Book Title: Jain Shasan 2008 2009 Book 21 Ank 01 to 48
Author(s): Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir
View full book text
________________
ગતાં નુગતિક ઉપર.......
શ્રી જૈન શાસન (અઠવાડિક) ♦ વર્ષ: ૨૧
ગતાનુતિક ઉપર મઠનની મૃત્યુકાણની વાર્તા
અંક-૩ ૨ તા. ૩૦-૧૨-૨૦૦૮
કોઈક નગરમાં કુંભારની સ્ત્રી સાથે રાજાની રાણીને બેનપણાં હતાં. કુંભારની સ્ત્રીને એક ગધેડી અત્યંત વહાલી હતી. એ ગધેડીને પુત્ર જન્મે છે. પરંતુ તે જન્મતાં જ મરી જાય છે.તેથી કુંભારની સ્ત્રી હંમેશા ઝૂરે છે. એકવાર તે ગધેડીને પુત્રજન્મ્યો તે અત્યંત સુંદર રૂપવાળો છે. તેણીને તેના ઉપર ઘણો સ્નેહ છે. તેથી તેનું નામ મઠન એવું પાડ્યું, મનને તેણી સારી રીતે પાલન કરે છે. એક વર્ષ થયે છતે તે મન પણ મરણ પામ્યો. ત્યારે તેકુંભારણ બહુ જ રડે છે. તે રડતે છતેં તેનો પરિવાર પણ રડે છે. તે સમયે રાજાની સ્ત્રી કાંઈ કારણ માટે કુંભારણને ઘેર દાસીને મોકલે છે. તે દાસી ત્યાં આવી. સરિવાર કુંભારણને રડતી જોઈને વિચાર કરે છે,- ‘નક્કી આને ઘેર કોઈપણ
મરણ પામ્યું છે તેથી બધા રડે છે. ' તે વખતે ઠાસી લઠી ત્યાંથી નીકળી રાણીને કહે છે- ‘તેણીને ઘેર કોઈ મરણ પામ્યું છે.' તે સાંભળીને ઠાસી હિત રાણી કુંભારણને ઘેર જઈ રડતી તેણીની નજીક બેસીને તે રડવા લાગી. રાજા પણ ત્યાં પટરાણીનુ જવું સાંભળીને તે પ્રધાન સહિત ત્યાં ગયો. પછી મનાતિ, કોટવાલ, નગર શેઠ છેક નગરના માણસો પણ જઈને રડવા લાગ્યા. ‘કોણ અહીં મરણ પામ્યું’ એમ પૂછતા નથી, બધાં રડતાં હોય છે - તેટલામાં ત્યાં એક પરદેશી તે બીજા નારકને પૂછે છે- ‘કોણ અહીં મરી ગયું’ તે કહે છે- ‘હુંમિત્રની પાછળ આવ્યો, તેથી મારો મિત્ર જાણે છે.’ તે મિત્રને પૂછે છે. તે બીજાને બતાવે છે. એમ ક્રમે કરીને એક નાગરિકે કહ્યું-‘નગર શેઠની પાછળ હું આવ્યો.' નગર શેઠ કોટવાલને, કોટવાલ સેનાપતિને, સેનાપતિ પ્રધાનને બતાવે છે, પ્રધાન પણ કહે- ‘રાજાની પાછળ હું આવ્યો, પ્રધાન રાજાને પૂછે છે- ‘અહીં કોણ મરણ પામ્યું ?' રાજા કહે છે. હું જાણતો નથી કારણ કે હું પટરાણીની પાછળ
આવ્યો. રાજા પટરાણીને પૂછે છે અહીં કોણૢ મરણ પામ્યું ?’ તેણી કહે છે. ‘હું જાણતી નથી. પરંતુ દાસી
જાણે છે.' ત્યારે રાણી દાસીને પૂછે છે-‘કોણ અહીં સખી કુંભારણને રોતી જોઈને મેં કહ્યું- ‘તમારી સખી મરણ પામ્યું ઠાસી કહે હું જાણતી નથી. પરંતુ તમારી ઘેર કોઈક મરી ગયું.' ત્યારે પટરાણી પોતાની કુંભારણ સખીને પૂછે છે - ‘કોણ તારે ઘેર આજે મરી ગયું ?’ તેણી કહે છે. - ‘આજ મારી ગધેડીનો પુત્ર
મન નામનો બાળ ગધેડો મરી ગયો એ મને બહુ વહાલો હતો. તેથી હું રડું છું.’ આ પ્રમાણે મઠના મરણની મોકાણમાં પરમાર્થ હિ ધણીને ગતાનુતિકબધા આવ્યા છતાં હસવા લાયક થયા.'
તેથી લોકોત્તમ ધર્મમાં સધર્મને સારી રીતે જાણી પ્રવર્તવું પરંતુ ગતાનુર્ગાતકપણાથી નહિં.
ઉપદેશ ગધેડાના મરણની મોકાણમાં મોહ ર્ભિત પ્રવૃત્તિ જોઈને ‘કોઈપણ કામ સારી રીતે પરીક્ષા કરીને સાધવું જોઈએ.’
