते सारू कहेवायनही. वली हे नानीजी! आवी मस्करी पण होय नही. मने राजाजीने मारवान शुं कारण ? बाइ एवं बोलोके कोई साचुं माने. ॥१४॥
कहे वीरमती मंत्री तेमी, कारे चंदनी वात ते श्रावी बेडी ॥ एक उघामो जो एक ढांको, होवे वांके लाकम वेज वांको ॥ १५॥ हूं तो कहुं बुं वात तने घरनी, नृप साधे विद्या विद्याधरनी ॥ नाम
ए चंद तणुं नवी लीजे, को श्रापण नवली कला कीजे ॥ १६॥ अर्थ ॥ वीरमतीए मंत्रीने खानगीरीते बोलावी कह्यु के तमने चंदनी वात श्रावीरीते बेडवामां शुं लान. एकनुं उघाडतां बीजानुं ढंकाशे नहीं. वली वांके लाकमे तो वांको वेज पडे. ॥ १५॥ हुँ तमने एक गनी वात कहुं बु. राजातो विद्याधरनी विद्या साधे . टुंकामां कडं बुं के हवे चंदनुं नाम लेवानी जरूर नथी. कांइक नवीन रचना हवे करवानी जरूर .॥१६॥
मुज मंत्री तुं तेम हुँ राजा, वजडावो जश्ने जशवाजा ॥ जो मुज कडं चित्त नवि धर्यु, जाणीश तो तुं तारूं कयुं ॥ १७॥ जीहां नू पतिथ हुँ सन्मुखी, तिहां राजा राज्य प्रजा सुखी ॥ कहे मंत्री
धरीने मन शाता, ए में तो प्रमाण कयुं माता ॥ १७॥ अर्थ ॥ तमे मारा मंत्रीने हुं तमारी राजा एवो उदघोषणानो डंको वगमावो. आ मारी वातजो बराबर चित्तमा राखी अमल करशो नहीं तो तमे जे करशो तेनो पाको पस्तावो तमने अशे. ॥ १७ ॥ ज्यां दूं प्रगटरीते राजा अश्श त्यां राजा अने प्रजा बंने सुखीशे. प्रधाने उंडो विचारकरी मनमां शांति धरीने जवाब आप्यो के हे माता में आपनी वात अंगीकार करी. ॥१७॥
थर राजी वीरमती राणी, ए कही तेरमी ढाल गुण खाणी ॥
त्रीजा उल्हास तणी वारू , एह मोहने श्रोताजन सारू ॥१५॥ अर्थ ॥ प्रधाननां वचनश्री वीरमती राणी खुशीइ. गुखनी खाणरूप त्रीजा उल्लासनी तेरमी ढाल मोहनविजयजी महाराजे श्रोताउने सारू अति मनोहर करी ॥ १५॥
॥दोहा॥ एक वात कर तुं हवे, पमह जश् वजडाव ॥ थर आजानगरी तणी, वीरमती नर राव ॥१॥ जो एहनी आणा प्रजा, नही
माने एणी वार ॥ ते जाणशे तेहनुं कर्यु, ते नहीं नगरी मोकार ॥२॥ अर्थ ॥ वीरमतीए प्रधानने कयुंके हे मंत्री तमे हवे एक काम करो. नगरमा जइ ढंढेरो पिटावोके आनागरीना राजा हवेथी वीरमती थयावे.॥१॥ वली ए पण ढंढेरो पिटावजो के लोको श्रा वख तथीज तेमनी आज्ञा शिर नहीं चढावे तो तेनुं फल ते पुरीरीते लोगवशे एटलुंज नही पण तेने नगर बहार करवामां आवशे. ॥२॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
