________________
30
“શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર વિષયક પત્રવ્યવહાર
| સહજાત્મ સ્વરૂપ પરમગુરૂ II શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર આશ્રમ સમિતિ - સંચાલીતા
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર સાધના કેન્દ્ર
ટ્રસ્ટ રજી. ન. એક - ૧૭૭૭૯ (મુંબઇ)
સોસાયટી રજી. ન. મુંબઇ ૮૨૮/ ૧૯૫
vios
સાધના કેન્દ્ર: સર્વેનં. ૩૧,રાજનગર, સમ્રાટ હોટલની પાછળ, ભુજ ગાંધીધામ હાઈવે, કુકમા, ભુજ - કચ્છ. ૩૭૦ ૧૦૫. .ન. (૦૨૮૩૨) ૭૧૨૧૯
મુંબઇ ઓફીસઃ C/o. રસીકલાલ વસનજી શાહ બી/૨,૩ણવાલ શોપીંગ સેન્ટર,
પ્લોટનં.૪૨, ૧૫ મો રસ્તો, ચેમ્બુર, મુંબઈ - ૪૦૦ ૦૭૧. ટે. નં. પર૮૪૫પર, પ૨૮૧૨૦૦
332-3280 2
.
તારીખ:
આદરણીય પૂ. શ્રી વિજય યુગભૂષણ સૂરી મ. સાહેબ,
વંદન સહિત જણાવાનું કે આપે અતિ વ્યસ્તતા વચ્ચે પણ અમુલ સમય કાઢીને અમારા પત્રનો વિગતવાર ઉત્તર આપવાનો શ્રમ ર્યો તે બદલ અમે આપશ્રીના ખૂબ ખૂબ આભારી છીએ.
આપશ્રી એ થીમજીના ધણાજ ગુણોની પ્રશંસા કરી એમના અમુક વચનામૃતને શાસ્ત્રના વચનોથી તુલના કરી શાસ્ત્રવચનોથી અલગ પડે છે એમ બતાવ્યું તે બતાવે છે કે આપે નિષ્પક્ષતાથી મુલ્યાંકન કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે વળી આપ શ્રીમજીને જેવા છે તેવા જ જાણો છો એમ બતાવવાનો પણ પ્રયત્ન ક્યું છે.
સાહેબજી, પરંતુ આપશ્રી શ્રીમદ્ભા વચનોને શાસ્ત્રની તુલાપર તોલો છો, જયારે અમે એમના અનુયાયીઓ અમારી શ્રદ્ધાથી એમના વચનપર વિશ્વાસ કરીએ છીએ; કારણ કે અમે વિશ્વના અનેક વિદ્વાનો, શાસ્ત્રજ્ઞો, પંડિતોની જેમ એમને “શાની” માનીએ છીએ. આમ આપશ્રીના અને અમારા મુલ્યાંકનના દોિ જ જુદા પડે છે. તેથી આ પ્રશ્નો અને ખુલાસાઓ વિવાદ કે શાસ્ત્રાર્થ નું રૂપ પકડે તે પહેલાં એને સમાપ્ત કરવા ઈચ્છીએ છીએ કારણ કે એનો અંત નથી.
અંત એટલા માટે નથી કારણકે જેનના જ (વૈદાંત ના નહિ) દિગંબર-શ્વેતાંબરના શાસ્ત્રોના ઘા વચનોમાં ભિન્નતા જોવા મળે છે. દા. ત., આપશ્રી જણાવો છો કે ૧૧મા ગુણસ્થાનકેથી પડેલો એજ ભવે મુક્તિ પામે અથવા અનંત ભવ પણ રખડે. શ્રીમએ ૩ થી ૧૫ ભવ કહ્યા માટે એમને શાસ્ત્રનું જ્ઞાન ન હતું એમ આપે પ્રતિપાદન કર્યું છે. હવે દિગંબર શાસ્ત્રો તિર્થંકરની માતાને ૧૬ સ્વપ્ન આવે એમ કહે છે, જ્યારે શ્વેતાંબરો ૧૪ સ્વપ્નની વાત કરે છે. શ્વેતાંબરો ૬૪ ઈન્દ્ર પ્રભુની સેવા કરે એમ કહે છે જ્યારે દિગંબરો ૧૦ ઇન્દ્રો કહે છે. વળી આપે જણાવ્યું તેમ શ્વેતાંબર શાસ્ત્રો અપુનબંધક પદથી મોક્ષની શરૂઆત માને છે-દિગંબરો ૪થા ગુણસ્થાનકથી. તો આ બન્ને શાસ્ત્રોમાંથી સાચું ક્યું માનવું? આમ શાસ્ત્રોના વિવાદનો અંત જ નથી.તેથી અમે શ્રીમદ્દના અનુયાયીઓ શ્રીમચ્છની આશા પ્રમાણે “આત્મા ને લ્યાણકારી શું” એના લક્ષથી પુરૂષાર્થ કરવાનો પ્રયત્ન કરીએ છીએ.
અમેતો આચારંગ સૂત્રના “નિ નાગા સો સળું ગાર્ડ” “આત્મા જાગ્યો તેણે સર્વ જાણ્યું” ના સિદ્ધાંતને માનીએ છીએ. શ્રીમદ્જીએ આત્મા જાગ્યો છે, અનુભવ્યો છે, એટલે તેઓ બધું જ જાણે છે; એમનું શાન સમ્યફ છે, એમ માની એમની આશ અનુસાર ચાલીએ છીએમાઈ નો આ તયા” એ માર્ગે ચાલીએ છીએ.
અમને એમ લાગે છે કે શ્રીમદ્જી આજ અપેક્ષાથી બધું જાણનાર-સર્વશ તુલ્ય-હોવાની વાત કહેતા હશે. શ્રીમજી સંપૂર્ણ પણે પ્રામાણિક હતા એ તો આપ જાણો જ છો. (જેવી એમની માન્યતા હતી; કે પાછળથી બદલતી; તેવી એમના કોઈ મુમુને પત્ર દ્વારા, મૌખિક કે પછી પોતાની હાથનોંધમાં જણાવતા) માટે જ કદાચ તેમણે “જેમ મહાવીરે આત્મા જાયો, અનુભવ્યો તેવો જ આત્મા અમે પણ જાણ્યો, અનુભવ્યો માટે “અમે બીજા મહાવીર છીએ” એમ કદાચ લખ્યું હશે એમ અમે માનીએ છીએ. શ્રી હેમચંદ્રાચાર્યને પણ સંઘે “ળિકાળ સર્વશ”ની પદવી આપેલી- જે એમ એ અપેક્ષાએ સ્વીકારી હો કે સમ્યદૃષ્ટિ ધર્માત્માને અંશે આત્મા અનુભવ થતાં જેટલો પરિશમન રૂપ છે તેટલો આત્મા અનુભુતિ સ્વરૂપ છે. બાકી શ્રદ્ધા અપેક્ષાએ સર્વજ
