________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
દેખાવ કરી નિર્ણય લેવડાવું છું અને અમલ કરાવું છું. આમાં ભારે નિજત્વ કે સર્વ કેટલું એને વિચાર કરવાને રહેતો નથી, કારણ કે લે અને મારા સહકાર્યકરો તેમજ સહ-ટ્રસ્ટીઓ એમ સમજે છે કે હું મેટા મનને, ઉદારમતવાળા, ખુલ્લા માનસવાળા અને લેકશાહી પ્રણાલિકાનું ચુસ્ત રીતે પાલન કરવાવાળે માનવી છું. એમાં મારામાં આવા બધા ગુણો જુએ છે અને મારી સાચી ખોટી પ્રશંસાની અનેક વાતો કરી મારું જીવન ભરી દે છે !
હા, મને સ્વચ્છતા ગમે છે, હૈદય ગમે છે અને એ માટે હું હંમેશાં આગ્રહી હોઉં છું. જે સંસ્થાને હું અધ્યક્ષ કે પ્રમુખ હોઉં ત્યાં સ્વચ્છતા અને સૌંદર્ય પૂર્ણ રીતે જળવાય એની સ્પષ્ટ સૂચના આપી એના પાલન માટે ચકાસણી કરે રહું છું. મારી સંસ્થાનાં મકાને અને મેદાને અઠવાડિયામાં એક વખતે અચૂક પૂરેપૂરાં જઈ વળું છું અને ખૂણે ખાંચરે કચરે ગંદકી કે ભાંગતૂટ હેય એની ડાયરીમાં તરત નોંધ કરાવી મારી બીજી અઠવાડિક મુલાકાત વખતે એ ખામી જોવા ન મળે એની એકસાઈ રાખું છું, છતાં જે જોવા મળી તે જવાબદાર પક્તિની ઊંઘ ઉડાડી દઉં છું. શાળા કોલેજ હોસ્પિટલ અનાથાશ્રમ વગેરે સંસ્થાઓમાં સ્ટાફ પણ સુઘડ સ્વચ્છ પોશાક પહેરેલે હેવો જ જોઈએ. જેણે જેણે યુનિફોર્મ પહેરવાનું હોય તેણે તેણે રોજ સ્વચ્છ યુનિફોર્મ પહેરવો જ જોઈએ. મકાને અને એના ખંડની અંદર પણ સજાવટ સુંદર હેવી જોઈએ એ મારે સદાને આગ્રહ તેમજ વૃક્ષોનું વાવેતર તથા એના ઉછેર માટેની મારી કાળજી એને કારણે કે મને ઘણી વખત રવીન્દ્રનાથ ટાગોરની કલાદષ્ટિ ધરાવતે પણ કહે છે. ખરું પૂછે તો અમુક વસ્તુ અને વાતમાં મેં મારા આ આગ્રહ રાખ્યો જ છે અને એ પ્રમાણે થાય છે એ વાત મને મનમાં ખૂબ આનંદ અને સંતોષ આપતી રહે છે. બાકી, મેં ટાગોરને ક્યાં વાયા છે? મારી પાસે એ માટે સમય પણ કયાં છે? સમય હોય તે હમણાં કોલેજના પ્રોફેસરને કે કઈ કવિ-લેખકને કહું તે એ ધન્ય ધન્ય થતે એક-બે કલાક મને ભાષણ આપવા કેટકેટલી તૈયારી કરીને બાપડો મારી પાસે આવી વિનમ્ર ભાવે મને બધું કહી જાય અને હું સોફા ઉપર આડે પડી નિરાંતે એ સાંભળું, વચ્ચે કાંઈક પડ્યું ને એમની બે ચાર શબ્દોમાં પ્રશંસા કરું એટલે થયું ! એ મારાં સાહિત્યપ્રેમ ને ટાગેર માટેની જિ.સા વગેરે માટે ઘણું ઘણું થણને કહે અને કયાંક વળી લેખ લખીને છપાવી ગૌરવ પણ અનુભવે! યુનિવર્સિટીના વાઇસ ચાન્સેલર, કેળવણીપ્રધાન અને ખુદ મુખ્ય પ્રધાન સાથે પણ મારે ઘરા હેવાથી એ પ્રોફેસર કે કવિ-લેખા મારા વિશે લેખ મેકલે અને ઇનામ પણ મેળવે...આવું બધું થાય ને મારા કીતિમુકુટમાં એકાદ છોગું ઉમેરાય. વારુ, આનાથી આપણને ફરક પડવાને? પણ મારી પાસે એવો
લતુ સમય કયાં છે ? અને એવાં કામમાં મારે કાઈ કરવાનું ન હોય ત્યારે સમય વેડફ જ કહેવાય ને ? એના કરતા એકાદ સંસ્થામાં એકાદ કલાક વધારે રહો સ્ટાફને જાગ્રત રાખવાનું કે હોસ્પિટલમાં ઝાઝા હેકટરથી વીટળાઈ એક વોર્ડથી બીજા વર્ષમાં ગૌસ્વભેર કરવાનું વધુ સારું નહિ? એ રીતે ફરતાં ફરતાં મારા કટર તરીકેના પરદેશના અનુભવોની વાત કરે તે જઉં અને બધાને આશ્ચર્યચકિત કરતે જઉં એ મારા માટે વધુ સારું નહિ? આવી ઓછામાં ઓછું ડોકટરોમાં મારા વિશે ઊંચી છાપ તે પડે ને?
જિંદગીનાં વીસ-પચીસ વર્ષ આમ વિતાવ્યાં. અત્યારે ઉંમર પચાવન-સાઠ-ની થઈ છે. બાપાએ ડટર બનાવવા ખૂબ હઠ લીધી હતી. મને એમના માટે ખુબ પ્રેમ તેથી ભણત ગ, ભણતો ગયો. બાપાની મહેનતથી મેડિકલ કૅલેજમાં પ્રવેશ મળે ત્યાં છેલ્લા વર્ષમાં મારી સાથે ભણતી એક છોકરી જેડ પ્રેમ થયો, એ પણ મારા પ્રેમમાં ગળાડૂબ હતી. એ હેશિયાર ખૂબ એટલે પાસ થઈ ગઈ. એણે
ટે.-નવે./૧૯૦
પથિક-દીપેસવાં
For Private and Personal Use Only
