________________
કરવો. અર્થાત્ દાન દેનારો બને, તે સિદ્ધિનું ઉત્તર કાર્ય છે. પોતાને થયેલી સિદ્ધિ બીજાને આપે. દા. ત. એક દીપક હજાર દીપક પ્રગટાવે તેમ) અહિંસાદિ ધર્મ જેને આપવામાં આવે તેને નિશ્ચયે કરી અવધ્ય (નિષ્કલ ન જાય તેવું) ફલ આપનારું થાય છે.
અન્વય સંપત્તિ અને અવિચ્છેદ સંપત્તિ વડે આગળ કહેલું ધર્મસ્થાન આત્માને મોક્ષ ન મળે ત્યાં સુધી જેને તે (અહિંસાદિરૂપ) ધર્મ ગ્રહણ કર્યો છે તેને તે હિતકારી બને છે.
અન્વય સંપત્તિઃ- પ્રાપ્ત થયેલો ધર્મ, નાશ થવા છતાં પણ સોનાના દાગીનાની જેમ દાગીનાનો નાશ થવા છતાં સોનું કાયમ રહે છે, તેવી રીતે અહિંસા વિગેરે ધર્મનો વિનિયોગનો ભંગ થવા છતાં તેના સંસ્કાર ફરીથી પણ જાગૃત થાય છે. અહિંસાદિ લક્ષણરૂપ ધર્મસ્થાનની સિદ્ધિ થવાથી ભાવિમાં તેનું ફળ નિષ્ફળ જતું નથી, અનેક જન્મો સુધી (સુવર્ણ ઘટ ન્યાયથી) તેનાં સંસ્કાર તૂર્ત જ ઊભા થાય છે. ઉત્તરોત્તર પરોપકાર યુક્ત ધર્મ દ્વારા તીર્થંકરપણાની ઋદ્ધિ પ્રાપ્ત થાય છે. દા. ત. જ્ઞાનાદિ ગુણ આપવા, આ વાત જિણાણે જાવયાણ. આ ચાર પદથી પોતે રાગાદિ જીત્યા,બીજાને જિતાડ્યા, પોતેતર્યા બીજાને તાર્યા, પોતે જ્ઞાની થયા બીજાને જ્ઞાની બનાવ્યા, પોતે મુક્ત થયા બીજાને મુક્ત બનાવ્યાં. (આ રીતે વિનિયોગ કરવાથી તીર્થ અવિચ્છિન્નપણે લાંબા ગાળા સુધી ટકે છે.) આ બધું ક્રિયારૂપ હોવા છતાં પણ પરિણામરૂપ સમજવાના. આશય એટલે ભાવ, અને ભાવ એટલે પરિણામ. ૧૧
आशयभेदा एते सर्वेऽपि हि तत्त्वतोऽवगन्तव्याः। भावोयमनेन विना चेष्टा द्रव्यक्रिया तुच्छा ॥१२॥
આ આશય (પ્રણિધાનાદિ) ભેદો તત્ત્વથી જાણવાં જોઇએ. એજ આશયભેદો જ ભાવ (ધર્મનો સારો છે. એ શુભ ભાવ વિનાની મન
૧૮
( ધર્મનું અંજન કર્મનું મંજને
