Gyansara Prakaran Part 02

Author(s): Chandraguptasuri
Publisher: Anekant Prakashan Jain Religious Trust

Page 6

જ્ઞાનસ્વરૂપ જ સુખ છે. ગમે તેવા અશાતાના ઉદયમાં પણ તેઓશ્રી જ્ઞાનના બળે પોતે સ્વસ્થ રહે છે. એ જ્ઞાનને કોઈનો પણ ભય નથી. સદાને માટે તે ભયથી મુક્ત છે. જ્યારે પણ તેનો નાશ થવાનો નથી. તેને કોઈ પણ લઈ શકતું નથી. એના જેવું જગતમાં બીજું કોઈ સુખ નથી. સર્વાતિશાયી એ સુખ છે. તેની સર્વાતિશાયિતાને જ જણાવાય છે....
न गोप्यं क्वापि नारोप्यं, हेयं देयं च न क्वचित् ।
क्व भयेन मुनेः स्थेयं, ज्ञेयं ज्ञानेन पश्यतः ॥१७-३॥ કોઈ પણ સ્થાને છુપાવવા જેવું, કોઈ પણ સ્થાને આરોપ કરવા યોગ્ય અને ક્યારે પણ છોડવાયોગ્ય કે આપવાયોગ્ય મુનિભગવન્તો પાસે નથી. તેથી જ્ઞાનથી શેયને જોનારા એવા તેમને ભય સાથે ક્યાં રહેવાનું છે? અર્થાત્ સર્વત્ર મુનિભગવન્તો નિર્ભય છે.” કારણ કે તેઓશ્રીની પાસે જે જ્ઞાનાદિ ગુણો ક્ષયોપશમભાવના છે; તે છુપાવવા યોગ્ય, આરોપ કરવા યોગ્ય, ત્યજવાયોગ્ય કે આપવાયોગ્ય નથી. જેમની પાસે કશું પણ છુપાવવા યોગ્ય કે આરોપ કરવા યોગ્ય અથવા ત્યાજ્ય કે આપવાને યોગ્ય હોય તેને સતત ભય રહે છે.
પૂ. મુનિભગવન્તો અકિંચન (અપરિગ્રહી) છે. પોતાના શરીર પ્રત્યે પણ મમત્વથી રહિત છે. તેથી તેમની પાસે છુપાવવાયોગ્ય એટલે કે રક્ષણ કરવા યોગ્ય કાંઈ નથી. પોતાના જે જ્ઞાનાદિ ગુણો છે તે સ્વભાવભૂત હોવાથી સદાને માટે અવસ્થિત જ છે, સુરક્ષિત છે, પરિરક્ષિત છે. તેને કોઈ પણ લઈ જઈ શકે એમ નથી. એ બધા ગુણો આરોપિત નથી, વાસ્તવિક છે. બીજી કોઈ પણ વસ્તુના સંયોગથી તે તે વસ્તુને સારી બનાવાય છે, ત્યારે તે વસ્તુમાં બીજી વસ્તુના ગુણોનો આરોપ થાય છે. અર્થાત્ જે જેવું નથી તેને તેવું જણાવવું : તે આરોપ છે. પૂ. મુનિભગવન્તો તત્ત્વદ્રષ્ટા હોવાથી કોઈ પણ વિષયમાં તેઓશ્રીને આરોપ કરવાનો રહેતો નથી. સ્વપરના વિવેકનો તેઓશ્રીને સ્પષ્ટ ખ્યાલ હોવાથી સ્વનો પરમાં કે પરનો સ્વમાં આરોપ કરવાનો પ્રસંગ આવતો નથી.
જ્ઞાનના સુખનો અનુભવ કરતા હોવાથી અને પરપરિણતિનો તેઓએ ત્યાગ કરેલો હોવાથી તેમના માટે હવે કોઈ હેય નથી. સ્વનો ત્યાગ કરી શકાતો નથી અને પરનો ત્યાગ તો કરેલો છે જ. આવી રીતે જ પૂ. મુનિભગવન્તોની પાસે આપવા જેવું