Jain Shasan 2008 2009 Book 21 Ank 01 to 48

Author(s): Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir

Page 97

તરંગવતી
* ૧૦૮ ધર્મ કથા જૈન શાસન (અઠવાડિક) વિશેષાંક - તા. ૪-૧૧-૨૦૦૮, મંગળવાર - વર્ષ - ૨૧ - અંક - ૧
બાજુમાં એક વિશાળ અને ઊંચો વડલો હતો. અહીં પ્રભુએ આ વડલા નીચે ધ્યાનસ્થ અવસ્થામાં થોડો વખત વિતાવ્યો હતો. બંનેએ વડલાને નમસ્કાર કર્યો, તેની ફરતે પ્રદક્ષિણા કરી. પછી આગળ વધ્યાં. છેવટે તેઓ પહોંચ્યાં પોતાના નગરે. દૂરથી તગવતીની સખી સારસિકા દેખાઈ. બહુ જ ઉત્સાહપૂર્વક તેમનું સ્વાગત થયું ઘરના આંગણામાં ઠીકઠીક માણસો ભેગા થયા હતા. તેમને ઉદ્દેશીને પદ્યદેવે બધી વિગતે વાત કહી.
થોડા જ દિવસોમાં બંનેનાં વિધિસર લગ્ન ધામધૂમથી થયાં. સંસારનું ચક્ર ચાલ્યા જ કરે છે. જિનદર્શન, પૂજન, કીર્તન, જિનવાણીનું શ્રવણ, આત્મધ્યાન અને આત્મતત્ત્વની દ્ધામાં ઘણોકાળવહી ગયો.
એક દિવસ પઘદેવ અને તરંગવતી નગર બહારના ઉદ્યાનમાં ગયાં. તેમણે એક વૃક્ષની નીચે ધ્યાનમાં બેઠેલા એક મુનીશ્વરને જોયા. બંનેએ હાથ જોડી એમની વંદના કરી. મુનિએ એમને ધર્મલાભ' કહેતાં આશીર્વાદ આપ્યા અને કહ્યું, “સર્વદુઃખોનો અંત આવી જાય એવી જગ્યાએ જાઓ,
જ્યાં ગયા પછી બીજે ક્યાંય જવાનું રહેતું નથી એવા નિર્વાણ સ્થાનને પ્રાપ્ત કરશે. આ માનવભવમાં જ આવો સર્વશ્રેષ્ઠ લાભ મળે છે. બીજે કશે મેળવાતો નથી.” મુનીશ્વરના ઉપદેશથી બંને કૃતકૃત્ય બની ગયાં અને મુનીશ્વરને પ્રાણામ કરીને પૂછ્યું, “અમને કહો, આવી સિદ્ધિ કેવી રીતે શક્ય બને?"
| મુનિરાજે કહ્યું, “સાંભળો, હે ધર્મી જીવાત્માઓ! તમારી ઉત્કંઠા જરૂર હું પૂરી કરીશ. પણ આ માટે પહેલાં તમે મારો જીવનવૃત્તાંત સાંભળો: એક મોટું અને ભયંકર જંગલ હતું. એના એક ભાગમાં ચંપા નામનું નગર હતું. ત્યાં પૂર્વભવમાં હું એક શિકારીને ત્યાં જન્મ્યો હતો. અમારા કુટુંબો હાથીના દાંત અને હાડકામાંથી ? વિચિત્ર પ્રકારનાં શસ્ત્રો બનાવતા હતાં. હું હાથીઓનો શિકાર કરતો મારું એ જ એક કામ હતું. વનમાં ફરતો, ગમે તેમ હાથીને મારતો, માંસનું ભક્ષણ
કરતો. લક્ષવેધી બાણ છોડવામાં હું એકકો ગણાતો. મારા પિતાજી મને ઉપદેશ આપતાં, “કોઈ બાળહાથીને કદી ન મારવો' વગેરે.
એક દિવસ હું ગંગાકિનારાના વનમાં ફરતો હતો. ત્યાં એક મોટા પહાડ જેવા ઉત્તમ હાથીને મેં જોયો. મને એના શિકારનું મન થઈ ગયું. મેં ધનુષ્ય પર બાણ ચડાવી લક્ષ્ય સાધવા બાણ છોડ્યું. બાણ ઊંચે ગયું. તેણે હાથીના શરીરને વીંધ્યું નહીં, તો પણ એક ચક્રવાક ઊડતો હતો તે એ બાણથી વીંધાઈ ગયો અને તરફડીને નીચે પડ્યો. તે લોહીથી ખરડાયેલો હતો. તેની દાયેલી એક પાંખ જમીન પર પડી. થોડી જ વારમાં તરફડીને મૃત્યુ પામ્યો. આ ચક્રવાકની પત્ની ચક્રવાકીસ્વામીના મૃત્યુથી અત્યંત આક્રંદ કરવા લાગી. કરૂણ વિલાપ કરતી તે ચક્રવાકની આસપાસ પરિભ્રમણ કરવા લાગી. આ જોઈને મારા દિલમાં દયા ઉત્પન્ન થઈ. મને પસ્તાવો થયો, “અરેરે, મેંઆશુંક્યું?'
પેલો હાથી તો ક્યાંય દૂર ચાલ્યો ગયો હતો. મેં પેલા ચક્રવાકને સંભાળપૂર્વક ઉપાડ્યો અને એક સુંદર સ્થળે મૂક્યો. થોડાંક લાકડાં વીણી લાવ્યો. તેના ઉપર ચકલાકના મૃતદેહને મૂક્યો અને અગ્નિસંસ્કાર ર્યો. હું નતમસ્તકે ઊભો હતો ત્યાં એક સખ્ત આઘાત આપતું આશ્ચર્ય થયું. ઊડતી ચક્રવાકી કલ્પાંત કરતી સળગતી ચિતામાં પડી ને પોતાના સ્વામીની સાથે બળીને ભસ્મ થઈ ગઈ. કહો ને, પતિ પાછળ તે સતી થઈ ગઈ. મને આ જોઈ કંપારી છૂટી ગઈ. “મેં આવું પાપ કેમ કર્યું? એક નિર્દોષ કિલ્લોલ કરતા સુખી જોડલાનો મેં શા માટે નાશ? આ પાપનો બોજ લઈને હું શી રીતે જીવી શકીશ? આવા પાપી જીવન કરતાં જીવનનો અંત લાવવો સારો.' એમ હું વિચારી મેં પણ તે સળગતી ચિતામાં ઝંપલાવ્યું. પણ 2) . પ્રભુકૃપાએ ફરીથી મને મનુષ્ય જન્મ મળ્યો.
વારાણસી નગરીમાં એક ઉત્તમ શ્રેષ્ઠીવર્યને ત્યાં છું " મારો જન્મ થયો. આ નગરી કે જ્યાં તીર્થકર
ભગવંતો અનેક વાર વિચર્યા છે. અહીં શ્રી સુપાર્શ્વનાથ ભગવાને સુરાજ્ય સ્થાપ્યું હતું અને અપાર વૈભવનો ભાગ કરી, ચારે ઘાતકર્મનો ક્ષય કરી કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત કર્યું હતું. શ્રી