Pathik 1990 Vol 30 Ank 01 02

Author(s): K K Shastri and Other
Publisher: Mansingji Barad Smarak Trust

Page 60

આવકાર મિયા. ચાય-નાસ્તા કરાયાં, ગાલિયુ કયાં મૈં ઉન્ત અવકા કઢિ ધાસે... ? કે “ત પાય આઇ વિન્કેજી ગાલ કુલાય કર્યા'તા ?”’ આજ જે આજ જ વિષેજી ગાલ આંઉ કરિયાં સો ડી આ ભેરા હિર ધામે -ફિર ધાસે” !'
નતો. વખત નય, ન કા આંઉ કાઇ વિન્યાં.
સુણીને અલકા નારાજ થઇ વર્ષ : “ભલે! અંધ ક આય. સચઇ ચોજા, અરુણાકે હિનવારેજી અંઇ ના “વરી ઉજ આવરી ગાલ ?” ગિરીશ ઉભો થઇ પાણ દિલા વૈધાસ, ઘરમેં વડે વિષે આંજો મૂડ
પેલા અઇ જમેજો પતાય ગિનેા ત મુ ંજો ‘મૂડ એં' નઈ થયે, આંઉ રસેાઇ ભનાંખવાંતી, પાય વટે વેરાય કરેને જમાડિબ્રિસે પેાય. પાય પાણુ ફ઼િલા વેધાસી,''
પેટ ભરીને નાસ્તા કર્યા આય, હેવર્ ભુખ નાંય. પેટમે જગા નય. મુજી ગાલ સુગ્ગા, પેલે પાશુ ઘરમ્યાનું ભારા પ. જમે કરો તાં પાણુ ખારા જ પાં-બાસી !”
‘ભલે !’' અલકા કી'યે ચાર ન કૅ, તૈયારી પશુ ન કે તે રમે' હુઇ તિત આચારે ગિરીશ મેરી ખારા પ.
ગિરીશ અલકાજે રૂપકે ન્યારી જ યાઁ. ઇનકે અલકાજી સાધાઇ ગમી વ હુઇ. કારણું, સાથે આચારે'મે' પણ અલકા અક્લાતૂન લગત. ગિરીશકે ફક્ત ઉદાસીજી ખામી ન ગમન. તડેં ગિરીશ ચે: “મુંકે આજી ઉદાસી નતી ગમે. ઉદાસ રે સે' કી... વરે તીં નાંય !''
ચેષાતી...!, સુ'મે' ને અરુણામે ખતરા જ ચઇ સગા ખરા !’
ને ચે: “પેલા અંઇ તૈયાર થઇ વિન્યા, પાય ઑફ’' થઇ વેધે. —
ઉદાસ ન રાણું સેં પણ કુરા પાંજે હથજી ગાલ આય
“બેશક 1 (અર્થાત્)” ગિરીશ ઠાવકાસે ગાલ કે“ મુંકે ખાસે અનુભવ એ આય. આ વારેછ આંઉ પણ ઉદાસ રે આયાં. પેલા ત જીડી ગરીબી ઉદાસીને કારણુ હુઇ, પાય વિસ∞ ચિન્તા ઉદાસીન્ને કારણ ભનઇ. અભ્યાસજી ચિન્ધા, સારા માસ મિલાયજી ચિન્ધા, પ્રેફિસરજી ખાસી પોસ્ટ' મિલી વઇ ત મોભા સ`ભારજી ચિન્ધા! સુવાલી જિન્દગીજા પચી-છઇવરે જી ચિન્ધા ને ઉદાસી ભેરા જ કહે ! ગરીબી, અભ્યાસ, ૫૬, મોભો, માનસમાનનું ધાર જુકો સત્ય જાણેલા મિઠ્યા સે કી બ્વે જ આય, લાજવાબ આય! ઇતરી જાતે પુઠિયાં ઉદાસીજા વાગા મનતાનુ' લાય વિધા. પુજ મેણા આ આંઉ સુખી અહિં. સુકે સુખજી પગઢન્ડી મિલી વર્ષ !'
જેનું શા અરુણાજા કાગર-પતર અચણુ લગા, તેની થી ?' અલકા મ`જી ગાલ ચે
“હા !” ગિરીશ તો સા ગિડે તે પેય ચે'; “ઇત મિ`` જણાતા. અરુષા કે મુંજા ભિડે કાગર વાંચેલા હિતે આાય. અરુણાજે કાગસે જ મુકે ક્રી. જાણેલા મિક્ષેાજિષગીકે માણેજી દૃષ્ટિ મિલજી-પ્રેરણા લધી! અરુણુાન આભાર અન્યાતા !” અલકાકે ગિરીશજી ગાલ સુણીને ઇનજે મનમે શ્યા૪ ઈનજી અખમે' અર્મી ને જિતે અમરત આય! હુભવારી ગાલ અલકા મનેામન
સમજી વઈ.
ગાલિયું` ક’િધારિધા ગામને છેડેતે પુગા ને અગિયોં ક્રિકડી સિંધી સડક હુઈ, સકક્ક ડાખી કારા હિકડી પગદઢી તરાઇ ને લિલેતરી કારા વરલ ડેખાંધી હુઇ.
અલકા ગાલ મઢે “ આજે વડે સેરમે' ત ત્યારે જડા સ્થાન ખણે હુધા, પશુ હિતે તા સ ડુંગરા ને ખાડી-અવરી સડક, હી લખેલી પગદન્ડી ને પાક તરાઇ, સિલેાતરી ને નિંઢા નિ'ઢા ઝુપડાં ને માન 1
પચિ-ટીપાત્સમાં
*ટા.-નવે./૧૯૯૦
૫૭
*