Pathik 1990 Vol 30 Ank 01 02

Author(s): K K Shastri and Other
Publisher: Mansingji Barad Smarak Trust

Page 63

મેય જણા રેસ્ટારામ' દાખલ થ્યા. ડાઈનિંગ ટેબલ વટે વિન્સીને વિઠા. વડી`મરજો મેનેજર આય ને `ર ગિની વે, પાય નિઢા વેઇટર ડાઈનિંગ ટેબલતે ડિશું રખી યા.
“અલકા ! અે પૂછયો ન ખપે, પણ ગાલ ચવ સુધી આવઇ જ આય ત પુછાં તે; હૈંડે સુનકામે” રાતજે ટાણે રૅસ્ટારાંમેમ્બેરા, હિકડે અજનબી ભેશ આયા અયો સે ધ્રા ન તે! લગે ! ‘અય મીન' માડુ ખ્રિસઇ ગાલિયુ કઇંધા ત ?’’
ભરતાં કરિયે, મુંકે ત્રા નાંય. ધુનિયામે` મુ`જો ક્રાય નાંય તડે મન મેં ધ્રા ફ્રેંડો ? જેને ક્રાફ સગા-વલા હુવે ત તે કે એંડી ગાલિયે'જો ધ્રા હુવે ત ભલે ! મુજે મથે નાંય ાય દ્વથ ફ્રિાય, નાંય ક્રાય મ કે હિયારી ડિઈને પુછે કે તું સુખી અઇયે કે ડુખી અમે ! છની કે ગાલિયુ કરેજો જ઼ી'યે હુક નાંય. તે અંધ કોલેજ કારા એસારા કકરબા ા ત તેજી પણ પરવા નાંય. એંડી હવાઈ ગાલિયે થકી હિકડી કોલેજનુ રિઝાઇન કરી ચુકઇ અયાં. કાય પણ કૉલેજમે` મુ`કે જગા મિલી વેંધી,”
ગિરીશ મનમેં વિચારી મેં હૈંડો સવાલ પુછશું ન હૈ !' પોય ગાલ કે ગાલકે વારેલાય ચે: “ડી” ફ્રેંડો ઉસએ, કીચે ખબર ન પઈ!''
“તે રાત પશુ ન જ વારેજીવતી વેધી ને ઉગાને છ વગે ટ્રેનર્સ અંછ હલ્યા પણ વેધા. જાણે સાણે લધા ન વે!!'' ઈ ચઈ કરેતે અલકા ઉદાસ થઈ વર.
અલકાજી ગાલ સુણીને ગિરીશકે લગા કે ‘હી વરી કેંડી પીડા આય, હી વરી કૈંડો માસુમ ન આય, જીકે ઝલી રખે આય !'
અલકા ઉભી થઈ વર્ષ : “હલો, આંકે ઢોર્ટલ સુધી છડેલા આં ભેરી હોંતી.”
ટેંકસી છતી કે ઝટ પુજાય ને અલકા ટૅકસીમે' જ વિઠી ર૪. ગિરોશ ટૅકસીભ્યાનુ બાર! આયે તડે' અલકા યે : “ઉગેજો છ વગે આંજી ટ્રેન આય. ટેસનતે સવેરા પુજી વેજા. અઉિ પણ ટેસનતે મિલેલા અચિ'ષિસે','
'
“કે વરી તકલીફ ! !ઉપિન હલ્યા ને ધાસે', '
“ઈસે જ઼ી થિચે ? આંખ઼ અચેવારા હુઆ તેજી જાણુ ન કર્યાં. અ'' વિન્સેવારા યા સે જાણાતી '' અરુણાકે ખાસ મિત્રેલા હિતર સુધી આયા ને અરુણાજી ગેરહાજરીને ઉ આંકે સી-એંક્’ કરેલા ન અચાં ત અરુણા મુકે ઠપકા ડિધી...!'' “ભલે, ગુડ નાઇટ.” અલકા ચે' તે ટૅકસી હુલાઇ પશુ વઈ ને ગિરીશ ન્યારી જ એ.
V
ગિરીશ ટૅસનતે વેલે પુજી બ્યા. ન હિતે ન તડૅ સામાન ટ્રેનમાં રખે કરેતે પ્લૅટફોમ તે શિશ જરૂર કેં, પણ ઈનજો મન તાં અલકાજે
ઉર્ત મિણી કેરા નજર ધેાડાય, પણ અલકા ડિસાણી આંટાફેરા ડેણુ લગી. પેપર હુમે ગિનીને વાંચેજી ઇન્તજાર મે` લગા પ્યા વે. 'જ સત મિલિટે'મે'
ટ્રેન ઉપડેવારી હુઇ તે તેર્ંઈ પરેરૢ અલકા ઝટ ઝટ આવતે. વટે આવ. ઝટ પુજેલા ઘેડ કહે વું તે સે. થાકેડો લગેા વે. ભરાભર ગાલ પણ કરે સગંધી નહુષ્ટ. જે હૃયમે હિકડી થેલી હુ. ગિરીશકે શૈલીધે ધન ખતરો ચેઃ “ઇનમે અલાય ટિમણુ આય.’’
“ આંક ખુબ તકલીફ્ ડિની, ભલા !”
“ઇનમેં તકલીફ કેંડી? થેલીમે કાંચળ ડિશ' આય. ક્રો લગધો ત તુટી પેાંધી.” ગિરીશ અન્નકાજે હથમેનુ થેલી ગતી કરે અ મથે, પેય અલકાને હથ પિંઢજે હથમે ગિની હુભસે પસવારિધે પસવારિ ધે ચણ લગે ; “અલકા! મજા આભાર મન્યેલા મુ' વટે શબ્દ ન,
*ટો.-નવે./૧૯૯૦
પથિક-દીપાસવાંક