Book Title: Jain Shasan 2008 2009 Book 21 Ank 01 to 48
Author(s): Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir
View full book text
________________
તરંગવતી
૧૦૮ ધર્મ કથા જૈન શાસન (અઠવાડિક) વિશેષાંક - તા. ૪-૧૧-૨૦૦૮, મંગળવાર વર્ષ- ૨૧
અંક - ૧
યમુના નદીના કાંઠે કૌશામ્બી નગરી, ઉદયન રાજા પ્રજાભિમુખ વહીવટથી રાજ્યકરે. આરાજ્યમાં કોઈ ચોરીન કરે; કોઈને દંડ ન દેવાય. રાજાના બળ અને વ્યવસ્થા ઉપર લોકોને શ્રદ્ધા. વાસવાદના એમની પટરાણી. ગામના નગરશેઠ પ્રિય ઋષભદેવ, બુદ્ધિમાન અને જિનધર્મમાં શ્રદ્ધાવાન. એમને આઠ પુત્રો. પછી, યમુનાદેવીની ઉપાસનાથી એક દીકરી જન્મી. નામ પડ્યું એનું તરંગવતી.
દીકરી માબાપની લાડલી. દાસ-દાસીઓ એના લાલનપાલન માટે ખડે પગે ઊભા રહે. પિતાજી બહારથી આવે અને પહેલાં પૂછે, “તરંગવતી ક્યાં?' તરંગવતીને જોયા
આવી ઊભી જુવાની. કોઈ છોગાળો યુવાન તેને તાકી તાકી જુએ છે તે યોગ્ય ન લાગતું હોવા છતાં મનથી તેને તે ગમે છે. ગોખલામાં ગટરગૂ કરતાં નર-માદા પારેવડાંની ગોષ્ઠિ જોવાની મજા આવવા લાગી. બધી આવી આવી વાતો અને મનમાં ઊઠતાતરંગો કોને કહે? વાત કરવાનું એક ઠેકાણું હતું, તેની પ્રિય સખી સારસિકા, પેટછૂટી વાતો તેની સાથે થતી. તરંગવતીની એક શરત - કોઈ વાત બીજાને કહેવાની નહીં. સારસિકાની કબૂલાત હતી બધું જ છાનું, તેમની વાતો બીજા કોઈને કહેવાની નહીં.
સારસિકાટીખળ કરે કે કેસરિયા સાફો પહેરી કોઈક
N"
Re,
&
તરગતી,
વિના ચેન ન પડે. પ્રખર અર્થશાસ્ત્રી અને ધનકુબેર નગરશ્રેષ્ઠીને કોઈ ઘરમાં જુએ તો આશ્ચર્ય જ પામે, ઘરમાં પિતાજીનો ઘોડો કરે, “ચલ ઘોડા ચલએમ બોલતી જાણે ચાબકન મારતી હોય એવી એમની સાથે રમત રમે રંગવતી! વખત જતાં એને ભણવા મૂકી લેખન, નૃત્ય, વીણાવાદન, ગીત અને ધર્માચરણ ધીરે ધીરે શીખતી ગઈ. પિતાજી ભણવામાં કોઈ વાતે કચાશ ન રહે તેવો પ્રયત્ન કરતા રહેતા.
પણ તરંગવતીને વધુ રસ પડ્યો જૈનધર્મનાં સારભૂત તત્વો શીખવામાં. પાંચ અણુવ્રત, ત્રણ ગુણવત, ચાર શિક્ષાવ્રત વગેરે થકી તે જિનધર્મને ર ઊંડાણથી સમજવા માંડીને પુણ્ય પામતી ગઈ. -
સમયના વહેણ સાથે યુવાની આવી ગઈ. તેને લાનો અનુભવ થવા માંડ્યો. આથી આનંદ અને આશ્ચર્ય થવા લાગ્યાં. અઢળક રૂપ તો જન્મથી મળ્યું હતું અને
વરણાગી વાલમો આવશેને અમારાં બહેનબાને ઉપડી જશે.' તરંગવતી કહે: “ના, ના. હું તો ક્યાંય નહીં જઉં.' ટીખળ આગળ વધે. ‘ના’ તો કહેવી પડે; તરત ‘હા’ ભણવામાં આપણું મૂલ્ય ઓછું થાય. આમ હસતાં રમતાં દિવસો પસાર થતાં ગયા.
એક દિવસ નગર બહારના એક મોટા ઉદ્યાનમાં જવાનો કાર્યક્રમ નક્કી કર્યો. એક રથમાં બેસી તરંગવતી . કેટલીક સાહેલીઓ સાથે ઉદ્યાને જવા નીકળી. સારસિકા છે. બાજુમાં જ બેઠી હતી. વારેવારે તરંગવતી પોતાનામાં
મ ક ખોવાઈ જતી હતી, વિચારતી હતીકોઈકે તેને જ પકડી છે. કલ્પના જ હતી. તે બંને હાથોથી
આખા શરીરને ભસે છે. ભીંસ બહુ મીઠી લાગતી ( હતી. ભીંસ જાણે કે વધુ ને વધુ ગમતી હતી. “હજુ વધુ
૧૧૩]
