________________
ગાથા-૨૩)“કુંજરસમા શૂરવીર જે છે સિંહ સમ નિર્ભય વળી
ગંભીરતા સાગર સમી જેના હૃદયને છે વરી; જેના સ્વભાવે સૌમ્યતા છે પૂર્ણિમાના ચંદ્રની,
એવા પ્રભુ અરિહંતને પંચાંગ ભાવે હું નમું.” ૨૩ આટલી ઉપમાઓ પછી પણ કવિનું મન અતૃપ્ત છે અને જેથી જુદા-જુદા ગુણોનું અવલંબન કરીને જુદી-જુદી ઉપમાઓને દૃષ્ટિગત રાખી બધાના ગુણો એક સાથે પ્રભુમાં એકત્ર થયા હોય તે રીતે કુંજર (હાથી), સિંહ, સમુદ્ર અને ચંદ્ર આ બધા કાવ્ય અને સાહિત્યના મનોરમ ઉપમાનો છે. અને કવિઓના મનનાં રમકડાંઓ છે. આ બધાં માધ્યમો વડે જાણે કાવ્ય અપૂર્ણ રહી જાય છે, તો આપણા કવિ પણ આ ઉપમાઓથી પ્રેરીત થઈને દેવાધિદેવની અંદર હાથીની દઢતા, સિંહનું પરાક્રમ, સમુદ્રની ગંભીરતા અને ચંદ્રની સૌમ્યતાનાં દર્શન કરે છે. આ બધા ગુણો એક-એકથી ચડિયાતા છે. તેમાંનો એક ગુણ પણ ન હોય તો ત્રણ પાયાવાળા પલંગ જેવી સ્થિતિ બની જાય. જેથી પ્રભુના ચારેય પાયા મજબૂત છે તેમ દર્શાવીને કવિ અહોભાવથી નાચી ઊઠ્યા છે, અને તેના એક-એક અંગમાં અભુત ફૂર્તિથી પુનઃ પુનઃ અરિહંત વંદનામાં લયલીન બની ગયા છે.
(૫૬
**********
*
અરિહંત વંદનાવલી)
