________________
ગાથા-૪૦ “જે નમસ્કાર સ્વાધ્યાયમાં પ્રેક્ષીહૃદય ગદ્ગદ બન્યું, શ્રી ચંદ્ર નાચ્યો ગ્રંથ લઈ મહાભાવનું શરણું મળ્યું; કીધી કરાવી અલ્પ ભક્તિ હોંશનું તરણું ફળ્યું, એવા પ્રભુ અરિહંતને પંચાંગ ભાવે હું નમું.” ૪૦
નિરંતર વંદન કર્યા પછી કવિ પોતાની સ્થિતિ શું થઈ તેનું દિગ્દર્શન કરાવે છે, અને આપણા પ્રિય કવિનું નામ શ્રીચંદ્ર છે. આટલી અરિહંત વંદના કર્યા પછી શ્રીચંદ્ર ભાવવિભોર બની ગયા છે. એક તરફ કવિનો સ્વાધ્યાય અને બીજી બાજુ ભગવંતોને નમસ્કાર - આમ બે જ્ઞાનાત્મક અને ક્રિયાત્મક ભાવોની વચ્ચે સાક્ષી બનેલું શ્રીચંદ્રજીનું હૃદય તેમને આ કાવ્યગ્રંથને મસ્તક પર રાખી જાણે નાચવાની ફરજ પાડી રહ્યું છે. એટલું જ નહિ, પરંતુ તેમને લાગ્યું કે હવે મને સાક્ષાત્ ભગવંતોનું શરણું મળ્યું છે, અને અલ્પભક્તિમાં મહાસિદ્ધિ થાય તેવો યોગ બન્યો છે. તેઓ આખી ત્રિવેણીમાં અર્થાત્ કાવ્યરચનામાં નમસ્કારની પરંપરામાં અને છેવટે ભાવવિભોર અવસ્થામાં બધી જગ્યાએ અરિહંત ભગવંતો જ કારણભૂત છે. અને મને જે ઉમંગ આવ્યો છે, અર્થાત્ કવિએ જે ઉત્સાહવર્ધન થયું છે. તે માનો ભવોભવનું ભાતું છે. એટલું જ નહિ પરંતુ જાણે સ્વયં ભવસાગર તરી જશે એવી સફળતા મળી છે. અને જે ઉમંગ આવ્યો તે ફળીભૂત થયો છે. સંપૂર્ણ સાક્ષીરૂપે અરિહંતોને કવિ વાંદી રહ્યા છે.
અરિહંત વંદનાવલી)
*{ ૯૧
