Pathik 1990 Vol 30 Ank 01 02

Author(s): K K Shastri and Other
Publisher: Mansingji Barad Smarak Trust

Page 64

પણ હિરઆ કિરઆસી. આઠ કલાકે જો સરસ સાથ મિ. જિલગીમે પેલી વાર છિ મજા આવઈ, હીં ટાણું, હી પ્રસંગ કાયમલા યાદ રઈ છે... અને અંઈ..”
અલકાના ચપ ધુભધા વા. ઇનજો મન હુભર્સે ભરછર્યો. શબદ બાંસુ ભનીને ચપ વટે ઉભા વા. અલકાજી અખિમેં વિદાયજા આંસુ વા ને ધિલમે સાચી લાગણી જે તુફાન !
“સી-' ટાણે આંજી અખિયેમેં હી ટુંગા વરી કૈડા?'' ગિરીશ ન્યારી જ રે. અલાકા પિંઢજે હથ ગિરીશ જે હથમાનું છોડાય છાલજે છે આંસુ લુછ કોશિશ કઇધે કાંધે ચેં : “પજેકે જડે વિદાય ડિને જે ટાણું અચે તડે મન ઝોન તે કલાજે! ઈ મુંજે વસઇ ગાલ નય. પેચ કાગર લિખજો. અરુણાક અંઈ કાગર લિખધા તડે મુકે યાદ કરિજા !”
“અરુણાકે કાગર લિખધે તેમેં અજી પ્રશંસા જ હુંધી...!”
ટ્રેનજી સિટી વજઈ. ગિરીશ ટ્રેનને દરવાજેજા સરિયા ઝલેને ઉભે યે. ટ્રેન ઉપડઈ. બીજી નજરું મિલઈયું. અલકાજે રૂમાલ હવામે છેક સુધી હલધો રે.
ગિરીશ “સીટોં અચીને વિઠો. ગુમસુમ બનીને બારીમ્યાનું બારા રિધર્યો. ઈનજે પાન થેલી કારા વ્યો. તડે ઇનકે એ જે હલને ન્યારિયાંત ખ, અલકા દિમણ કુરે કરશે ડિને આય! કાંચજી ડિશ જે નીચે ઈનકે કાગર મિ. ખુશીસે કાગર વાંચેલા શરૂઆત મેં..
“હી કાગર અઈ વાચિંધા હુંધા તડે ટ્રેન મું વટાનું ને ટેસનનું પરેઆ હલઈ વઈ હુંધી. મુજે અપરાધજી સજા સ્વીકાર કરેલા આંક આ વટે નંઈ હુવા. આંઉ પિંઢ અરુણા હું ધેને અલકા બનીને અલકાજે રૂપમે આ ભેરી ફિરઈસે, પણ અંઈ જ ચે, મુજે અસલ રૂપ ન્યારેને અકિ આઘાત લાગે ન ? અરુણાજે બારેમે અંઇ કડી કેડી કલ્પનાપ્ત કર્યો હુંતા સે અઉ સમજી ગાતી! મુકે આ વટે અરણજે અસલ રૂપમેં અંતરજી પીડા વતાયણી ન હુઈ. જનમનું તિરરકાર મિ! કેય ત્યારે તે સુગ ચડે ઍડો રોગ લાગુ પડે છે, ઍડી કરીકે ન્યારેને અંઈ કેડો વિચાર કર્યો હુંના સે જઈ નતી સગાં. છ-આઠ મેણા થ્યા. સાથે કાગર–પતરજે સમંધ અંકે મું વટે ખેંચી અચિંધે સે મું તેણે પણ ધાર્યો ન વે. તેં સે જ જડે હોટેલ વેઈટર’ આયો તડે સમાચાર સુણીને નવાજે ઍકી ગજબ મુંજી પઈ હુઇસેં. કીંક વિચાર કરિયાં તેનું મોર અંધ આયા ને આફડી જ અલકાજે રૂપમે આ સાથે અચીને ઉભી રઈસે. અઉ જાણતી ક હી મુંજે વંગ આય, અપરાધ આયા ને અંઈ મુંજે હિન માસૂમ અપરાધ જિંકી સજા ડિધા સે કબૂલ કરિયાંતી ! અસલ પરિચય ડિને જે ચાન્સ મોકો જ ન મિ.
મનમેં હાણે ઈ થિયે જે નસિબ જ, ચેક, સંજોગ. એ વરાંકને ખણી આય ને પાંકે મિલાયા!
કંડા સંજોગ હુંધા સે ત નતી જાણાં, પણ હકીકતકે મનસે સ્વીકારિયાંતી, અંઈ અરૂણકે મિલેલા આયા વા ને અલકાજે રૂપમે ઇનકે મિલ્યા એ
મું જે અપરાધ મનસે માફ કરિજા !
આંજી – અશા કાગર વાંચીને ગિરીશ આભો જ થઈ છે.
ટ્રેન પીડ ધોધી હુઈ ને ગિરીશ જે મન અરુણા! વિલેલા તલપાપડ થિણ લગે. અરુણાજી સચી લાગણી ઓરખી ન સક્યો તે જે ઇનકે અફસોસ છે. પેલે જ ટેસન અ ત ઉતરીને બઈ ટ્રેનસે અરણકે મિલેલા વિન્ચે સંક૯પ કણ લગે. છે. ૭૩, ગાંજને સંજ્ઞાદી, અવતમાઇ-૨૪૬૦૦૨ (1) પથિક-દીપોત્સવ
-નવે.૧૯૦