________________
(१२) आ भिक्षुकना वेषने छोडी दे अने बीजा उत्तम वेषने धारण कर तारा नसीबने पण फेरवी नाखीने हुँ तने पृथ्वीपति समान बनावी दइश, केमके कल्पवृक्षनी जेम हुँ प्रसन्न थयेथी तारे दुष्पाप्य शुं छे ?" आ प्रमाणे घणीरीते कह्या छतां पण ते प्रारब्धहीन भिक्षुक जरा पण विश्वास न पाम्यो, अने जेम मिथ्यात्वी प्राणी मिथ्यात्वनो त्याग न करे, तेम तेणे पोताना वेषनो त्याग कर्यो नहीं. ज्यारे राजपुरुषो तेने बळात्कारे वेष मूकाववा लाग्या, त्यारे तेने जाणे कोइए मार्यों होय तेम ते रोवा लाग्यो. ते जोइने राजाए तेने कह्यु के-" तारो वेष कायम राखीने पण तुं भोजनादिकवडे सुख भोगव." ते सांभणीने प्रसन्न थयेलो ते भिक्षुक जेम पहेला कषाय ( अनंतानुबंधी )ना उदयवाळो जीव (प्रथम पामेला) सर्व सम्यक्त्वने वमी नांखे, तेम प्रथम प्रेतनी जेम घणुं जम्यो, अने पछी तत्काळ ते सर्वनुं वमन कर्यु. कहुं छे के-" दैवतुं (कर्मवें ) उल्लंघन करीने जे कार्य करवामां आवे छे, ते फळीभूत थतुं नथी. चातक पक्षीए ग्रहण करेठे सरोवरनुं पाणी गळाना रंध्रद्वाराए बहार नीकळीज जाय छे." पछी राजाए सांयकाळे तेने 'फरीथी भोजन करावीने तांबूलादिक आप्या. ते वखते पण ते नारकीनी जेम पेटनी व्यथादिक दुःखने स्पष्टरीते भोगववा लाग्यो. ते व्याधिनो राजाए उपचार कराव्यो त्यारे अतिसार (झाडा ) ना च्याधिधी ते अत्यंत पीडायो, अने ते अतिसारनो उपचार कराव्यो त्यारे तत्काळ मृत्युने सूचन करनारा विमुचिका नामना व्याधिवडे पीडावा लाग्यो. आ प्रमाणे उत्तम राजाए यत्न कर्या छतां पण ते रक्त,
