________________
नोचेद्भावापरिज्ञानात्सिडयसिद्धोपराहते ॥
दीक्षादानेन भव्यानां मार्गोच्छेदःप्रसज्यते॥१९॥ अशुद्धानादरेभ्यासाद्योगानो दर्शनाद्यपि ॥
सिद्धिनैसर्गिकोमुक्ता तदप्यभ्यासिकं यतः ॥२०॥ - अर्थ-कदापि कोइ एम कहेशे जे भाव जाण्या विना चारित्र देवाथी सिद्धि असिद्धि सर्व हणाइ जाय, ते वारे भव्यने पण दीक्षा न आपवी केम के तेने अंतरंगनी खबर नथी, अने ए रीते दीक्षा न आपवाथी तो सम्यगमार्गनो उच्छेद थाय ॥१९॥ एम अशुद्धनो अनादर करे अने शुद्ध जोगनो अभ्यास न करे त्यारे दर्शन जे समकित ते पंण शुद्ध न थाय, केम के एक निसर्ग समकित टालीने शुद्ध करवू ते पण अभ्यासथी ज थइ शके ॥ २० ॥ शुद्धमार्गानुरागेणाशठानां यातु शुद्धता ॥
गुणवत्परतंत्राणां सानकापि विहन्यते ॥२१॥ विषयात्मानुबंधैर्हि त्रिधाशुद्धं यथोत्तरं ॥ ब्रुवते कर्म तत्राद्यं मुक्त्यर्थपतनाद्यपि ॥२२॥
अर्थ-शुद्धमार्गने अनुरागे करीने अशठता भावे जो आत्मानी शुद्धता के० निर्मलताये गुणवंत प्राणीने आधीन थइने वर्ते, तो ते प्रवृत्ति कोइ ठेकाणे हणाय नहीं ॥ २१ ॥ विषये करीने, आत्माये करीने अने अनुबंधे करीने ए त्रण प्रकारनी विशुद्धि छे. ते एकेकथी निर्मल छे. ए त्रणे कर्म छे, तेमां जे दुःखथी पोताना आत्माने मूकाववाने झंपापात प्रमुख करे तेहने विषयशुद्धि कहिये ॥ २२ ॥
