________________
१२
उपदेशतरंगिणी.
आयामशतलब्धस्य, प्राणेभ्योऽपि गरीयसः ॥ गतिरेकैव वित्तस्य, दानमन्या विपत्तयः ॥ ३॥
- सैंकडोगमे प्रयासथी मलेला तथा प्राणोथी पण वहाला एवा धननी दानरूप एक उत्तम गति बे, बाकी तो विपत्तिरूप गति बे. ॥ ३ ॥
दातव्यं जोक्तव्यं, सति धने संचयो न कर्तव्यः ॥ पश्येह मधुकरीणां, संचितमर्थं हरंत्यन्ये ॥ ४ ॥
-धन होते ते तेनुं दान देवुं, तथा तेने जोगवनुं, पण संचय करी राखवो नहीं; केमके, जुर्ज ? के हीं नमरीए एकवां करेला धनने ( मधने) बीजार्ज हरी जाय बे. ॥ ४ ॥ एव ते सर्व प्रकार विचार करतां थकां लक्ष्मीने शोनावनारुं दानज बे. कंबे के,
सारं तदेव सारं, नियोज्यतेय जिनेंऽभवनादौ ॥ अपरंपुनरफलं, पृथ्वीमलखंडपिंडं वा ॥ १ ॥
- जे धनने जिनवनादिकमां जोडवामां यावे तेज धन उत्तम बे, पण बीजुं तो पृथ्वीना मेलना खंड अथवा पिंड सरखुं धन निष्फल a. ॥ १ ॥
दानरूपी
भूषण विना लक्ष्मीने पाषाणना मेलरूपज जाएवी. जेम पूर्वे पाटलीपुत्र नामना नगरमां नव नंद नामना राजा थया हता; ते अत्यंत कृपण होवाथी तेर्जए लोकोपर कर नाखीने तथा तेने पीडीने घणुं धन एकतुं कयुं हतुं तथा ते धनना तेर्जए सुवर्णना नव डुंगरो कर्या हता. पण तेर्जना श्रमाग्यना योगथी ते कुंगरो पाषाणरूप थइ गया. अने जे पण ते मुंगरो पाटलीपुरपासे गंगाना कांठापर पीला पत्थरना देखाय बे.
