Book Title: Agam 18 Upang 07 Jambudveep Pragnapti Sutra Part 01 Sthanakvasi Gujarati
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
માસમાં મેપક્ષ વાળા સમયમાં એક ઋતુમાં– અે માસ પ્રમાણ સમયમાં, એક અયનમાં–ત્રણ ઋતુ પ્રમાણ સમયમાં, એક સવત્સરમાં-એ અયન પ્રમાણવાળા સમયમાં અથવા બીજા કાઈ પણ દીઘ સમયવાળા વર્ષે શતાદિ રૂપ કાળમાં પ્રતિબન્ધ ન હતેા પ્રતિખન્ય શબ્દને અથ મમત્વભાવ છે. એવા મમત્વભાવ પ્રભુને દ્રવ્યમાં ક્ષેત્રમાં કે કાળમાં ન હતા. માવો જોઢે વામાય છેદે વા મળ વા ઢાલે વાવું તત્ત્વ જ મવદ્' આ પ્રમાણે જ ભાવની અપેક્ષાએ તે પ્રભુને પ્રતિમધ-મમત્વભાવ- નક્રોધમાં હતા, ન યાવપદ ગ્રાહ્ય-માનમાં હતા. ન માયામાં હતા ન લેાલમાં હતા. તેમજ ન હાસ્યમાં હતેા. આ પ્રમાણે પ્રતિબન્ધ રહિત થયેલા તે પ્રભુ ફક્ત તે નવ વાસાવાલયર્ડ્ઝ' વર્ષાકાળના સમયને બાદ કરીને ખાકીમાં ‘ ૢમનિટ્ટાભુ’ હેમન્ત અને ગ્રીષ્મ ઋતુમાં ‘નામે જ ગ્રામમાં એક રાત્ર પયંત નિવાસ કરતા હતા. ‘ને વચરા' નગરમાં પાંચ રાત પન્તુ એ પ્રભુ પૂતિ પ્રમાણે નિવાસ કરતા હતા ‘વવાય દાલલો અમથપત્તિલે નિમ્મમે નિËારે હાસ્ય, શાક, અરતિ માનસિક ઉદ્વેગ, ભય અને પરિ-ત્રાસ-આકસ્મિક ભયથી સથા રહિતખની ગયા હતા. નિ`મ-મમતાથી રહિત થઈ ગયા હતા. નિરહંકાર-અહંકાર રહિત થઈ ગયા હતા. એથીજ એએ શ્રી “દુમૂ” એટલા બધા હલ્કા–ઉધ્વ`ગતિક-થઈ ગયા હતા કે તેમને માહ્ય અને આભ્યંતર પરિગ્રહની આવશ્યકતાએ પેાતાનામાં બદ્ધ કર્યાં નહીં’, ‘અાથે વાલી’ તેથી નિગ્રન્થ અવસ્થા વાળા અનેલા તે પ્રભુને પેાતાની ઉપર ‘તળે બટુકે' કુહાડાચલાવનાર પર પણ કાઈ જાતના દ્વેષ ભાવ ન હતા અને પોતાના પર ‘ચાનુ@વળે અÈ' ચન્દનના લેપ કરનારા પ્રત્યે જરા સરખો પણ રાગ ભાવ ન હતા. પરંતુ ખન્ને જાતના પ્રાણીએ તરફ તેમના હૃદયમાં સમ ભાવ હતા—રાગ દ્વેષ-વિહીન થઈ ગયા હતા. હેમ ચર્મિય અને' તેઓ ઢેખાળા અને સેાનામાં ભેદ બુધ્ધિ વિનાના થઈ ગયા હતા 'દો' આ લેકમાં-મનુષ્ય લેાકમાં અને ‘વજો' પરલેાક-દેવ ભવ આદિમાં ‘જ્ઞયિન્તે' એમની અભિલાષા પૂર્ણતઃ નાશ પામી હતી. નયિમળે નિર્વાણે જીવન અને મરણમાં એ આકાંક્ષા રહિત થઇ ગયા હતા,
ઇન્દ્રાદિ વગેરે દેવતાઓ વડે સત્કાર પામી ‘હુ` વધારે આયુષ્ય ભાગવીને આ પ્રમાણે કાયમ સત્કાર મેળવતા રહું' એવી અભિલાષા સ્વપ્નમાં પણ એમને થતી નહતી તથા દુસ્સહ પરી ષહ અને ઉપસર્ગની પ્રાપ્તિ થતાં એમનાં મનમાં એવી ભાવના પણ ઉત્પન્ન થતી ન હતી કે ‘હુ જલ્દી મરણ પામ્ તે આ સ આપત્તિએથી મને મુક્તિ મળે આ પ્રમાણે જીવન અને મરણ પ્રત્યે એમના મનમાં સંપૂર્ણતઃ સમભાવના-ઉપન્ન થઈ ચૂકી હતી. કેમકે એએ ‘સંજ્ઞાવાનામી’ સ’સારથી-ચતુર્વિધગતિ રૂપ જન્મજરામરણની વ્યાધિવાળા આ સ ંસારથી પાર જવાની કામનાવાળા હતા. અર્થાત્ સમસ્ત કર્મોના ક્ષયથી જાયમાન એકાન્તિક આત્મ શુદ્ધિ રૂપ મુક્તિના એએ પથિક હતા. ‘મનુંઘિયાદા: અમુદિવિત્ર ' એથી જ કર્માંના અનાદિકાલથી જીવ પ્રદેશેાની સાથે થયેલ સબ ંધને સૌંપૂર્ણ તઃ નિર્મૂળ કરવા માટે એએ એકદમ કટિબદ્ધ થઈ ગયા હતા ૫૪૧૫
જમ્બુદ્વીપપ્રજ્ઞપ્તિસૂત્ર
૧૧૩
