Book Title: Kede Katari Khabhe Dhal Author(s): Kumarpal Desai Publisher: Gurjar Sahitya Prakashan View full book textPage 7
________________ ple we helટક HD આવી ગયો છે ! બાપે દીકરાને વિદાય આપતાં કહ્યું છે કે, 'બેટા ! જોજે, પાણી જાય નહીં ! કુળ લજવાય નહીં.’ ઓહ ! ઇતિહાસમાં પાણીપત હશે, પ્લાસીનું યુદ્ધ હશે, પણ કચ્છના ઝારાની તળેટીમાં લડાયેલું યુદ્ધ અનોખું હશે ! લોકને આનંદ છે, પણ એક વાત સાંભળે છે ને માઁ પડી જાય છે : ‘આપણા દેવકરણ શેઠનો દીકરો પૂંજો સિંધના શાહને તેડી લાવ્યો છે !” આ વાત સાંભળે છે, ત્યારે સહુની આંખમાં મરચાં પડે છે. લોહીનાં આંધણ મુકાય છે, મોટો નિસાસો નંખાઈ જાય છે : ‘ફટ રે, ભૂંડા પૂંજા ! ઘરઘરના ઝઘડા કંઈ આમ બહાર કઢાય ! ઘરની એબ ઘરમાં ઢંકાય ! સિંધનો ગુલામશાહ નારી હિંમતથી કo પર ચડી આવ્યો છે, નહિ તો શા ભાર હતા એના !’ કોઈ પ્રભાતે પૂંજાનું નામ લેતું નથી. સહુ ફટ ભણે છે ! થોડા સ્વાર્થ ખાતર વતનને કંઈ વેચાય ! દેશ તે કંઈ વાણિયાના હાટનું વસાણું છે ? માના તે વળી સોદા હોય ? જનની અને જન્મભૂમિ તો એક છે. જીવણ શેઠે કચ્છી જવાંમર્દીને લઈને શત્રુઓનું સામૈયું કરવા તૈયાર થયા છે. કચ્છી લોકો હોંશે હોંશે લશ્કરમાં ભરતી થવા આવે છે; સહુના હાથ ચચળી રહ્યા છે. ક્યારે સિંધી સેના આવે અને ક્યારે આપણી તલવારનો એમને સ્વાદ ચખાડીએ ! સિંધનો ગુલામશાહ પણ ભારે હોશિયાર છે ! એની ઇચ્છા છે કે જીવણ શેઠને સુતો દબાવો. કોઈ ટૂંકો માર્ગ લઈને ચડી જવું, શોધો કોઈ ભોમિયાને ! ભોમિયા ટૂંકા કુંડા બતાવશે. પણ એવો ભૂંડો માનવી કોઈ ન મળ્યો, માગી ખાનારો કચ્છનો માનવી પણ દેશનો દ્રોહ કરવા તૈયાર નથી. રાજ આપો તોય મારગ બતાવવા રબારીય તૈયાર નથી. મા એ મા ! ગુલામશાહે પૂંજા શેઠને કહ્યું, ‘શેઠ !રસ્તાનો ભોમિયો શોધી લાવો, એને મોં-માંગ્યું ઇનામ આપો.'Page Navigation
1 ... 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 ... 105
