________________
૨૦.
“શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર વિષયક પત્રવ્યવહાર
હોવા છતાં તમારી સંસ્થાના “Letter Pad” પર “સહજાત્મ સ્વરૂપ પરમગુરુ” વાક્ય અમને આશ્ચર્ય ઉપજાવે છે. જેનો શ્રીમદ્જી નિષેધ કરતાં તેવી વાતને તેમના દૃઢ અનુયાયી થઈને તમો અપનાવો તે કેટલું વાજબી ?
ત્ર પ્રશ્ન : “આપ કહો છો કે શાસ્ત્રને ... ભાષામાં રજૂ કર્યો છે. ખુલાસો (૫) :
“શાસ્ત્રનો સાંગોપાંગ અભ્યાસ શ્રીમદ્જીને ન હતો” તે વાત તમને કપરી લાગશે, પરંતુ તે નગ્ન વાસ્તવિકતા છે. તેમના લખાણ વાંચતાં ઠેર ઠેર આ બાબત ઘોતિત થાય છે. અત્રે બે-ત્રણ ઉદાહરણ ટાંકું છું : ઉદાહરણ (૧) :
પત્રાંક ૧૬૮માં શ્રીમદ્જીનું કહેવું છે કે - અગિયારમા ગુણસ્થાનકથી પતિત આત્મા ઓછામાં ઓછા ત્રણ અને વધુમાં વધુ પંદર ભવ કરે છે - જ્યારે જૈનશાસ્ત્રો કહે છે કે “અગિયારમેથી પતિત આત્મા એ જ ભવમાં, સાધના કરે તો ક્ષપકશ્રેણી માંડી મોક્ષમાં જઈ શકે છે. ત્રણ ભવ કરવાની કોઈ જરૂર નથી. (કાર્મગ્રંથિક મતે) અને ઘોર વિરાધના કરે તો પંદર ભવ નહીં, પરંતુ અનંતા ભવ પણ થઈ શકે”.
સાથે શ્રીમદ્જીએ કહેલ છે કે “અગિયારમે જીવ ઘણું કરીને પાંચમા અનુત્તરની શાતાનો બંધ કરે છે” તે વાત પણ જૈનશાસ્ત્ર વિરુદ્ધ છે. કારણ કે અગિયારમે જીવ વીતરાગી હોવાથી તે જે શાતાવેદનીયકર્મ બાંધે છે તે પ્રથમ સમયે બાંધે, બીજા સમયે ભોગવે અને ત્રીજા સમયે ખરી જાય તે કક્ષાનું હોય છે. ત્યાં અનુત્તરની શાતા આપે તેવો સાંપરાવિકબંધ જ અસંભવ છે. ઉદાહરણ (૨) :
ઉપદેશનોંધ નં. ૬ (પૃ. . ૯૬૩)માં શ્રીમદ્જીનો આશય છે કે - ચક્ષુઇન્દ્રિયલબ્ધિના પ્રબળ ક્ષયોપશમવાળા અથવા તો દૂરંદેશીલબ્ધિસંપન્ન યોગી જૈનશાસ્ત્ર માન્ય સૂક્ષ્મ પરમાણુઓ જોઈ શકે છે - પરંતુ આ વાત જૈનશાસ્ત્રોને સંમત નથી. કારણ કે ચક્ષુઇન્દ્રિયનો ગમે તેટલો ક્ષયોપશમ હોય તે પરમાણુને જોવા માટે કારણરૂપ બની શકતો નથી. તેમજ દૂર રહેલી વસ્તુનું જ્ઞાન કરવા દૂરંદેશીલબ્ધિ કારણ છે, નહીં કે પરમાણુનું જ્ઞાન કરવામાં. જૈનદર્શન કહે છે કે “પરમાણુને જોવા ઉત્કૃષ્ટ કક્ષાનું અવધિજ્ઞાન કે કેવળજ્ઞાન જ સમર્થ છે”. મન:પર્યવજ્ઞાનનો વિષય માત્ર મનોદ્રવ્ય છે અને મતિ-શ્રુતજ્ઞાનથી સૂક્ષ્મ પરમાણુઓ જોઈ શકાતાં નથી.
