________________
( १२२) मूल तथा अर्थ सहित ___ अर्थ-गुरुना उपदेश विना स्वाभाविक जिनेश्वरना वचनमां विश्वास थाय ते निसर्गरुचि कहेवाय. ॥ १४ ॥ ते सवि गुरुउपदेशथी, सह जे जण आप रे । ते उपदेश रुचि नर कह्यो, इम तुज आगम थाप रे । ध० ॥१५॥ . अर्थ--गुरुमहाराजना उपदेशवडे जे मनुष्य सबलुं श्रद्धान करें ते उपदेशरुचिनर नमारा आगमने विषे स्थापन करेल छे. ॥१५॥ कारण प्रमुख अणजाणतो, मुख जिन आणज खेम रे । तइय आणचि तुं कहे, माषतुषादिक जेम रे । ध०॥१६॥ ___अर्थ-कारण प्रमुख ने नहि जाणतां फक्त जिनेश्वरप्रभुनी आज्ञाज मने कल्याणकारी छे.॥ए मापतुपमुनिनी पेठे जे रुचि राखे, ते त्रीजी आज्ञारुचि कहेवाय. ॥ १६ ॥ सूत्र भणतो समकीत लह, प्रसन्न परिणाम रे । गोविंद वाचकनीपरे, ते श्रुतमई नाम रे । ध० ।। १७ ॥ ___ अर्थ-आनंदपूर्वक सूत्रनो अभ्यास करतांधकां गोविंदवाचकनी पेठे जे समकीत प्राप्त करे तेनुं नाम श्रुतरुचि कहेवाय. ॥ १७ ॥ देशमई खओवसमथी, सघाइ विस्तारी रे । उदकर्मा तेलबिंदुपरं, बीयई भवतारी रे । ध० ॥१८॥ ___ अर्थ-देशखओवसम एटले ज्ञाननो किंचित् क्षयोपशम थयो होय तेना बळथी जलमा तेलबिंदुनी पेठे ज्ञाननो अधिक विस्तार यह जाय ते भवने तारवावाली बीजरुचि कहेवाय. ॥ १८ ॥ अभिगमलई सुअनाणने, अरथथकी अवगाहे रे । अंगपइन्न प्रमुख जे, शास्त्र सव्वे निरवाहे रे। ध० ॥१९॥
अर्थ-अंग, उपांग, पयन्ना प्रमुख सर्व शास्त्रनुं अवगाहन
