________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
વટને ખાતર... કિકથા)
શ્રી ચંદ્રકાંત પટેલ બાના બરછટ ધારાળ પ્રદેશ ઉપર સંધ્યાના ઓળા ઊતરી રહ્યા હતા. સૂરજ-નારાયણ પિતાની રતવરણી આંખે નિચોવી, રક્ત ટપકતી કાયાને સંકેલી વીર યોદ્ધાને શોભે તેમ થાકેલા અતિથિની માફક અવનિના પેટાળમાં સમાઈ જવા ઝડપથી ડફે ભરતા આગળ વધી રહ્યા હતા.
આ વગડે ધીમે ધીમે સુનકાર થતો રહ્યો હતે. દિ ઝાવઝડ હતે.
સં. ૧૭૨૦ ને એ અ હતા. ત્યારે આજનું વાડાસડું “વાડલપુર' તરીકે ઓળખાતું ખેબા જેવડું ગામડું હતું. ગામમાં સુનકાર છવાઈ ગયો હતો. માણસનાં મે પરનું હીર હણાઈ ગયું હતું. નર વિનાના ચહેરા લઈને બેઠેલા વાડલપુર ઉપર આફતના પડછાયા તરી આવ્યા હતા.
બામાજી ગાયકવાડ અને માણાવદરના નવાબ કમાલુદ્દીનનું સૈન્ય યુદ્ધ કરવા માટે એક થઈ વાલના કાંઠા ઉપર ડેરાતંબુ તાણ પડયું હતું.
વાડલપુરના અડીખમ આહીર ડાંગર કાંધા અને નાગપાળ તરફથી ખંડણી ભરવામાં નહોતી આવી. આ જ કારણથી યુદ્ધના મંડાણ થયાં હતાં. - રાતનો બીજો પ્રહર થવા આવ્યું હતું. વાડલપુરના બાલવી માના મંદિરમાં ઘંટારવ થવા માંડ્યો છે. એક એકવીસને ભારે પડે તેવા આભને ટેકા દેનારા અડાબીડ આહીરોની ભીડ જામી છે. મંત્રોચ્ચાર અને સ્તુતિઓ બોલાય છે. મંદિરને ઘૂમટ મુંજી રહ્યો છે. કવિ બારેટ હમીરજી સ્તુતિ ગાઈ રહ્યા છે:
“ચિંતા-બઘન-બિનાસની ને કમલાસની સકત, વીસહથી હંસવાહિની માતા દેહ સમત. દેવી વકળ વસિયે ઇસવરી, માડી વકળ વેસિયે ઇસવરી.”
થોડી વારે શાંતિ પથરાઈ, અડીખમ આહીર બાલવી માતાજી પાસે જાણે બાળક થઈને હાથ જોડી ઊભા છે..કઈ કઈની મૂછે વી છીના આંકડા જેવી વળ ખાઈ આંખેને આંબી રહી છે, તે કોઈની લીબુની ફાડ જેવી લાલ રતુમડી આંખે દૂર છતાં નરમાશ દેખાડી રહી છે. પાંચ હાથ પૂરા અને શરીર લથબથ એવા આહીર અટાણે માતાજીને ચરણમાં માથાં નમાવીને ઝૂકી ગયા છે. મા.... મા-ભા...એવા અંતરના પિકારે મંદિરના ઘુમટમાં ગુંજે છે.
“ભાયે.હમીર બારોટે સૌ ભણી નજર નાખતાં ઉમેર્યું.
ભાઈ ડાંગર કાંધા, ભાઈ નાગપાળ, ભાઈ જળુ, અરજણ, કાના, રાયમલ... આપણા સૌની માથે અટાણે આફતના ડુંગરા ખડકાણા છે, આપણે કેઈનું યે બગાડ્યું નથી, પણ આપણુ પર અટાણે રાજના ખફા નજર છે. આપણે સંધાય પણ (પ્રતિજ્ઞા) જે માતાજી પાસે ને હીમ-ખીમ આ મામલે પતાવી ઘો.”
“હા, મળી મા.” બધા હાથ જોડી ઊભા રહ્યા.
ભલે બીજું પણ અમે લઈયે છે કે જ્યાં લગણ શત્રુને હરાવશું નંઈ તાં લગણું અમે ગામમાં પાછો પગ મૂકશું નઇ.”
પ્રાગડના દેરા ફૂટયા. રવિભાણ પૃથ્વીનું પેટાળ ચીકી બહાર આવ્યા ત્યારે વાડલ નદીના પાણીમાં પચીસેક આહીર જવાને અને હમીર બારોટ પાણીની અંજલિ ભરીને સુર્યદેવને અર્થ આપતા નમન કરે છે; પથિક-દીપેસવાંક
એ ન ./૧૯૯૦
For Private and Personal Use Only
